تقلید از فرهنگ غربی
تشبّه به کفّار و ترويج فرهنگ آنان
س 1373: آيا پوشيدن
لباسهايى که بر روى آن حروف و تصاوير خارجى چاپ شده، جايز است و آيا اين لباسها
ترويج فرهنگ غربى محسوب مىشوند؟
ج: اگر مفاسد اجتماعى نداشته باشند پوشيدن آنها
فىنفسه اشکال ندارد و امّا اينکه ترويج فرهنگ غربىِ معارض با فرهنگ اسلامى محسوب
مىشود يا خير، موکول به نظر عرف است.
س 1374: امروزه وارد
کردن لباسهاى خارجى و خريد و فروش و استفاده از آنها در داخل شهرها متداول شده
است، با توجه به افزايش تهاجم فرهنگى غرب به انقلاب اسلامى، اين کار چه حکمى دارد؟
واردات و خريد وفروش واستفاده از آنها به مجرّد
اينکه از کشورهاى غيراسلامى وارد شدهاند، اشکال ندارد، ولى آنچه که پوشيدن آن با
عفّت و اخلاق اسلامى منافات داشته باشد و يا ترويج فرهنگ غربى که دشمن فرهنگ اسلامى
است، محسوب مىشود، واردات و خريد وفروش و پوشيدن آن جايز نيست و دراين مورد بايد
به مسئولين مربوطه مراجعه شود تا از آن جلوگيرى کنند.
س 1375: تقليد از مدهاى
غربى در کوتاه کردن مو چه حکمى دارد؟
معيارهاى حرمت در اين موارد، شبيه شدن به دشمنان
اسلام و ترويج فرهنگ آنهاست و اين موضوع با توجه به کشورها و زمانها و اشخاص مختلف،
فرق مىکند و اين امر مختص به غرب هم نمىباشد.
س 1376: آيا جايز است
مربّيان مدارس موهاى دانش آموزانى را که موهاى سر خود را به شکلهاى غربى که مخالف
آداب اسلامى و تشبه به کفّار است، اصلاح و آرايش مىکنند، بتراشند؟ با علم به اينکه
راهنمايى و نصيحت آنان فايدهاى ندارد؟ و آنان ظواهر اسلامى را در مدرسه رعايت
مىکنند ولى پس از خروج از مدرسه تغيير وضعيت مىدهند، وظيفه ما چيست؟
ج: تراشيدن موى سر دانش آموزان توسّط مربّيان
شايسته نيست. اگر مسئولين مدرسه تشخيص دادند که بعضى از کارهاى دانش آموزان با آداب
و فرهنگ اسلامى تناسب ندارد، بهتر است آنان را نصيحت و راهنمايىهاى پدرانه نمايند
و در صورت نياز اولياى آنان را براى کمک به حل مشکل، از وضعيت دانش آموزان خود آگاه
نمايند و البته مراعات قوانين آموزش و پرورش، لازم است.
س 1377: پوشيدن لباس
آمريکايى چه حکمى دارد؟
ج: پوشيدن لباسهايى که توسط دولتهاى استعمارى
توليد شدهاند، ازاين جهت که ساخت دشمنان اسلام است، فىنفسه اشکال ندارد، ولى اگر
اين کار مستلزم ترويج فرهنگ غيراسلامى دشمن باشد و ياباعث تقويت اقتصاد آنان براى
استعمار و استثمار سرزمينهاى اسلامىشود و يا منجر به وارد شدن ضرر اقتصادى به
دولت اسلامى گردد، داراى اشکال است و حتّى در بعضى از موارد جايز نيست.
س 1378: آيا براى زنان،
شرکت درمراسم استقبال و خوشآمدگويى و تقديم دسته گل که توسّط وزارتخانهها و
ادارات دولتى و غير آنها، ترتيب داده مىشود، جايز است و آيا صحيح است که شرکت آنان
را در اين مراسم، اين گونه توجيه کنيم که هدف ما نشان دادن حرّيت و احترام زن در
جوامع اسلامى است؟
ج: دعوت از زنان براى مشارکت درمراسم استقبال و خوش
آمدگويى به مهمانان خارجى وجهى ندارد و در صورتى که موجب فساد و ترويج فرهنگ
غيراسلامى شود، جايز نيست.
س 1379: پوشيدن کروات چه
حکمى دارد؟
ج: بهطور کلى پوشيدن کروات و ديگر لباسهايى که
پوشش و لباس غير مسلمانان محسوب مىشوند بهطورى که پوشيدن آنها منجر به ترويج
فرهنگ منحطّ غربى شود جايز نيست.
س 1380: فروش کليه عکسها
و کتابها و مجلاتى که بهطور آشکار مشتمل بر امور قبيح و مبتذل نيستند ولى بهطور
ضمنى باعث ايجاد جوّ فرهنگى فاسد و غير اسلامى بهخصوص در بين جوانان مى شوند، چه
حکمى دارد؟
خريد و فروش و ترويج امورى از اين قبيل که منجر به
انحراف جوانان و فساد آنان و باعث پيدايش جوّ فرهنگى فاسدى مى شوند، جايز نيست و
واجب است از آنها اجتناب شود.
س 1381: امروزه وظيفه
زنان براى مقابله با تهاجم فرهنگى به جامعه اسلامى ما چيست؟
ج: يکى از مهمترين وظايف آنان حفظ حجاب اسلامى و
ترويج آن و پرهيز از لباسهايى است که پوشيدن آنها تقليد از فرهنگ دشمن محسوب
مىشود.
س 1382: بعضى از
مسلمانان عيدهاى مسيحيان را جشن مىگيرند، آيا اين کار اشکال ندارد؟
ج: جشن گرفتن ميلاد حضرت عيسى مسيح(على نبيّنا وآله
وعليهالسلام) اشکال ندارد.
س 1383: آيا پوشيدن
لباسى که تبليغ و تشويق شراب روى آن وجود دارد، جايز است؟
ج: جايز نيست.
مهاجرت و پناهندگى سياسى
س 1384: پناهندگى سياسى
به کشورهاى خارجى چه حکمى دارد؟ آيا جعل داستان غيرواقعى براى دستيابى به پناهندگى
سياسى، جايز است؟
ج: پناهندگى سياسى به دولت غير مسلمان تا زمانى که
مفسدهاى بر آن مترتّب نشود، فىنفسه اشکال ندارد. ولى براى دستيابى به آن، توسل به
دروغ و جعل چيزى که واقعيت ندارد، جايز نيست.
س 1385: آيا براى يک شخص
مسلمان مهاجرت به کشورهاى غير اسلامى جايز است؟
ج: اگر خوف انحراف از دين وجود نداشته باشد اين کار
اشکال ندارد و واجب است در آنجا بعد از رعايت احتياط و مواظبت نسبت به دين ومذهب به
مقدارى که توانايى دارد مبادرت به دفاع از اسلام و مسلمين نمايد.
س 1386: آيا مهاجرت به
سرزمين اسلام بر زنانى که در سرزمين کفر اسلام آوردهاند، به دليل اينکه بر اثر
خُوف از خانواده و جامعه نمىتوانند اسلام خود را آشکار کنند، واجب است؟
ج: در صورتى که مهاجرت به سرزمين اسلام براى آنان
حَرَج داشته باشد واجب نيست، ولى واجب است تا حد امکان نسبت به نماز و روزه و ساير
واجبات مراقبت نمايند.
س 1387: زندگى در کشورى
که اسباب معصيت مانند برهنگى و گوشدادن به نوارهاى مبتذل موسيقى و غيره در آن
فراهم است، چه حکمى دارد؟ کسى که در آنجا تازه به سن تکليف رسيده چه حکمى دارد؟
ج: اقامت و زندگى آنها، فىنفسه اشکال ندارد، ولى
بايد از امورى که از نظر شرعى بر او حرام هستند اجتناب کند و اگر نمىتواند بايد به
کشورهاى اسلامى مسافرت نمايد.
تجسّس و خبرچينى و افشاء اسرار
س 1388: تعدادى گزارش کتبى راجع به
اختلاس اموال دولتى توسط يکى از کارمندان دريافت گرديده که بعد از انجام تحقيقات در
مورد اين اتهام، صحّت بعضى از آن گزارشها براى ما آشکار شده است. ولى هنگام تحقيق
از فرد متهم خود او همه
اتهامات را انکار مىکند، آيا ارسال
اين گزارشات به دادگاه با توجه به اينکه باعث از بين رفتن آبروى شخص مىشود، جايز
است يا خير؟ و بر فرض عدم جواز، اشخاصى که ازاين مسأله مطلع هستند چه تکليفى دارند؟
ج: اگر فردى که
مسئول حمايت و حفظ بيتالمال و اموال دولتى است از اختلاس آن اموال توسط يکى از
کارمندان يا غير او مطلع شود، از نظر شرعى و قانونى مکلّف است براى احقاق حق،
اطّلاعات خود را در اين زمينه به نهادهاى مربوطه ارائه دهد و ترس از بين رفتن آبروى
متهم از نظر رسمى مجوّزى براى کوتاهى از احقاق حق جهت حفظ بيتالمال محسوب نمىشود
و افراد ديگر، گزارشات خود را مستنداً به مسئولين مربوطه ارائه دهند تا ايشان بعد
از تحقيق و تفحّص و اثبات مطلب، اقدام نمايند.
س 1389: مشاهده مى کنيم که بعضى از
مطبوعات اخبارى از قبيل دستگيرى سارقين، کلاهبرداران، گروههاى رشوه گيرنده در
ادارات و افرادى که اقدام به انجام اعمال منافى عفت مىکنند و همچنين گروههاى فساد
و ابتذال و کلوپهاى شبانه را چاپ مىکنند، آيا چاپ و نشر اين قبيل اخبار، به نوعى
اشاعه فحشا محسوب نمىشود؟
ج: مجرّد نشر حوادث
و وقايع در مطبوعات اشاعه فحشا محسوب نمىشود.
س 1390: آيا جايز است دانشجويان يکى از
مراکز آموزشى گزارشهايى از منکراتى را که مشاهده مىکنند به مسئولين فرهنگى ارائه
دهند تا از ارتکاب آنها جلوگيرى شود؟
ج: اگر گزارشها راجع
به امور علنى باشد و عنوان تجسّس و غيبت بر آنها صدق نکند، اشکال ندارد و بلکه در
صورتى که جزء مقدمات نهى از منکر باشد واجب است.
س 1391: آيا بيان ظلم ياخيانت بعضى از
مسئولين ادارات در برابر مردم جايز است؟
ج: گزارش دادن ظلم
به مراکز و مراجع مسئول براى پيگيرى و تعقيب بعد از تحقيق و اطمينان نسبت به آن
اشکال ندارد و حتّى اگر از مقدمات نهى از منکر محسوب شود واجب مىگردد، ولى بيان آن
در برابر مردم وجهى ندارد بلکه اگر موجب فتنه و فساد و تضعيف دولت اسلامىشود حرام
است.
س 1392: تحقيق از اموال مؤمنين و گزارش
آن به دولت و حاکمِ ظالم بهخصوص اگر منجر به اذيت و ورود خسارت به آنها شود چه
حکمى دارد؟
ج: اين قبيل اعمال
از نظر شرعى حرام هستند و در صورتى که خسارت وارده به دليل خبرچينى از مؤمنين نزد
ظالم باشد، موجب ضمان مىگردد.
س 1393: آيا تجسّس در امور شخصى و غير
شخصى مؤمنين به دليل امر به معروف و نهى از منکر، در صورتى که از آنان ارتکاب حرام
يا ترک معروف مشاهده شود، جايز است؟ اشخاصى که براى کشف تخلفات مردم تجسّس مى کنند
با اينکه مکلف به اين کار نيستند، چه حکمى دارند؟
ج: مبادرت به امر
بررسى و تحقيق قانونى نسبت به کار ادارى کارمندان و غير آنان توّسط مأموران رسمى
تفحّص و تحقيق در چارچوب ضوابط و مقرّرات قانونى اشکال ندارد ولى تجسس در کار
ديگران و يا تحقيق دراعمال و رفتار کارمندان براى کشف اسرار آنان در خارج از حدود و
ضوابط قانونى براى آن مأموران هم جايز نيست.
س 1394: آيا سخن گفتن از اسرار شخصى و
امور خصوصى و سرّى در برابر مردم جايز است؟
ج: کشف و بيان امور
خصوصى و شخصى در برابر ديگران اگر به نحوى مربوط به افراد ديگر هم باشد و يا موجب
ترتّب مفسده شود جايز نيست.
س 1395: روانپزشکان غالباً براى
دستيابى به علل بيمارى و راههاى درمان آن سؤالاتى راجع به امور شخصى و خانوادگى
بيمار از او مىکنند، آيا براى بيمار پاسخ دادن به آن سؤالات جايز است؟
ج:اگر مفسدهاى بر
آن مترتّب نشود و غيبت و اهانت به شخص ديگرى هم محسوب نشود، اشکال ندارد.
س 1396: گاهى بعضى از نيروهاى امنيتى
ورود به بعضى از مراکز و نفوذ در گروهها را براى کشف مراکز فحشا و گروههاى تروريستى
ضرورى مىدانند، همانگونه که روشهاى تجسّس و تحقيق نيز همين را اقتضا مىکنند، اين
کار از نظر شرعى چه حکمى دارد؟
اگر با اجازه مسئول
مربوطه و با التزام به رعايت ضوابط و مقرّرات قانونى باشد و از آلوده شدن به گناه و
ارتکاب فعل حرام اجتناب شود، اشکال ندارد و بر مسئولين نيز واجب است که بر کار آنان
از اين جهت نظارت و توجه کامل داشته باشند.
س 1397: عدّهاى در برابر ديگران
مبادرت به طرح کمبودها و ضعفهايى که در جمهورى اسلامى وجود دارد، مىکنند، گوشدادن
به اين سخنان و حکايتها چه حکمى دارد؟
واضح است هر عملى که
موجب بدنامشدن چهره جمهورى اسلامى که در برابر کفر و استکبار جهانى ايستاده است،
شود به نفع اسلام و مسلمين نيست. بنا بر اين، اگر اين سخنان موجب تضعيف نظام جمهورى
اسلامى باشد جايز نيست.
|