جهاد
س 1048: جهاد ابتدايى در زمان غيبت
امام معصوم(عليه‌السلام) چه حکمى دارد؟ آيا جايز است که فقيه جامع‌الشرايط مبسوط
اليد (ولىّ امر مسلمين) حکم به آن کند؟
ج: بعيد نيست که حکم به جهاد
ابتدايى توسط فقيه جامع‌الشرايطى که متصدّى ولايت امر مسلمين است، در صورتى که
مصلحت آن را اقتضا کند، جايز باشد، بلکه اين نظر اقوى است.
س 1049: اقدام به دفاع از اسلام هنگام
تشخيص خطر براى اسلام، بدون رضايت والدين چه حکمى دارد؟
ج: دفاع از اسلام و مسلمين واجب است
و متوقف بر اذن والدين نيست، ولى در عين حال سزاوار است که انسان تا مىتواند رضايت
آنان را جلب کند.
س 1050: آيا اهل کتابى که در کشورهاى
اسلامى زندگى مىکنند، حکم اهل ذمّه را دارند؟
ج: آنان تا زمانى که مطيع قوانين و
مقررات دولت اسلامى که در حمايت آن زندگى مىکنند، باشند و کارى که منافى با أمان
است، انجام ندهند، حکم معاهد را دارند.
س 1051: آيا جايز است که يکى از
مسلمانان يک کافر کتابى يا غير کتابى، اعم از زن يا مرد را در سرزمين کفر يا سرزمين
مسلمانان به تملک خود در آورد؟
اين کار جايز نيست، هرگاه کفّار به
سرزمين اسلامى حمله کنند و کسانى از آنان به دست مسلمين اسير شود، سرنوشت اسيران
جنگى در دست حاکم اسلامى است و آحاد مسلمانان حق تعيين سرنوشت اسراء را ندارند.
س 1052: اگر فرض کنيم که حفظ اسلام ناب
محمدى(صلى الله عليه وآله) متوقف بر ريختن خون نفس محترمى باشد، آيا اين کار جايز
است؟
ج: ريختن به ناحقِ خونِ نفسِ محترمه
شرعاً حرام است و با احکام اسلام ناب محمدى(صلى الله عليه وآله) تعارض دارد. بنا بر
اين سخن مزبور که حفظ اسلام ناب محمدى متوقف بر ريختن خون انسان بيگناهى باشد،
بى‌معنى است، ولى اگر منظور از آن اقدام مکلّف به جهاد فى سبيل الله عزّت آلاؤه و
دفاع از اسلام ناب محمدى در مواردى که احتمال کشته شدن او وجود دارد، باشد، اين فرض
موارد مختلفى دارد، اگر مکلف طبق تشخيص خود احساس کند که کيان اسلام در خطر است،
بايد براى دفاع از اسلام قيام کند، حتى اگر در معرض کشته شدن باشد.
|
