تـــا در جهــــــان بــــــود اثر، از جــــاى پاى تو تا نغمــــهاى بــــود به فلك، از نداى تو تا ساغر است و مستى و ميخوارگى و عشق تا مسجد است و بتكـده و دير، جاى تو تــــــا هست رنگــــــى، از سخــــن دلــپذير تو تا هست بويـــــى، از تو و از مدّعاى تو تـــــا هست واژه اى ز تــــــو در بين واژه هـــا تا هست رونقــــى ز تو و گفته هاى تو هـرگز نه آنچه در خور عشق است و عاشقى تا يك نشــــــــــانهاى نبود، از فناى تو
|