|
آن نـــــالـــــــه ها كه از غم دلـــدار مىكشم آهــــىاست كــــــز درون شـــرربار مىكشم بــــــــا يـــــار دلفريب بگـــــــو: پــــرده برگشا كــــــز هجــــــــر روى مــــاه تو، آزار مىكشم منصـــــــور را گـــــذار كـــه فرياد او به دوست در جمـــــع گلــــــرخــــــان به سرِدار مىكشم ســـــاقــــى، بريز بــــاده به جامم كه هجر يار بــــــارىاست بسگــــران به سربار مىكشم گفتــى كه دوست، باز كند در به روى دوست اين حســــرتى است تازه كه بسيار مىكشم كـــــوچك مگيــــــر كلبـــــه پيـــر مغان كه من بــــــوى نگــــار زان در و ديــــــوار مــــىكشم ســـــالك در اين سـلــــوك به دنبال كيستى؟ مـــــن يــــــــار را بــــــه كوچه و بازار مىكشم
|