next page

fehrest page

back page

احكام دفن

مسأله 620. واجب است ميت را طوري در زمين دفن كنند، كه بوي او بيرون نيايد و درندگان هم نتوانند بدنش را بيرون آورند و اگر ترس آن باشد كه جانور بدن او را بيرون آورد، بايد قبر را با آجر و مانند آن محكم كنند.

مسأله 621. اگر دفن ميت در زمين ممكن نباشد، مي‎توانند به جاي دفن، او را در بنا يا تابوتي بگذارند كه از درندگان محفوظ باشد و بوي او هم بيرون نيايد.

مسأله 622. ميت را بايد در قبر به پهلوي راست طوري بخوابانند كه جلو بدن او رو به قبله باشد.

مسأله 623. اگر كسي در كشتي بميرد، چنان چه جسد او فاسد نمي‎شود و بودن او در كشتي مانعي ندارد، بايد صبر كنند تا به خشكي برسند و او را در زمين دفن كنند و گرنه، بايد در كشتي غسلش بدهند و حنوط و كفن كنند و پس از خواندن نماز ميت بنابر احتياط در صورت امكان او را در خمره بگذارند و درش را ببندند و به دريا بيندازند و اگر ممكن نشد، چيز سنگيني به پايش ببندند و به دريا بيندازند و اگر ممكن است، بايد او را در جايي بيندازند كه فوراً طعمه حيوانات نشود.

مسأله 624. اگر بترسند كه دشمن قبر ميت را بشكافد و بدن او را بيرون آورد و گوش يا بيني يا اعضاي ديگر او را ببرد، چنان چه ممكن باشد، بايد بطوري كه در مسأله پيش گفته شد، او را به دريا بيندازند.

مسأله 625. مخارج انداختن در دريا و مخارج محكم كردن قبر ميت را، در صورتي كه لازم باشد، بايد از اصل مال ميت بردارند.

مسأله 626. اگر زن كافره بميرد و بچه در شكم او مرده باشد، يا هنوز روح به بدن او داخل نشده باشد، چنان چه پدر بچه مسلمان باشد، بايد زن را در قبر به پهلوي چپ پشت به قبله بخوابانند كه روي بچه به طرف قبله باشد.

مسأله 627. دفن مسلمان، در قبرستان كفار و دفن كافر، در قبرستان مسلمانان جايز نيست.

مسأله 628. دفن مسلمان در جايي كه بي‎احترامي باشد ـ مانند جايي كه خاكروبه و كثافت مي‎ريزند ـ جايز نيست.

مسأله 629. دفن ميت، در جاي غصبي و در زميني كه مثل مسجد براي غير دفن ميت وقف شده، جايز نيست.

مسأله 630. دفن ميت در قبر مرده ديگر جايز نيست، مگر آن كه قبر، كهنه شده و ميت اولي از بين رفته باشد.

مسأله 631. چيزي كه از ميت جدا مي‎شود ـ اگر چه مو و ناخن و دندانش باشد ـ بنابر احتياط بايد با او دفن شود و دفن ناخن و دنداني كه در حال حيات از انسان جدا مي‎شود، مستحب است.

مسأله 632. اگر كسي در چاه بميرد و بيرون آوردنش ممكن نباشد، بايد در چاه را ببندند و همان چاه را قبر او قرار دهند و بر او نماز بگذارند.

مسأله 633. اگر بچه در رحم مادر بميرد و ماندنش در رحم براي مادر خطر داشته باشد، بايد به آسانترين راه او را بيرون آورند و چنان چه ناچار شوند كه او را قطعه قطعه كنند اشكال ندارد، ولي بايد بوسيله شوهرش اگر اهل فن است او را بيرون بياورند و اگر ممكن نيست زني كه اهل فن باشد و اگر آن هم ممكن نيست مرد محرمي كه اهل فن باشد و اگر آن هم ممكن نشود، مرد نامحرمي كه اهل فن باشد بچه را بيرون بياورد و درصورتي كه آن هم پيدا نشود زني كه اهل فن نباشد مي‎تواند بچه را بيرون آورد.

مسأله 634. هر گاه مادر بميرد و بچه در شكمش زنده باشد ـ اگرچه اميد زنده ماندن طفل را نداشته باشند ـ بايد بوسيله كساني كه در مسأله پيش گفته شد پهلوي چپ او را بشكافند و بچه را بيرون آورند و دوباره بدوزند مگر اين كه تشخيص داده شود كه بچه از طرف ديگر سالم بيرون مي‎آيد و از طرف چپ سالم بيرون نمي‎آيد.

مستحبات دفن

مسأله 635. مستحب است، قبر را به اندازه قد انسان متوسط گود كنند و ميت را در نزديكترين قبرستان دفن نمايند، مگر آن كه قبرستان دورتر از جهتي بهتر باشد ـ مثل آن كه مردمان خوب در آنجا دفن شده باشند، يا مردم براي فاتحه اهل قبور بيشتر به آنجا بروند ـ و نيز مستحب است جنازه را در چند ذراعي قبر، زمين بگذارند و تا سه مرتبه كم كم نزديك ببرند و در هر مرتبه، زمين بگذارند و بردارند و در نوبت چهارم وارد قبر كنند و اگر ميت مرد است، در دفعه سوم طوري زمين بگذارند كه سر او طرف پايين قبر باشد و دردفعه چهارم از طرف سر وارد قبر نمايند و اگر زن است در دفعه سوم طرف قبله قبر بگذارند و به پهنا وارد قبر كنند و در موقع وارد كردن، پارچه‎اي روي قبر بگيرند، و نيز مستحب است جنازه را به آرامي از تابوت بگيرند و وارد قبر كنند و دعاهايي كه دستور داده شد، پيش از دفن و موقع دفن بخوانند و بعد از آن كه ميت را در لحد گذاشتند، گره‎هاي كفن را باز كنند و صورت ميت را روي خاك بگذارند و بالشي از خاك زير سر او بسازند و پشت ميت خشت خام يا كلوخي بگذارند كه ميت به پشت برنگردد و پيش از آن كه لحد را بپوشانند، دست راست را بشانه راست ميت بزنند و دست چپ را به قوت بر شانه چپ ميت بگذارند و دهان را نزديك گوش او ببرند و بشدت حركتش دهند و سه مرتبه بگويند:

إسْمَعْ، إفْهَمْ يَا فُلاَنَ بْنَ فُلاَن

و به جاي فلان بن فلان اسم ميت و پدرش را بگويند مثلاً اگر اسم او محمد است و اسم پدرش علي است سه مرتبه بگويند:

إسْمَعْ، إفْهَمْ يا مُحَمَّدَ بْنَ عَلِي

پس از آن بگويند:

هَلْ أَنْتَ عَلَي الْعَهْدِ الَّذي فَارَقْتَنَا عَلَيْهِ مِنْ شَهَادَةِ أنْ لاَ إِلهَ إلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لا شَريكَ لَهُ وَأَنَّ مُحَمَّداً صلي الله عليه و آله عَبْدُهُ وَرَسوُلُهُ وَسَيّدُ النَّبِيّينَ وَخَاتَمُ الْمُرْسَلِينَ وَأنَّ عَلِياً أمِيرُ المؤمِنِينَ وَسَيِّدُ الْوَصيّيِن وإمَامٌ افْتَرَضَ اللهُ طَاعَتَهُ عَلي الْعَالَمِينَ وَأَنَّ الْحَسَنَ وَالْحُسَيْنَ وَعليَّ بْنَ الْحُسَيْنِ وَمُحَمَّدَ بْنَ عَليٍّ وَجَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّد وَموُسَي بْنَ جَعْفَرٍ وَعَليَّ بْنَ موُسي وَ مُحَمَّدَ بْنَ عَليٍّ وَعَليَّ بْنَ مُحَمَّد وَالْحَسنَ بْنَ عَليٍّ وَالْقائِمَ الْحُجَّةَ الْمَهْديَّ صَلَوَاتُ اللهِ عَلَيْهِمْ أئِمَّةُ الْمُؤْمِنينَ وَحُجَجُ اللهِ عَلَي الْخَلْقِ أَجْمَعِين وَأَئِمَّتُكَ أَئِمَّةُ هُدي أَبْرارٌ يَا فُلاَنَ بْنَ فُلاَن

و به جاي فلان بن فلان اسم ميت و پدرش را بگويند و بعد بگويند:

إذا اتَاكَ الْمَلَكَانِ الْمُقَرَّبَانِ رَسوُلَيْنِ مِنْ عِنْدِ الله تَبَارَكَ وَتَعَالي وَسَئَلاَكَ عَنْ رَبِّكَ وَعَنْ نَبِيّك وَعَنْ دِينِكَ وَعَنْ كِتَابِكَ وَعَنْ قِبْلَتِكَ وَعَنْ أَئِمَّتِكَ فَلاَ تَخَفْ وَلا تَحْزَنْ وَقُلْ في جَوَابِهِمَا اللهُ رَبّي وَمُحَمَّدٌ صلي الله عليه و آله نَبِيّي وَالإسْلاَمُ ديني وَالْقُرْآنُ كِتَابي وَالْكَعْبَةُ قِبْلَتي وَأميرُ الْمُؤمِنينَ عَليُّ بْنُ أبيطَالِب إمَامي وَالْحَسَنُ بْنُ عَلي الْمـُجْتَبي إمَامي وَالْحُسَيْنُ بْنُ عَليٍّ الشَّهِيدُ بِكَرْبَلاء إِمَامي وَعَلِي زِيْنُ الْعَابِدينَ إمَامي وَمُحَمَّدٌ الْبَاقِرُ إمَامي وَجَعْفَرٌ الصَّادِقُ إمَامي وَموُسَي الْكَاظِمُ إمَامي وَعَلِيٌّ الرِّضَا إمَامي وَمُحَمَّدٌ الْجَوَادُ إمَامي وَعَليٌّ الْهَادي إمَامي وَالْحَسَنُ الْعَسْكَري إمَامي وَالْحُجَّةُ الْقائِمُ الْمُنْتَظَرُ إمَامي هَؤلاءِ صَلَوَاتُ اللهِ عَلَيْهِمْ أَجْمَعِينَ أئِمَّتي وَسَادَتي و قادَتي وَشُفَعَائي بِهِمْ اَتَوَلّي وَمِنْ أَعْدَائِهِمْ اَتَبَرَّءُ في الدُّنْيَا وَالآخِرَةِ ثُمَّ اعْلَمَ يَا فُلانَ بْنَ فُلان

و به جاي فلان بن فلان اسم ميت و پدرش را بگويند بعد بگويند:

إنَّ اللهَ تَبَارَكَ وَتَعَالي نِعْمَ الرَّبُّ وَأَنَّ مُحَمَّداً صلي الله عليه و آله نِعْمَ الرَّسوُلُ وَأنَّ عَلِيَّ بْنَ ابيطَالِب وَاَوْلاَدَهُ الْمَعْصوُمينَ الأئَمَّةَ الإثْنَيْ عَشَرَ نِعْمَ الأئِمَّةُ وَأنَّ مَا جَاءَ بِهِ مُحَمَّدٌ صلي الله عليه و آله حَقٌ وَأنَّ الْمَوْتَ حَقٌ وسُؤَالَ مُنْكَر وَنَكير في الْقَبْرِ حَقٌ والْبَعْثَ حَقٌ وَالنُّشوُرَ حَقٌ وَالصِّرَاطَ حَقٌ وَتَطَايُرَ الْكُتُبِ حَقٌ وَأنَّ الْجَنَّةَ حَقٌ وَالنَّارَ حَقٌ وَأَنَّ السَّاعَةَ آتِيَةٌ لاَرَيْبَ فيِهَا وَأنَّ اللهُ يَبْعَثُ مَنْ في الْقُبوُرِ

پس بگويند:

أفَهِمْتَ يَا فُلان

و به جاي فلان اسم ميت را بگويند پس از آن بگويند:

ثَبَّتَكَ اللهُ بِالْقَوْلِ الثَّابِتِ وَهَدَاكَ اللهُ إلَي صِرَاط مُسْتَقِيم وَعَرَّفَ اللهُ بَيْنَكَ وَبَيْنَ أوْلِيَائِكَ في مُسْتَقَرّ مِنْ رَحْمَتِهِ

پس بگويند:

اَللّهُمَّ جَافِ‎الأرْضَ عَنْ جَنْبَيْهِ وَأصْعِدْ بِروُحِهِ إلَيْكَ وَلَقِّهِ مِنْكَ بُرْهَاناً اَللّهُمَّ عَفْوَكَ عَفْوَكَ

مسأله 636. مستحب است كسي كه ميت را در قبر مي‎گذارد، با طهارت و سر برهنه و پا برهنه باشد و از طرف پاي ميت از قبر بيرون بيايد و غير از خويشان ميت كساني كه حاضرند، با پشت دست خاك بر قبر بريزند و بگويند «إنَّا للهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ راجِعوُن »و اگر ميت زن است كسي كه با او محرم مي‎باشد او را در قبر بگذارد و اگر محرمي نباشد خويشانش او را در قبر بگذارند.

مسأله 637. مستحب است قبر را مربع يا مربع مستطيل بسازند و به اندازه چهار انگشت از زمين بلند كنند و نشانه‎اي روي آن بگذارند كه اشتباه نشود و روي قبر آب بپاشند و بعد از پاشيدن آب كساني كه حاضرند، دست‎ها را بر قبر بگذارند و انگشت‎ها را باز كرده، در خاك فرو برند و هفت مرتبه، سوره مباركه «إِنّا اَنْزَلْنَاه»بخوانند و براي ميت طلب آمرزش كنند و اين دعا را بخوانند:

اَللّهُمَّ جَافِ الأرْضَ عَنْ جَنْبَيْه وَأصْعِدْ إلَيْكَ روُحَهُ وَلَقِّهِ مِنْكَ رِضْوَاناً وأسْكِنْ قَبْرَهُ مِنْ رَحْمَتِكَ مَا تُغْنِيه بِه عَنْ رَحْمَةِ مَنْ سِوَاك

مسأله 638. پس از رفتن كساني كه تشييع جنازه كرده‎اند، مستحب است ولي ميت، يا كسي كه ازطرف ميت اجازه دارد، دعاهايي را كه دستور داده شده به ميت تلقين كند.

مسأله 639. بعد از دفن، مستحب است صاحبان عزا را تسليت دهند ولي اگر مدتي گذشته است كه به واسطه تسليت دادن، مصيبت يادشان مي‎آيد، ترك آن بهتر است و نيز مستحب است تا سه روز براي اهل خانه ميت غذا بفرستند و غذا خوردن نزد آنان و در منزلشان مكروه است.

مسأله 640. مستحب است انسان در مرگ خويشان مخصوصاً در مرگ فرزند صبر كند و هر وقت ميت را ياد مي‎كند «إنَّا للهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ راجِعوُن» بگويد و براي ميت قرآن بخواند و سر قبر پدر و مادر، از خداوند حاجت بخواهد و قبر را محكم بسازد كه زود خراب نشود.

مسأله 641. جايز نيست، انسان در مرگ كسي صورت و بدن را بخراشد و به خود لطمه بزند.

مسأله 642. پاره كردن يقه در مرگ غير از پدر و برادر جايز نيست.

مسأله 643. اگر زن در عزاي ميت صورت خود را بخراشد بطوري كه خونين شود و يا موي خود را بكند و يا مرد در مرگ زن و يا بچه خود يقه و لباس خود را پاره كند بايد يك بنده آزاد كند يا ده فقير را طعام دهد و يا آنها را بپوشاند و اگر بر هيچ يك از آنها قدرت نداشته باشد سه روز روزه بگيرد و اگر زن موي خود را در عزاي ميت ببرد، كفاره آن دو ماه پي‎درپي روزه گرفتن و يا يك بنده آزاد كردن و يا شصت مسكين طعام دادن است.

مسأله 644. احتياط واجب آن است كه در گريه بر ميت صدا را خيلي بلند نكنند.

next page

fehrest page

back page

 
 
https://old.aviny.com/ahkam/ResalehSafiGolpaygani/resale32.aspx?mode=print
Copyright © 2003-2013 - AVINY.COM - All Rights Reserved