|
سر خم باد سلامت كه به من راه نمود ســـــاقى باده به كف، جـان من آگاه نمود خــــادم درگه ميخـــــانه عشّاق شدم عـــاشق مست، مــــــرا خادم درگاه نمود ســـر و جانم به فداى صنم باده فروش كه به يك جرعه، مرا خسرو جمجاه نمود مـــاهِ رُخسار فروزندهات اى مايه عيش بــــــى نيازم به خــدا از خور و از ماه نمود برگ سبزى ز گلستان رُخت بخشودى فــارغم از همه فردوسى(1) گمراه، نمود با كـــه گويم غم آن عاشق دلباخته را كـــــه همـــه راز خود اندر شكم چاه نمود
(1) منسوب به "فردوس" به معنى بهشت؛ "فردوسى" يعنى بهشتى، اهل بهشت.
|