آیت الله سید حسن مدرس
مدرس با ورود به تهران، در اولین فرصت، درس خود را در ایوان زیر ساعت
مدرسه سپهسالار (شهید مطهری فعلی) آغاز نمود. او تأکید می کرد:
«کار اصلی من تدریس است و سیاست کار دوم من است.»
در تاریخ 27 تیر 1304 ش. که احمد شاه قاجار نیابت تولیت این مدرسه را
به مدرس داد، او بلافاصله سرپرستی عموم کارهای این مدرسه را چه از لحاظ
داخلی و چه بیرونی عهده دار شد.
برای اینکه طلاب علوم دینی اوقات خود را بیهوده نگذرانند و با جدید
بیشتری به کار درس و مباحثه بپردازند، برای اولین بار طرح امتحان طلاب
را به مرحله اجرا گذاشت.
سید اسماعیل مدرس می گوید که پدرش همیشه به طلاب چنین سفارش می کرد:
«ترقی و تعالی هر قوم به علم است، اسلام فرا گرفتن علم را فریضه
دانسته، اما علم به تنهایی کافی نیست، مسلمان باید به دو بال علم و
تقوا مجهز باشد. انگلیسیها علم دارند، اما تقوا ندارند، اگر مسلمین علم
و تقوا داشته باشند، هیچ کس بر آنها مسلط نمی شود.»
حاج آقا عباس کرمانی – که خود از دانشمندان عالیقدر بوده و سالها در
نجف اشرف تحصیل کرده است- پس از بازگشت به ایران چند روزی در درس مدرس
حاضر می شود.
ایشان چنین اظهار نظر می کند:
«ای کاش می توانستم در تهران بمانم و به استماع تقریرات مدرس، موفق
گردم. من تمام اساتید اصفهان و نجف را درک کرده ام، ولی چنان یافته ام
که سخنان آنان نسبت به تحقیقات مدرس، مانند معلم مکتبی بوده و با آنچه
مدرس تقریر می کند، فاصله زیادی دارد.»
مدرس نخستین مجتهدی بود که نهج البلاغه را در متن درسی حوزه های علمیه
قرارداد.
