|
بـــه كمنـــــــــد ســر زلف تو، گرفتار شـدم شهــــره شهر به هر كوچه و بازار شدم گــــــر بـــــــرانـــــــى ز درم، از در ديگـر آيم گــر برون راندىام، از خانه ز ديوار شدم مستى علم و عمل رخت ببست از سر من تـــا كـــه از ساغر لبريز تو، هشيار شدم پيش مــــــن هيچ به از لذّت بيمارى نيست تـــا ز بيمــــــارى چشمان تو بيمار شدم نشــــود بــــــر ســـر كـــــوى تو بيابم راهى از دم پيــــــر در اين راه، مــــددكار شدم دامـــــن از آنچــــه كــــه انباشتــهام، برچيدم تا كـــه خجلت زده در خدمت خمّار شدم
|