|
فـــــرّخ آن روز كــــه از اين قفس آزاد شوم از غـــم دورى دلـــــدار رهــم، شاد شوم سر نهم بر قـدم دوست، به خلوتگه عشق لب نهـــم بـــر لب شيرين تو، فرهاد شوم طـــــى كنـــم راه خرابات و به پيرى برسم از دم پيـــر خــــرابـــــات دل آبــــــــاد شوم يــــاد روزى كـــه به خلــــوتگـه عشاق روم طـــــرب انگيـز و طرب خيز و طربزاد شوم نــه به ميخـــانه مـــرا راه، نه در مسجد جا يــــار را گـــــو: سببي ساز كه ارشاد شوم
|