|
بيــــدل كجـــا رود، به كه گويد نياز خويش؟ با ناكسان چگونه كند فاش، راز خويش؟ با عــــــــاقلانِ بىخبر از ســــوز عاشقى نتــوان درى گشود ز سوز و گداز خويش اكنــــــون كـــه يار راه ندادم به كوى خود مـــــا در نياز خويشتن و او به ناز خويش با او بگــــو كه: گوشه چشمى ز راه مهر بگُشــــــا دمى به سوخته پاكباز خويش مـــــــــــــا عاشقيم و سوخته آتش فراق آبـــــــى بريز، با كف عاشق نواز خويش بيچارهام ز درد و كسى چاره ساز نيست لطفــــى نماى، با نظر چاره ساز خويش با مـــــــوبدان بگو: ره ما و شما جداست ما با ايـــاز خويش و شما با نماز خويش
|