بـــه مــــن نگـــر كه رخى همچو كهــــربا دارم دلــــى به ســــوى رخ يـــار دلـــربا دارم ز جـــام عشق چشيـــدم شراب صدق و صفا به خــــُمّ ميكــــده بـا جان و دل، وفادارم مرا كه مستى عشقت، ز عقل و زهد رهــاند چــــه ره به مــــدرسه يا مسجد ريا دارم؟ غلام همّت جــــام شــــراب ســـــاقــى باش كــه هر چه هست از آن روى با صفا دارم نسيم عشــق ، بــــه آن يـــار دلـــربا بـــرگو ز جـــاى خيــــز كـــه مــن درد بىدوا دارم چـــه رازهــــاست در اين خمّ و ساقى و دلبر بــــــه جــــان دوست ز درگــــاه كبريا دارم سخن ز تخت سليمـــان و جـــام جـــم نـزنيد كــــه تــــاج خســــروِ كــِى را منِ گدا دارم
|