|
ورود به ویژه نامه ماه رمضان
اسباب آمادگى براى
میهمانى خدا
توبه، پیش از فرا رسیدن ماه رمضان
عیون أخبار الرضا علیهالسلام عن عبدالسلام بن صالح الهرویّ:
دَخَلتُ عَلى أبِی الحَسَنِ عَلِیِ بنِ موسَى الرِّضا علیهالسلام فی
آخِرِ جُمُعَةٍ مِن شَعبانَ، فَقالَ لی: «یا أبَا الصَّلتِ، إنَّ
شَعبانَ قَد مَضى أكثَرُهُ، و هذا آخِرُ جُمُعَةٍ مِنهُ، فَتَدارَك
فیما بَقِیَ مِنهُ تَقصیرَكَ فیما مَضى مِنهُ، و عَلَیكَ بِالإِقبالِ
عَلى ما یَعنیكَ و تَركِ ما لا یَعنیكَ، و أكثِر مِنَ الدُّعاءِ
وَالاِستِغفارِ و تِلاوَةِ القُرآنِ، و تُب إلَى اللهِ مِن ذُنوبِكَ
... . (1)
عیون أخبار الرضا علیهالسلام به نقل از عبد السلام بن صالح هروى ـ
نقل میكند در آخرین جمعه ماه شعبان، خدمت امام رضا علیهالسلام رسیدم.
به من فرمود:
«اى ابوصَلْت! بیشترِ شعبان گذشته است و این، آخرین جمعه از آن است.
پس در آنچه از آن مانده، كوتاهىهایت را در آنچه گذشته است، جبران كن.
به كارى روى آور كه برایت مفید باشد و آنچه را بیهوده است و به
تو مربوط نیست، وا گذار .
زیاد دعا و استغفار و تلاوت قرآن داشته باش و از گناهانت به درگاه
خدا توبه كن، تا در حالى ماه خدا سوى تو آید كه براى خدا خالص شده باشى
. هیچ امانتى را بر عهده خویش باقى نگذار، مگر آن كه ادا كرده باشى، و
هیچ كینهاى را در دلت نسبت به مؤمنى نگاه مدار، مگر آن كه از دل به در
آورده باشى، و هیچ گناهى را كه مرتكب مىشدى، رها مكن، مگر این كه از
آن، دست برداشته باشى .
از خدا پروا كن و در نهان و آشكار كارت، بر او توكّل كن؛ «و
هر كس بر خدا توكّل كند، او برایش بس است . خداوند، فرمان خویش را پیش
خواهد برد. به یقین، خداوند براى هر چیزى اندازهاى قرار داده است.»
و در باقىمانده این ماه، زیاد بگو:
"خدایا! اگر ما را در آنچه از شعبان گذشته است، نیامرزیدهاى، پس ما
را در باقیمانده آن ببخشاى!"
همانا خداوند متعال، در این ماه به احترام ماه رمضان، بسیارى را [از
آتش] آزاد مىكند.»
سه روز روزه در آخر شعبان
السنن الكبرى عن أنس: قیلَ: یا رَسولَ اللهِ، أیُ الصَّومِ أفضَلُ؟
قالَ: «صَومُ شَعبانَ تَعظیما لِرَمَضانَ»(2)؛ السنن الكبرى ـ به نقل
از انس ـ به پیامبر خدا گفتند: كدام روزه برتر است؟ فرمود: «روزه شعبان
در بزرگداشتِ رمضان.»
الإمام الصادق علیهالسلام: مَن صامَ ثَلاثَةَ أیّامٍ مِن آخِرِ
شَعبانَ و وَصَلَها بِشَهرِ رَمَضانَ، كَتَبَ اللهُ لَهُ صَومَ
شَهرَینِ مُتَتابِعَینِ
(3) ؛ امام صادق علیهالسلام: هر كس سه روزِ آخر شعبان را
روزه بدارد و آنها را به ماه رمضان متّصل كند، خداوند براى او پاداش
روزه دو ماه پیاپى را مىنویسد.
اصلاح غذا
خوردن و نوشیدن به هنگام افطار و سحر، جانمایه روزهدارى است. از
این رو، در نظر اسلام، حلال یا حرام بودن خوردنىها و نوشیدنىها،
اندازه و نوع آنها و همچنین انگیزه روزهداران از خوردن و آشامیدن، در
میزان بهرهورى از روزه نقشى اساسى دارند و در دستاوردهاى روزهدار از
بركات این میهمانى، بسیار مؤثّرند.
نخستین شرط بهرهورى از روزه، آن است كه نیروى تأمینكننده و
پشتوانه انسان براى روزه گرفتن، حلال باشد. غذاى حرام، نه تنها در
بهرهمندى انسان از آثار و بركات روزه، نقش تخریبى دارد، بلكه آفتى است
كه همه عبادتها را تهدید مىكند، از این رو، از پیامبر خدا روایت شده
است:
العِبادَةُ مَعَ أكلِ الحَرامِ كَالبِناءِ عَلَى الرَّملِ(4)؛ عبادت
همراه با حرامخوارى، مثل بنا ساختن بر شنزار است .
بر این اساس، براى روزهدار، شناخت غذاهاى حرام، اهمّیتى ویژه دارد.
لذا در اینجا روایاتی را جهت توجه بیشتر به این امر متذكر میشویم.
- قال رسول الله صلىاللهعلیهوآله: كُلُوا الحَلالَ یَتِمَّ
لَكُم صَومُكُم(5) ؛ غذاى حلال بخورید تا روزه براى شما كامل
گردد .
- قال رسول الله صلىاللهعلیهوآله: «إنَّ قَوما یَجیؤونَ یَومَ
القِیامَةِ و لَهُم مِنَ الحَسَناتِ أمثالُ الجِبالِ، فَیَجعَلُهَا
اللهُ هَباءً مَنثورا، ثُمَّ یُؤمَرُ بِهِم إلَى النّار.ِ» فَقالَ
سَلمانُ: صِفهُم لَنا یا رَسولَ اللهِ .
فَقالَ: «أما إنَّهُم قَد كانوا یَصومونَ و یُصَلّونَ، و یَأخُذونَ
اُهبَةً مِنَ اللَّیلِ، ولكِنَّهُم كانوا إذا عَرَضَ لَهُم شَیءٌ مِنَ
الحَرامِ وَثَبوا عَلَیهِ.» (6)
امام صادق علیه السلام فرمود: به خدا سوگند اى ابو حمزه! آنان
كسانى هستند كه نماز مىخواندند و روزه مىگرفتند؛ لیكن هر گاه
چیزى از حرام به آنان عرضه مىشد، مىگرفتند و هر گاه چیزى از
عطاى امیر مؤمنان علیهالسلام به آنان داده مىشد، رد
مىكردند.
پیامبر خدا فرمود: «روز قیامت، گروهى مىآیند، در حالى كه حسناتشان
همچون كوههاست. خداوند، همه آنها را نابود و پراكنده مىسازد. سپس
فرمان مىرسد كه آنان را به آتش بیفكنید.»
سلمان گفت: اى پیامبر خدا! آنان را براى ما توصیف كن .
فرمود: «آنان، كسانى هستند كه روزه گرفته، نماز خوانده و
شبزندهدارى كردهاند؛ لیكن هر گاه حرامى بر آنان عرضه مىشده، بر آن
مىشتافتند.»
- عَن ضَمرَةَ بنِ حَبیبٍ عَن اُمِّ عَبدِ اللهِ اُختِ شَدّادِ بنِ
أوسٍ أنَّها بَعَثَت إلى رَسولِ اللهِ صلىاللهعلیهوآله بِقَدَحِ
لَبَنٍ عِندَ فِطرِهِ و هُوَ صائِمٌ، و ذلِكَ فی طولِ النَّهارِ و
شِدَّةِ الحَرِّ، فَرَدَّ إلَیها رَسولُ اللهِ صلىاللهعلیهوآله:
«أنّى كانَ لَكِ هذَا اللَّبَنُ؟» قالَت: مِن شاةٍ لی ... . (7)
به نقل از حمزة بن حبیب، درباره اُمّ عبدالله (خواهر شدّاد بن
اَوس) وى هنگام افطار ، ظرف شیرى براى پیامبر خدا كه روزه بود، فرستاد
و این، در روزى بلند با هواى گرم بود .
پیامبر خدا آن را نزد زن برگرداند كه: «این شیر را از كجا
آوردهاى؟»
گفت: از گوسفندم (دوشیدهام) .
پیامبر صلىاللهعلیهوآله، فرستاده آن زن را (دوباره) نزد او
برگرداند كه: «این گوسفند را از كجا آوردهاى؟»
گفت: از مال خودم خریدهام .
پس پیامبر صلىاللهعلیهوآله آن را از او گرفت .
چون فردا شد، اُمّ عبدالله نزد پیامبر صلىاللهعلیهوآله رفت و
گفت: اى پیامبر خدا! شیر را از روى دلسوزى (به خاطر بلندى روز و شدّت
گرما) برایتان فرستادم. آنگاه فرستاده مرا برگرداندى!
به او فرمود: «پیامبران، چنین مأمورند. [مأموریم] كه جز پاكیزه
نخوریم و جز شایسته انجام ندهیم.»
پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله فرمود: «آنان، كسانى هستند كه
روزه گرفته، نماز خوانده و شبزندهدارى كردهاند؛ لیكن هر گاه
حرامى بر آنان عرضه مىشده، بر آن مىشتافتند.»
- قال الإمام الباقر علیهالسلام ـ لِأَبی حَمزَةَ الثُّمالِیِّ ـ
«یَبعَثُ اللهُ یَومَ القِیامَةِ قَوما بَینَ أیدیهِم نورٌ
كَالقَباطِیِّ، ثُمَّ یُقالُ لَهُ: كُن هَباءً مَنثورا.»
ثُمَّ قالَ: «أما وَاللهِ یا أبا حَمزَةَ، إنَّهُم كانوا
لَیَصومونَ و یُصَلّونَ ولكِن كانوا إذا عَرَضَ لَهُم شَیءٌ مِنَ
الحَرامِ أخَذوهُ، و إذا عَرَضَ لَهُم شَیءٌ مِن فَضلِ
أمیرِالمُؤمِنینَ علیهالسلام أنكَروهُ.»(8)
امام باقر علیهالسلام خطاب به ابو حمزه ثمالى فرمود: روز قیامت،
خداوند، گروهى را برمىانگیزد كه پیشاپیش آنان نورى مثل قَباطى (نوعى
جامه مصرى است كه سفید و نازك است. گویا به «قبط (مصریان)» منسوب است)
است. سپس به آن نور گفته مىشود: «نابود و پراكنده شو.»
سپس فرمود: به خدا سوگند اى ابو حمزه! آنان كسانى هستند كه
نماز مىخواندند و روزه مىگرفتند؛ لیكن هر گاه چیزى از حرام به آنان
عرضه مىشد، مىگرفتند و هر گاه چیزى از عطاى امیر مؤمنان علیهالسلام
به آنان داده مىشد، رد مىكردند.
پینوشتها:
1- عیون أخبار الرضا علیهالسلام: 2/51/198، الإقبال: 1/42،
بحارالأنوار: 97/73/17.
2- السنن الكبرى: 4/503/8517، شُعب الإیمان: 3/377/3819، كنز
العمّال: 8/591/24292؛ ثواب الأعمال: 86/14، بحار الأنوار: 97/77/35 .
3- كتاب من لا یحضره الفقیه: 2/94/1829، الخصال: 582/6، فضائل
الأشهر الثلاثة: 53/31، الأمالی للصدوق: 768/1038، الإقبال: 1/43، بحار
الأنوار: 97/72 .
4- عدّة الداعى: 141، بحار الأنوار: 103/16/73 .
5- كنز العمّال: 15/844/43356 .
6- إرشاد القلوب: 191 .
7- المعجم الكبیر: 25/174 /428، المستدرك على الصحیحین: 4/140/7159،
مسند الشامیّین: 2/356 /1488، اُسد الغابة: 7/348/7515 .
8- تفسیر القمّی: 2/112، بحار الأنوار: 7/176/9 و ج 70 / 293 / 35.
منبع:
كتاب ماه خدا، محمدی ری شهری، ج 1، ص 186، با تصرف .
|
