از دلبــــرم به بتكـــــــده، نام و نشان نبود در كعبــــــــه نيز جلـوهاى از او عيان نبود در خانقــــــــاه، ذكرى از آن گلعذار نيست در ديــــــر و در كنيسه، كلامى از آن نبود در مَــــدْرسِ فقيه به جز قيل و قال نيست در دادگـــــــاه، هيچ از او داستــــــان نبود در محضـــــر اديــــب شـــــدم، بلكه يابمش ديــــدم كلام، جـــــز ز معــــانى بيان نبود حيــــرتزده شـــــدم به صفــــــوف قلندران آنجــــا بجــــز مديحتى از قلـــــــدران نبود يك قطــــره مـــــى ز جام تو اى يار دلفريب آن مى دهد كه در همـه ملك جهان نبود يك غمزه كرد و ريخت به جان، يك شرر كز آن در بــــارگـــــــــاه قــدس برِ قدسيان نبود
|