آیت الله شیخ مرتضی طالقانی

 

یکی از بزرگان می فرماید:

«از لحظه ای که به حجره اش وارد می شدیم، مجذوب کلام جداب و مواعظ گیرای شیخ می گشتیم. گاه چنان از خوف خداوند سخن می گفت که ما را گریان می ساخت و خود نیز میگریست.»