باده
ماه رمضان شد، مى و ميخانه برافتاد عشق و طرب و باده به وقت سحر افتاد
افطــــــار به مى، كرد برم پير خرابات گفتـــم كه تو را روزه به برگ و ثمر افتاد
با بـــاده وضو گير كه در مذهب رندان در حضــــرت حق، اين عملت بارور افتاد
