|
در دلم بـــود كه جان در ره جانان بدهم جان ز من نيست كه در مقدم او، جان بدهم جام مى ده كه در آغوش بتى جا دارم كــــه از آن جـــــــايزه بر يوسف كنعان بدهم تـــــا شدم خادم درگاه بت باده فروش به اميــــــران دو عـــــــالم همـه فرمان بدهم از پريشانى جانم ز غمش، باز مپرس ســـر و جـــــــان در ره آن زلف پريشان بدهم زاهد، از روضه رضوان و رخ حور مگوى خَـــــم زلفش نـــه به صد روضه رضوان بدهم شيخ محراب ، تو و وعده گلزار بهشت غمــــزه دوست نشــــايد كه من ارزان بدهم
|