|
منظور اصلی
امام خامنه‌ای از «بصیرت» که اینهمه بر آن تأکید دارند چیست و چگونه به
دست می‌آید؟
آن قدر هم ساده نیست که بتوان در چند خط
پاسخ داد. در این مورد بسیار کار شده و بسیار نیز باید کار شود. اما به
صورت خلاصه به نکات ذیل اشاره می‌گردد:
الف - «بصیر» از نام‌های خداوند متعال است که در قرآن کریم مکرر ذکر
شده است [ِ إِنَّ اللَّهَ بِما تَعْمَلُونَ بَصیرٌ - وَ اللَّهُ بَصیرٌ
بِالْعِباد و...]، چنان چه علیم، حکیم، عادل، رئوف و رحیم نیز از
نام‌های اوست و خداوند متعال توان، استعداد و امکان بروز و تجلی اسما
یا نشانه‌های خود را به انسان عطا نموده است. پس انسان نیز باید «بصیر»
باشد و اگر بصیر نشد و از چشم و گوش و قلب (عقل و فطرت) برای ژرف‌نگری
و فهم حقایق استفاده نکرد، مانند حیوان و بلکه بدتر از آن می‌شود. چون
حیوان هم این اعضا را دارد، اما بصیرت ندارد و فهم نمی‌کند.
«وَ لَقَدْ ذَرَأْنا لِجَهَنَّمَ كَثیراً مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ
لَهُمْ قُلُوبٌ لا یفْقَهُونَ بِها وَ لَهُمْ أَعْینٌ لا یبْصِرُونَ
بِها وَ لَهُمْ آذانٌ لا یسْمَعُونَ بِها أُولئِكَ كَالْأَنْعامِ بَلْ
هُمْ أَضَلُّ أُولئِكَ هُمُ الْغافِلُونَ» (الأعراف، 179)
ترجمه: بسیارى از جن و انس را براى جهنم آفریدهایم دلها دارند كه با
آن فهم نمىكنند چشمها دارند كه با آن نمىبینند گوشها دارند كه با
آن نمىشنوند ایشان چون چارپایانند بلكه آنان گمراهترند ایشان
غفلتزدگان هستند.
ب – امام خامنه‌ای خود در تفسیر و تشریح مقوله‌ی «بصیرت»، آن را به دو
سطح تقسیم می‌کنند:
ب/1- سطح اصولی و لایه‌ی زیرین بصیرت: که آن «جهان‌بینی توحیدی» و نگاه
توحیدی به طبیعت است که سبب می‌شود نه تنها انسان از ماده‌گرایی دور
شود، بلکه حقایق عالم هستی را آن‌گونه که هست ببیند. این نگرش سبب
می‌گردد که هدفمندی انسان نیز از «دنیا گرایی» به «خدا گرایی» تبدیل و
اصلاح گردد و هیچ حقیقت و واقعیتی را [با بی‌بصیرتی]، خود به خودی،
بی‌جهت، بی‌حکمت، بی‌نتیجه، پوچ و ... ننگرد. لذا خداشناسی و تقویت
معرف، ایمان و یقین لایه‌ی اصلی بصیرت است و بدیهی است که مستلزم
مطالعه از یک سو و کارکردن با خود در اطاعت و بندگی خدا و دوری از
معصیت از سوی دیگر است.
ب/2: اما اصل و یا لایه‌ی بعدی، توجه به حوادث و مسائل پیرامون است.
شخصی ایشان می‌فرمایند: «انسان در حوادثى كه پیرامون او می‌گذرد و در
حوادثى كه پیش روى اوست و به او ارتباط پیدا می‌كند، تدبر كند؛ سعى كند
از حوادث به شكل عامیانه و سطحى عبور نكند؛ به تعبیر امیرالمؤمنین،
اعتبار كند: «رحم اللَّه امرء تفكّر فاعتبر»؛(1) فكر كند و بر اساس این
فكر، اعتبار كند».
بدیهی است کسی که با تفکر و تدبر و تعمق به حوادث پیرامون خود [از
مسائل شخصی گرفته تا اجتماعی و جهانی] بنگرد، دیگر دچار جوّها و یا
تابع شایعات و یا منفعل و قربانی توطئه‌ها نمی‌شود. و البته رعایت تقوا
در جمیع جهاتش، بزرگ‌ترین عامل برخورداری از چنین بصیرتی است. چنان چه
خداوند متعال می‌فرماید که اگر تقوا داشته باشید، به شما «فرقان»
می‌دهم. یعنی فرق حق و باطل را می‌فهمید.
«يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا إِنْ تَتَّقُوا اللَّهَ يَجْعَلْ لَكُمْ
فُرْقاناً وَ يُكَفِّرْ عَنْكُمْ سَيِّئاتِكُمْ وَ يَغْفِرْ لَكُمْ وَ
اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظيمِ» (الأنفال، 29)
ترجمه: اى كسانى كه ايمان آوردهايد اگر از خدا بترسيد خداوند قوه
تشخيص حق از باطل روزيتان مىكند، و گناهانتان را محو مىسازد و خدا
داراى فضلى بزرگ است.
در مسائل اجتماعی و سیاسی نیز دقت شود که کار «امام» روشن کردن راه،
رصد کردن دشمن، معرفی آن و راه‌کارهای مقابله با توطئه‌های دشمن و خنثی
کردن آن از یک سو و راه‌کارهای رشد و تعالی از سوی دیگر است. پس از
شرایط ایمان و تقوا، پیروی از «امام» می‌باشد. لذا همگان باید سعی کنند
که به بیانات، رهنمودها و تذکرهای ایشان با دقت توجه کنند.
x-shobhhe.com | 