|
مـــــا نــــدانيم كه دلبستــــه اوييم، همه مست و سرگشته آن روى نكــــوييم، همه فـــــارغ از هر دو جهانيم و ندانيم كـــه ما در پــــى غمــــــــزه او باديـــه پوييــم، همه ســــاكنان در ميخـــــانه عشقيم، مـــدام از ازل، مست از آن طــــرفه سبوييم، همه هر چه بوييم ز گلزار گلستـــان وى است عطـــر يـــــار است كه بوييده و بوييم، همه جــــز رخ يـــــار، جمالــــى و جميلى نبود در غم اوست كه در گفت و مگوييم، همه خود ندانيم كه سرگشته و حيران همگى پــــى آنيم كــــه خـود روى به روييم، همه
|