|
مــــا زاده عشقيم و فــــــــــزاينده درديم بــــــــا مدّعىِ عاكفِ مسجد، به نبرديم با مـــــــــدعيان، در طلبش عهد نبستيم با بــــــــىخبران، ســازش بيهوده نكرديم در آتش عشق تــــــو، خليلانه خــــزيديم در مسلخ عشــــــــّاق تو، فرزانه و فرديم در ميكده با مىزدگان، بيهش و مستيم در بتكــــده با بت زده، همعهد چو مرديم در حلقه خود باختگان، چون گل سرخيم در جــــــرگه زالـــــــوصفتان، بـا رخِ زرديم در زمــــــــره آشفته دلان، زار و نـــزاريم در حوزه صـــــــاحبنظران، چون يخ سرديم با صوفـــى و درويش و قلندر به ستيزيم با مــــــى زدگان، گمشدگان، باديه گرديم بــــــا كس ننماييم بيان، حال دل خويش ما خانه به دوشان، همگى صاحب درديم
|