بهــــــــــــار آمــــــــد و گلـــزار، نور باران شد چمـــــــــن ز عشق رُخ يار، لاله افشــان شد ســـــرود عشق ز مـــــرغان بوستان بشنو! جــــــمال يار ز گلبــــرگِ سبز، تابـــــــــان شد ندا به ســــــــــاقى سرمستِ گلعذار رسيد كه طـــرْف دشت چو رُخسار سرخِ مستان شد به غنچه گوى كه از روى خويش، پرده فكن كــــــــــــه مرغ دل ز فراق رُخت، پريشان شد ز حـــــال قلبِ جفا ديده ام، مپرس، مپرس چــــــو ابـــــــــــر از غم دلدار، اشك ريزان شد
|