|
بـــى هــــــواى دوست، اى جان دلم، جــانى ندارم دردمنـــدم، عــــاشقم بى دوست، درمانى ندارم آتشـــــى از عشق در جانم فكندى، خـــوش فكندى مـــن كــــه جـــــز عشق تو آغازى و پايانى ندارم عشـــق آوردم در ايـــن ميخـــــانه بـــا مشتى قلندر پـــــرگشـــــايم سوى سامانى كه سامانى ندارم عالـــم عشق است، هـــــر جا بنگرى از پست و بالا ســـــايه عشقــــم كــــه خود پيدا و پنهانى ندارم هر چه گويد عشق گويد، هر چه سازد عشق سازد من چه گويم، من چه سازم، من كه فرمانى ندارم غمــــزه كـردى، هر چه غير از عشق را بنيان فكندى غمــــزه كن بــــر من كه غير از عشق بنيانى ندارم ســر نهم در كــوى عشقت، جان دهم در راه عشقت من چه مىگويم كه جز عشقت سر و جانى ندارم عاشقــــم، جز عشق تو، در دست من چيزى نباشد عـــــاشقم، جــــز عشق تــو بر عشق برهانى ندارم
|