|
آيــد آن روز كه من، هجرت از اين خــانه كنم؟ از جهــــــان پرزده، در شـــاخ عدم لانه كنم؟ رسد آن حــــــال كـــه در شمعِ وجـــود دلدار بــــال و پـــــر سوخته، كارِ شب پروانه كنم؟ روى از خـــــانقـــــه و صومعــــــه بـــرگردانم سجــــده بـــــر خاك در ساقى ميخانه كنم؟ حال، حـــاصل نشد از موعظه صوفى و شيخ رو به كـــــــوى صنمــــى والـــه و ديوانه كنم گيســــو و خـــــال لبت دانه و دامند، چسان مـــرغ دل فــارغ از اين دام و از اين دانه كنم؟ شــــود آيــــا كــه از اين بتكده، بر بندم رخت پــــر زنـــــان، پشت بر اين خانه بيگانه كنم؟
|