|
نــــــــــــاله زد دوست كه راز دل او پيدا شد پيش رنـــــــــدان خرابــات چسان رسوا شد خـــــواستم راز دلم پيش خودم باشد و بس در ميخـــــــــانه گشـودند و چنين غوغا شد ســــــــــر خُم را بگشاييد كه يار آمده است مــــــــژده اى ميكـده، عيش ازلى بر پا شد ســــــــر زلف تو بنازم كه به افشــــــاندن آن ذرّه خــــــورشيد شد و قطره همى دريا شد لب گشودى و ز مى گفتى و ميخواره شدى پيش ســــاقى، همه اسرار جهان افشا شد گــــــويى از كوچه ميخانه گذر كرده، مسيح كه به درگـــــــــــاه خـــــــــداوند بلند آوا شد معجــــــــــــــــز عشق ندانى تو، زليخا داند كه بـــــــــرش يوسف محبوب، چنان زيبا شد
|