خاطره ای از دوران کودکی
علی محمد باب در سال ۱۲۳۵ ه.ق در شیراز از پدری به نام محمدرضا که کار بزازی داشت زاده شد. در کودکی پدر خود را از دست داد و خالویش سید علی او را به مکتب شیخ عابد شیرازی سپرد. علی محمد در آنجا خواندن و نوشتن فارسی و عربی و اندکی از علم حساب و قرائت قرآن مجید … را آموخت چنان که وقایع نگاران بهائی بر این معنا گواهی می دهند و نبیل زرندی درص ۶۴ تاریخ خود( ص۵۹ مطالع الانوار) و مازندرانی در ” اسرارالآثار ” و ” رهبران و رهروان ” و آیتی در ” کواکب الدریه ” و دیگران بدین امر اذعان کرده اند.
جالب این که خود علی محمد باب در صفحه ۲۵ کتاب بیان عربی در سطر ۱۳ به یاد دوران تحصیلش ( خاطرات تلخ خود از تنبیه معلمش با چوب ) می گوید :
” یا محمد معلمی فلا تضربنی قبل ان یقضی علی خمس سنه … و اذا اردت ضربا فلا تتجاوز عن الخمس و لا تضرب علی اللحم الا و ان تحل بینهما سترا فان ادیت تحرم علیک زوجک تسعه عشر یوما ای محمد آموزگارم، مرا قبل از آنکه پنج سال بر من (درمکتب تو ) بگذرد نزن و اگر خواستی بزنی، از پنج (ضربه) تجاوز نکن، و بر گوشت مزن مگر اینکه بین گوشت و وسیله زدن، پارچه ای قرار دهی، اگر چنین کردی نوزده روز همسر تو بر تو حرام است.
شیخ عابد از پیروان و تلامذه شیخ احمد احسائی و سید کاظم رشتی ( سران شیخیه ) بود چنانکه مازندرانی در کتاب اسرارالآثار ، حرف الف،ص ۱۹۱و۱۹۲ به این موضوع اشاره کرده است :
” چون تلمذ سید باب ( علی محمد باب ) به صغر سن در مکتب شیراز نزد معلمی کامل به وضع و مقدار درخور آن ایام مسلم در تاریخ، و حضور چندی در محضر درس حاجی سید کاظم رشتی به کربلا در ایام شباب نیز مصرح در کلمات خودشان است ……”
