نيت زكات

مسأله 1965. انسان بايد زكات را به قصد قربت ـ يعني: براي انجام فرمان خداوند عالم ـ بدهد و در نيت معين كند كه آنچه را مي‎دهد زكات مال است، يا زكات فطره ولي اگر مثلاً زكات گندم و جو بر او واجب باشد، لازم نيست معين كند چيزي را كه مي‎دهد زكات گندم است يا زكات جو.

مسأله 1966. كسي كه زكات چند مال بر او واجب شده، اگر مقداري زكات بدهد و نيت هيچ كدام آنها را نكند چنان چه چيزي را كه داده هم جنس يكي از آنها باشد، زكات همان جنس حساب مي‎شود و اگر هم‎جنس هيچ كدام آنها نباشد، به همه آنها قسمت مي‎شود، پس كسي كه زكات چهل گوسفند و زكات پانزده مثقال طلا بر او واجب است، اگر مثلاً يك گوسفند از بابت زكات بدهد و نيت هيچ كدام آنها را نكند، زكات گوسفند حساب مي‎شود ولي اگر مقداري نقره بدهد به زكاتي كه براي گوسفند و طلا بدهكار است تقسيم مي‎شود.

مسأله 1967. اگر كسي را در دادن زكات وكيل كند بايد وكيل قصد قربت كند و در وكيل كردن و هم چنين وقتي كه زكات را به وكيل مي‎دهد قصد قربت لازم نيست و اگر كسي را فقط در رساندن زكات به فقير وكيل كند بايد خودش در موقع دادن زكات به وكيل قصد قربت نمايد و احتياطاً تا وقتي به فقير مي‎رسد به قصدش باقي باشد.

مسأله 1968. اگر مالك يا وكيل او بدون قصد قربت زكات را به فقير بدهد و پيش از آن كه آن مال از بين برود، خود مالك نيت زكات كند، زكات حساب مي‎شود.