|
غم مخور، ايّام هجران رو بهپايان مىرود اين خمـــارى از سر ما مــــىگساران مى رود پــــرده را از روى ماه خويش، بالا مىزند غمزه را سر مىدهد، غم از دل و جان مىرود بلبل انـــدر شاخسار گل هويدا مىشود زاغ بـــا صـــد شرمســـارى از گلستان مىرود محفل از نــــور رخ او نورافشان مىشود هر چـــه غيـــر از ذكــر يار، از ياد رندان مىرود ابرها از نـور خـورشيد رخش پنهان شوند پــــرده از رخســــار آن سرو خـــرامان مىرود وعده ديــدار نزديك است، ياران مژده باد روز وصلش مـــــى رسد، ايّام هجران مىرود
|