|
بــــــا گلرخان بگوييد ما را به خود پذيرند از عــــــــــاشقان بيدل، همواره دست گيرند دردى است در دلِ ما، درمان نمى پذيرد دستى به عاشقان ده، كـز شوقِ دل بميرند پـــــا نه بــــه محفلِ ما، تاراج كن دل ما بنگـــــــر به بــــاطل ما، كز آب و گِل خميرند ســـوداگرانِ مرگيم، ياران شاخ و برگيم رنـــــدان پا بــــــــرهنه، بر حال ما بــــــصيرند پاكند مىفروشان، مستانِ دلخروشان بــــربسته چشم و گوشان، پيران سر به زيرند بــردار جام مى را، جم را گذار و كى را فــــــرزند مـــــاه و دى را، كاينان چو ما اسيرند
|