|
دست از دلم بدار، كه جانم به لب رسيد انــــدر فــــــراقِ روى تو، روزم به شب رسيد گفتم به جــان غمزده: ديگر تو غم مخور غم رخت بست و موسم عيش و طرب رسيد دلـدار من چو يوسف گمگشته بازگشت كنعـــــان، مــــرا ز روى دل مـــــــلتهب رسيد راز دلــــم كــــــه قلب جفـا ديده ام دريد از سينـــــــهام گذشت و به مغز عصب رسيد مـــــرغ ديـــــار قدس، از آن پر زنان رميد بــــــــر درگهـــــــى كه بود ورا منتخب، رسيد دارالسلام، روى سلامت نشــــان نــداد بگــذشت جـــــــان از آن و به دارالعجب رسيد
|