مسأله ۳۵۱
ـ به دو چیز انسان جنب مى شود:
(اوّل)
جماع.
(دوم)
بیرون آمدن منى، در خواب باشد یا بیدارى،
كم باشد یا زیاد، با شهوت باشد یا بى شهوت، با اختیار
باشد یا بى اختیار.
مسأله ۳۵۲
ـ اگر رطوبتى از مرد خارج شود
كه نداند منى است یا بول یا غیر اینها، چنانچه با شهوت و
جستن بیرون آمده و بعد از بیرون آمدن آن بدن سست شده، آن
رطوبت حكم منى را دارد، و اگر هیچ یك از این سه نشانه یا
بعضى از اینها را نداشته باشد حكم منى را ندارد، ولى در
مریض اگر با شهوت بیرون آید، هر چند با جستن و سستى بدن
بیرون نیامده باشد، حكم منى را دارد، و امّا زن اگر از
شهوت انزال كند غسل جنابت بر او واجب است.
مسأله ۳۵۳
ـ اگر از مردى كه مریض نیست آبى
بیرون آید كه یكى از سه نشانه اى را كه در مسأله پیش گذشت
داشته باشد و نداند نشانه هاى دیگر را داشته یا نه،
چنانچه پیش از بیرون آمدن آن، وضو داشته به همان وضو
اكتفا كند و اگر وضو نداشته كافى است فقط وضو بگیرد.
مسأله ۳۵۴
ـ مستحبّ است انسان بعد از
بیرون آمدن منى بول كند، و اگر بول نكند و بعد از غسل
رطوبتى از او بیرون آید كه نداند منى است یا رطوبت دیگر،
حكم منى را دارد.
مسأله ۳۵۵
ـ اگر انسان با زنى جماع كند و
به اندازه ختنه گاه یا بیشتر داخل شود چه در قُبُل باشد و
چه در دُبُر هر دو جنب مى شوند، اگر چه منى بیرون نیاید،
و بنابر احتیاط واجب در جماع با مرد جمع كند بین غسل و وضو
در صورتى كه قبلا وضو نداشته باشد وگرنه غسل كفایت
مى كند، و در حكم مذكور فرقى نیست بین بالغ و نابالغ و
عاقل و مجنون و قاصد و غیر قاصد.
مسأله ۳۵۶
ـ اگر شكّ كند كه به مقدار
ختنه گاه داخل شده یا نه، غسل بر او واجب نیست.
مسأله ۳۵۷
ـ اگر حیوانى را وطى كند ـ یعنى
با او نزدیكى نماید ـ و منى از او بیرون آید غسل تنها
كافى است، و اگر منى بیرون نیاید، چنانچه پیش از وطى وضو
داشته باز هم غسل تنها كافى است، و اگر وضو نداشته احتیاط
واجب آن است كه غسل كند و وضو هم بگیرد.
مسأله ۳۵۸
ـ اگر منى از جاى خود حركت كند
و بیرون نیاید، یا انسان شكّ كند كه منى از او بیرون آمده
یا نه غسل بر او واجب نیست.
مسأله ۳۵۹
ـ كسى كه نمى تواند غسل كند ولى
تیمّم برایش ممكن است، بعد از داخل شدن وقت نماز هم
مى تواند با زن خود نزدیكى كند.
مسأله ۳۶۰
ـ اگر در لباس خود منى ببیند و
بداند كه از خود اوست و براى آن غسل نكرده، باید
غسل كند، ونمازهایى را كه یقین دارد بعد از بیرون آمدن
منى خوانده، اگر در وقت است اعاده كند، و اگر بعد از وقت
است قضا نماید، و امّا نمازهایى را كه احتمال مى دهد پیش
از بیرون آمدن آن منى خوانده، اعاده و قضاء ندارد.
چیزهایى كه بر جنب حرام
است
مسأله ۳۶۱
ـ پنج چیز بر جنب حرام است:
(اوّل)
رساندن جایى از بدن خود به خط قرآن، یا به
اسم مبارك ذات خداوند متعال ـ به هر لغتى كه باشد ـ و سایر
اسماء حسنى و بنابر احتیاط مستحبّ اسماى انبیا و ائمه و
حضرت زهرا (علیهم السلام) را مسّ ننماید.
(دوم)
رفتن در مسجدالحرام و مسجد پیغمبر (صلى
الله علیه وآله وسلم) اگر چه از یك در داخل و از در دیگر
خارج شود.
(سوم)
توقّف در مساجد دیگر، ولى اگر از یك در
مسجد داخل و از در دیگر خارج شود مانعى ندارد، و همچنین
توقّف در حرم امامان (علیهم السلام) حرام است، و احتیاط
واجب آن است كه از رفتن در حرم ائمه (علیهم السلام)
خوددارى كند اگر چه از یك در داخل و از در دیگر خارج شود.
(چهارم)
گذاشتن چیزى در مسجد، و همچنین بنابر
احتیاط واجب داخل شدن در مسجد براى برداشتن چیزى.
(پنجم)
خواندن هر یك از آیات سجده واجب، و آن
آیات در چهار سوره است: «اوّل» سوره سى و دوم قرآن
(الم تنزیل)، «دوم» سوره چهل و یكم (حم سجده
ـ فصلت ـ )، «سوم» سوره پنجاه و سوم (والنجم)،
«چهارم» سوره نود و ششم ( اقرأ ).
و بنابر
احتیاط واجب از خواندن بقیه این چهار سوره، حتّى از
خواندن ( بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیم )،
بلكه بعض آن به قصد این سوره ها نیز خوددارى كند.
چیزهایى كه بر جنب مكروه
است
مسأله ۳۶۲
ـ نُه چیز بر جنب مكروه است:
(اوّل
و دوم) خوردن و
آشامیدن، ولى اگر وضو بگیرد یا دستها را بشوید مكروه
نیست.
(سوم)
خواندن بیشتر از هفت آیه از سوره هایى كه
سجده واجب ندارد.
(چهارم)
رساندن جایى از بدن به جلد و حاشیه و بین
خط هاى قرآن.
(پنجم)
همراه داشتن قرآن.
(ششم)
خوابیدن، ولى اگر وضو بگیرد و یا به واسطه
نداشتن آب، بدل از غسل تیمّم كند، مكروه نیست.
(هفتم)
خضاب كردن به حنا و مانند آن.
(هشتم)
مالیدن روغن به بدن.
(نهم)
جماع كردن، بعد از آن كه محتلم شده، یعنى
در خواب منى از او بیرون آمده است.
غسل جنابت
مسأله ۳۶۳
ـ غسل جنابت به خودى خود مستحبّ
است، و براى واجبات مشروط به طهارت واجب مى شود، ولى
براى نماز میت و سجده سهو ـ مگر سجده سهو در مورد تشهّد
فراموش شده ـ و سجده شكر و سجده هاى واجب قرآن غسل جنابت
لازم نیست.
مسأله ۳۶۴
ـ لازم نیست در وقت غسل نیت كند
كه غسل واجب یا مستحبّ مى كند، بلكه اگر به قصد قربت ـ
چنانكه در وضو گذشت ـ و با اخلاص غسل كند كافى است.
مسأله ۳۶۵
ـ اگر یقین كند یا حجّت
شرعیه اى داشته باشد كه وقت نماز داخل شده و نیت غسل واجب
كند و قصدش مقید به وجوب نباشد، و بعد معلوم شود كه پیش
از وقت غسل كرده، غسل او صحیح است.
مسأله ۳۶۶
ـ غسل را چه واجب و چه مستحبّ
به دو قسم مى شود انجام داد، ترتیبى و ارتماسى.