|
عاشقم، عاشق و جز وصل تو درمانش نيست كــــــيست كايـــن آتش افــروخته در جانش نيست؟ جـــــز تو در محفل دلسوختگان، ذكــرى نيست ايـــــــن حديثـــىاست كه آغازش و پايانش نيست راز دل را نتــــــــوان پيش كسى بـــــــاز نمــود جــــــز بــرِ دوست، كه خود حاضر و پنهانش نيست بـــــا كــــــــــه گويم كه بجز دوست نبيند هرگز آنكــــــه انديشــــــه و ديــــــدار به فرمانش نيست گــــــــوشه چشــــمگشـا، بر منِ مسكين بنگر نـــــاز كن نـــــــــــاز، كه اين باديه سامانش نيست ســــر خُمـــــ بـــــاز كن و ساغـــــر لبـــريزم ده كه بجـــــــز تــــــــــــو، سر پيمانه و پيمانش نيست نتــــــوان بست زبـــــــانش ز پــــــــريشانگويى آنكـــــــــــــــه در سينه بجز قلب پريشانش نيست پــــــاره كــــــــن دفتر و بشكن قلم و دم دربند كـــه كسى نيست كه سرگشته و حيرانش نيست
|