|
داستــــــــــــــــــان غم من راز نهانى باشد آن شناســـد كه ز خود يكسره فانى باشد بـــــــــــه خـــــــمِ طره زلفت نتوانم ره يافت آن توانـــــــد كه دلش آنچه تو دانى، باشد ســــــــاغرى از خُـــــــم ميخانه مرا باز دهيد كه تـــــــواند كه در اين ميكده بانى باشد؟ گـــــــــــــــــِردِ دلدار نگردد، غم ساقى نخورد غيــــــــر آن رند كه بى نام و نشانى باشد گرچه پيرم؛ به سر زلف تو اى دوست، قسم در ســـــــرم، عشق چــو ايّام جوانى باشد دورم از كـــــــــوى تو، اى عشوهگر هر جايى كه نصيبم ز رُخت، نامــــــــــــه پرانى باشد گـــــــــــر شبانان به سر كوى تو آيند و روند خرّم آن دم كه مرا شغـــــــل، شبانى باشد
|