بخش شهید آوینی حرف دل موبایل شعر و سبک اوقات شرعی کتابخانه گالری عکس صوتی فیلم و کلیپ لینکستان استخاره دانلود نرم افزار بازی آنلاین
خرابی لینک
 

احكام نذر و عهد

مسأله 2649. نذر آن است كه انسان بر خود واجب كند كه كار خيري را براي خدا به جا آورد، يا كاري را كه انجام ندادن آن بهتر است براي خدا ترك نمايد.

مسأله 2650. در نذر بايد صيغه خوانده شود، لازم نيست آن را به عربي بخواند. پس اگر بگويد: از براي خدا بر من، يا بر عهده من يا بر ذمه من است كه اگر مريض من خوب شود، ده تومان به فقير بدهم، نذر او صحيح است.

مسأله 2651. كسي كه نذر مي‎كند بايد مكلف و عاقل باشد، و به اختيار خود نذر كند، بنابراين نذر كسي كه او را مجبور كرده‎اند، يا به واسطه عصباني شدن بي‎اختيار نذر كرده، صحيح نيست.

مسأله 2652. آدم سفيهي كه مال خود را در كارهاي بيهوده مصرف مي‎كند، اگر نذر كند مالش را به مصرفي برساند، صحيح نيست.

مسأله 2653. اگر شوهر از نذر كردن زن جلوگيري نمايد، و يا زن بدون اجازه‎ي شوهر نذر كند، نذر او باطل است.

مسأله 2654. اگر زن با اجازه شوهر نذر كند، شوهرش نمي‎تواند نذر او را به هم بزند، يا او را از عمل كردن به نذر جلوگيري نمايد.

مسأله 2655. اگر فرزند با اجازه پدر نذر كند، بايد به آن نذر عمل نمايد، بلكه اگر بدون اجازه او هم نذر كند، عمل كردن به آن نذر واجب است. ولي اگر پدر از كاري منع كرده باشد، و يا بعد از نذر از آن كار منع كند، آن نذر صحيح نيست.

مسأله 2656. انسان كاري را مي‎تواند نذر كند كه انجام آن برايش ممكن باشد

بنابراين كسي كه نمي‎تواند پياده كربلا برود، اگر نذر كند كه پياده برود، نذر او صحيح نيست.

مسأله 2657. اگر نذر كند كه كار حرام يا مكروهي را انجام دهد، يا كار واجب يا مستحبي را ترك كند، نذر او صحيح نيست.

مسأله 2658. اگر نذر كند كه كار مباحي را انجام دهد يا ترك نمايد، چنان چه به جا آوردن آن و تركش از هر جهت مساوي باشد، نذر او صحيح نيست. و اگر انجام آن از جهتي بهتر باشد، و انسان به قصد همان جهت نذر كند، مثلاً نذر كند غذايي را بخورد كه براي عبادت قوت بگيرد، نذر او صحيح است. و نيز اگر ترك آن از جهتي بهتر باشد، و انسان براي همان جهت نذر كند كه آن را ترك نمايد، مثلاً براي اين كه دود مضر است نذر كند كه آن را استعمال نكند، نذر او صحيح مي‎باشد.

مسأله 2659. اگر نذر كند نماز واجب خود را در جايي بخواند كه بخودي خود ثواب نماز در آنجا زياد نيست، مثلاً نذر كند نماز را در اطاق بخواند، چنان چه نماز خواندن در آنجا از جهتي بهتر باشد مثلاً به واسطه اين كه در مكان خلوت، انسان حضور قلب پيدا مي‎كند، نذر صحيح است.

مسأله 2660. اگر نذر كند عملي را انجام دهد، بايد همان طور كه نذر كرده به جا آورد، پس اگر نذر كند كه روز اول ماه صدقه بدهد يا روزه بگيرد، چنان چه قبل از آن روز يا بعد از آن به جا آورد كفايت نمي‎كند. و نيز اگر نذر كند كه وقتي مريض او خوب شد صدقه بدهد، چنان چه پيش از آن كه خوب شود صدقه را بدهد، كافي نيست.

مسأله 2661. اگر نذر كند روزه بگيرد ولي وقت و مقدار آن را معين نكند، چنان چه يك روز روزه بگيرد كافي است. و اگر نذر كند نماز بخواند و مقدار و خصوصيات آن را معين نكند، اگر يك نماز دو ركعتي بخواند كفايت مي‎كند. و اگر نذر كند صدقه بدهد و جنس و مقدار آن را معين نكند، اگر چيزي بدهد كه بگويند صدقه داده، به نذر عمل كرده است. و اگر نذر كند كاري براي خدا به جا آورد، در صورتي كه يك نماز بخواند يا يك روز روزه بگيرد، يا چيزي صدقه بدهد، نذر خود را انجام داده است.

مسأله 2662. اگر نذر كند روز معيني را روزه بگيرد: بايد همان روز را روزه بگيرد و نمي‎تواند در آن روز مسافرت كند و اگر به واسطه مسافرت روزه نگيرد بايد گذشته از قضاي آن روز كفاره هم بدهد و احوط در كفاره نذر براي عاجز از آزاد كردن بنده، اطعام شصت مسكين است، و اگر از آن عاجز بود، جمع بين پوشاندن ده فقير و دو ماه پي‎درپي روزه است، و با عجز از پوشاندن ده فقير اكتفا به دو ماه روزه نمايد.

مسأله 2663. اگر انسان از روي اختيار به نذر خود عمل نكند، بايد به مقداري كه در مسأله پيش گفته شد كفاره بدهد.

مسأله 2664. اگر نذر كند كه تا وقت معيني عملي را ترك كند، بعد از گذشتن آن وقت مي‎تواند آن عمل را به جا آورد، و اگر پيش از گذشتن آن وقت از روي فراموشي يا ناچاري انجام دهد، چيزي بر او واجب نيست، ولي باز هم لازم است كه تا آن وقت آن عمل را به جا نياورد. و چنان چه دوباره پيش از رسيدن آن وقت بدون عذر آن عمل را انجام دهد، بايد به مقداري كه در مسأله 2662 پيش گفته شد كفاره بدهد.

مسأله 2665. كسي كه نذر كرده عملي را ترك كند و وقتي براي آن معين نكرده است، اگر از روي فراموشي، يا ناچاري، يا ندانستن، آن عمل را انجام دهد كفاره بر او واجب نيست. ولي بعداً هر وقت از روي اختيار آن را به جا آورد، بايد به مقداري كه در مسأله 2662 پيش گفته شد كفاره بدهد.

مسأله 2666. اگر نذر كند كه در هر هفته روز معيني مثلاً روز جمعه را روزه بگيرد، چنان چه يكي از جمعه‎ها عيد فطر يا قربان باشد، يا در روز جمعه عذر ديگري مانند حيض براي او پيدا شود، بايد آن روز را روزه نگيرد، و بايد قضاي آن را به جا آورد.

مسأله 2667. اگر نذر كند كه مقدار معيني صدقه بدهد، چنان چه پيش از دادن صدقه بميرد، بايد آن مقدار را از مال او صدقه بدهند.

مسأله 2668. اگر نذر كند كه به فقير معيني صدقه بدهد، نمي‎تواند آن را به فقير ديگر بدهد و اگر آن فقير بميرد، بنابر احتياط بايد به ورثه او بدهد.

مسأله 2669. اگر نذر كند كه به زيارت يكي از ائمه:، مثلاً به زيارت حضرت ابا عبدالله عليه‌السلام مشرف شود، چنان چه به زيارت امام ديگر برود كافي نيست، و اگر به واسطه عذري نتواند آن امام را زيارت كند، چيزي بر او واجب نيست.

مسأله 2670. كسي كه نذر كرده زيارت برود، و غسل زيارت و نماز آن را نذر نكرده، لازم نيست آنها را به جا آورد.

مسأله 2671. اگر براي حرم يكي از ائمه: يا امامزادگان چيزي نذر كند، بايد آن را در تعمير و روشنايي و فرش حرم و مانند اينها مصرف كند، يا به زوار و خدام آنان بدهد.

مسأله 2672. اگر براي خود امام عليه‌السلام چيزي نذر كند، چنان چه مصرف معيني را قصد كرده، بايد به همان مصرف برساند، و اگر مصرف معيني را قصد نكرده بايد به فقرا و زوار بدهد، يا مسجد و مانند آن بسازد، و ثواب آن را هديه آن امام نمايد، و هم چنين است اگر چيزي را براي امام‎زاده‎اي نذر كند.

مسأله 2673. گوسفندي را كه براي صدقه، يا براي يكي از ائمه: نذر كرده‎اند، اگر پيش از آن كه به مصرف نذر برسد شير بدهد، و يا بچه بياورد، مال كسي است كه آن را نذر كرده، ولي پشم گوسفند و مقداري كه چاق مي‎شود، جزء نذر است.

مسأله 2674. هرگاه نذر كند كه اگر مريض او خوب شود، يا مسافر او بيايد، عملي را انجام دهد، چنان چه معلوم شود كه پيش از نذر كردن مريض خوب شده، يا مسافر آمده است ، عمل كردن به نذر لازم نيست.

مسأله 2675. اگر پدر يا مادر نذر كند كه دختر خود را به سيد شوهر دهد، بعد از آن كه دختر به تكليف رسيد، اختيار با خود اوست، ونذر آنان اعتبار ندارد.

مسأله 2676. هرگاه با خدا عهد كند كه اگر به حاجت شرعي خود برسد كار خيري را انجام دهد، بعد از آن كه حاجتش برآورده شد، بايد آن كار را انجام دهد، و نيز اگر بدون آن كه حاجتي داشته باشد، عهد كند كه عمل خيري را انجام دهد، آن عمل بر او واجب مي‎شود.

مسأله 2677. در عهد هم مثل نذر بايد صيغه خوانده شود، و نيز كاري را كه عهد مي‎كند انجام دهد، بايد يا عبادت باشد مثل نماز واجب و مستحب، يا كاري باشد كه انجام آن بهتر از تركش باشد.

مسأله 2678. اگر به عهد خود عمل نكند، بايد كفاره بدهد يعني: شصت فقير را سير كند، يا دو ماه روزه بگيرد، يا يك بنده آزاد كند.

 
 Copyright © 2003-2013 - AVINY.COM - All Rights Reserved