|
در غــــم هجر رخ مـــاه تو، در سوز و گدازيم تا به كى زين غم جانكـاه بسوزيم و بسازيم؟ شب هجــــــــــران تو آخر نشود، رُخ ننمايى در همــــه دهــــر تــو در نازى و ما گرد نيازيم آيد آن روز كه در بــــــــاز كنى، پردهگشايى؟ تا به خـــــاك قدمت جـان و سر خويش ببازيم به اشارت، اگرم وعــــــده ديــــــــدار دهد يار تا پس از مـــرگ به وجد آمده در ساز و نوازيم گر به انديشه بيايد كه پناهى است به كويت نـــه ســـوى بتكده رو كرده، نه راهى حجازيم ساقى از آن خُمِ پنهان كه ز بيگانه نهان است بـــــاده در ســـاغـــــر ما ريز كه ما محرم رازيم
|