|
بــــر در ميكـــدهام پرسه زنان، خـــواهى ديد پيــــر دلبــــــاخته با بخت جوان، خواهى ديد نــــو بهــــار آيـــــد و گلـــــــــزار شكوفا گردد بــــىگمــــان كوتهى عمر خزان، خواهى ديد مرغ افسرده كه در كنج قفس محبوس است بــــر فـــــــراز فلك از شوق، پران خواهى ديد سوزش بـــاد دى، از صحنه برون خواهد رفت بـــــارش ابــــــر بهــارى به عيان خواهى ديد قـــــــــوس را باد بهارى به عقب خواهد راند پس از آن قوس قزح را چو كمان، خواهى ديد دلبــــــر پردگى از پـــــــرده برون خواهد شد پــــرتـــــو نور رُخش، در دو جهان خواهى ديد
|