ماجرای سرودی انقلابی که یک نفره خوانده شد

با حضورحمید شاهنگیان

(در آستانه دهه فجر هستیم. فکر می‌کنم که حیف است آن طلوع فجر انقلاب را تبریک نگوییم. شما از کارهایی که سال‌ها قبل انجام شده بود و محصول آن را در جریان انقلاب و بعد از آن دیدیم صحبت کردید. در کنار یاد آتش‌نشانان عزیزی که با همان روحیه سال‌های ۵۵ تا ۵۷ فداکارانه خطر و جان خود را فدای هم‌میهنان خود کردند، یادی هم کنیم از دو استوانه بزرگ انقلاب یکی در وادی سیاست یعنی حضرت آیت‌الله هاشمی و یکی هم دیرک اصلی خیمه شعر و سرود انقلاب یعنی آقای حمید سبزواری که امسال جشن خود را بدون حضور این دو بزرگوار برگزار می‌کنیم. من خیلی پشت دوربین قرار نمی‌گیرم و می‌خواهم از این فرصت سوءاستفاده کنم و از همه کسانی که صدای من را می‌شنوند می‌خواهم برای شادی روح همه این عزیزان صلواتی هدیه کنند. سرود «برخیزید»، من را به همان سال‌ها برگرداند. این سرود در سال ۵۷ ساخته شد و ۱۲ روز قبل از تشریف‌فرمایی حضرت امام این اتفاق افتاد. در آن روزگار هرکسی هر کاری از دستش برمی‌آمد برای انقلاب می‌کرد. اینکه می‌گویم هرکسی نه به معنای عمومیت ۳۵ میلیونی آن روز، اصولاً این کارهای تاریخی این چنینی عام نیست و معمولاً یک گروه خیلی خاصی هستند که این کارها را انجام می‌دهند و بعد آرام‌آرام دیگران را درگیر و همراه می‌کنند و بعد هم اتفاقات دیگر به‌دنبال آن می‌افتد. در مجموعه هنرمندها لااقل تاریخ امروز را می‌شود ورق زد و معلوم می‌شود عزیزانی که تعلقات انقلابی هم داشتند، ولی کسی به‌معنای جدی وارد میدان عمل نمی‌شد. شرایط خیلی سختی بود. یادم افتاد از روزهای بعد از پیروزی انقلاب، بعد از اینکه روزها فعالیت عمومی خود را انجام می‌دادیم شب‌ها سر چهارراه‌ها و کنار مساجد و در خیابان‌ها پاس می‌دادیم و بعد ناگهان یک موتور یا ماشین می‌آمد و همه را به رگبار می‌بست، به بعضی‌ها می‌خورد، بعضی‌ها شهید می‌شدند و بعضی هم زخمی. این برای اوایل انقلاب است. بعد از ۲۲ بهمن تا اردیبهشت این اتفاقات به‌شدت زیاد بود و ما این‌قدر بچه‌های نوجوان را در این ایام دیدیم که چه شجاعانه و فداکارانه می‌ایستند با اینکه خطر هست، خطر می‌کنند و برای حفظ آن انقلابی را که شاید خیلی هم از آن چیزی نمی‌فهمیدند تلاش می‌کردند. همین نوع از آدم‌ها قبل از پیروزی انقلاب هم بودند، ولی دیده نمی‌شدند)