|
بلبل از جلـــــــــوه گل، نغمه داوود نـــمود نغمـــــهاش درد دل غمــــــزده بهبود نمود ســاقى از جام جهانتاب به جانِ عـــاشق آنچه با جــان خليل، آتش نمــــــــرود نمود بنده عشقِ مسيحـــــــــا دم آن دلـــــدارم كه بـه يُمن قدمش، هستى من دود نمود در پريشانى ما هر چه شنيدى، هيچاست هيچ را كس نتـــوانست كه نابـــود نمـــود نازم آن دلبــــر پـــــر شـــور كه با صهبايش پــرده بــــردارِ رُخ عــــابــــد و معبود نمود قدرت دوست نگــــر كز نگهى از سر لطف ســــاجــــد خاك در ميكده مسجود نمود
|