|
غـــــــــــم دل با كه بگويم كه مرا يارى نيست جز تـــــــــو اى روحِ روان، هيچ مددكارى نيست غم عشق تو به جان است و نگويم به كسى كه در اين بــــــــاديه غمزده، غمخوارى نيست راز دل را نتوانــــــــــــــــــم به كسـى بگشايم كه در اين ديــــــــــــر مغان رازنگهدارى نيست ساقى، از ساغـــــر لبـــــريز ز مـــى دم بـربند كه در اين ميكـــــده مىزده، هشيارى نيست درد من، عشق تــــــو و بستر من؛ بستر مرگ جز تواَم هيچ طبيببــــــى و پــــــرستارى نيست لطف كن، لطف و گـــــــذر كن به سر بـــالينم كه به بيمــــــــــارى من جان تو، بيمارى نيست قلـــــــــم ســـــرخ كشم بر ورق دفتر خويش هان كه در عشق من و حُسن تو، گفتارى نيست
|