فاطمهى زهرا عليهاالسلام از ديدگاه الهى آن چنان مقرب بوده و هست كه بدون وجود او جهان خلقت به وجود نمىآمد. بنابراين هرچه بوده و هست و خواهد بود به يمن و بركت آن بانوى عزيز هر دو جهان است. چنانچه پيامبر خدا، از پروردگار عالم نقل مىكنند: عالم به طفيلى فاطمه زهرا
عن النبى عن اللَّه تعالى: يا احمد! لولاك لما خلقت الافلاك، و لولا لما خلقتك ، و لولا فاطمه لما خلقتكما. (1)
اى پيامبر الهى! اگر تو نبودى جهان را نمىآفريدم و اگر على عليهالسلام نبود تو را خلق نمىكردم، و چنانچه فاطمه عليهاالسلام نبود، تو و على را نيز به دنيا نمىآوردم.
شايد اين حديث در مرحلهى نخست و بدون تفكر قابل هضم نباشد، ولى با يك مقدماتى كه به طور خلاصه بايد گفت: پيامبر الهى و اهلبيت معصومش همگى يكى بوده و شاخ و برگ يك درخت مىباشند. و از نظر هدف نيز مكمل و متمم يكديگرند، بنابراين، بدون تصور فاطمه عليهاالسلام كه كمال اسلام به وجود او و فرزندان معصوم او بستگى داشته و دارد، آيين اسلام و رسالت پيامبر و ولايت اميرالمؤمنين كمشعاع و كمفروغ خواهد بود.
آرى ولايت على عليهالسلام مكمل رسالت و وجود زهرا پناه ولايت و فرزندانش نتيجه بخش اهداف رسالت و ولايت مىباشند.
در اين زمينه پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله مىفرمايند: «انى و اياك و هذين و هذا الراقد فى مكان واحد يوم القيمه.» (2)
رسول خدا در خانهى اميرالمؤمنين در حالى كه على عليهالسلام مشغول استراحت بود، خطاب به دخترش فاطمه عليهاالسلام فرمودند: من و تو و اين دو فرزند (حسن و حسين) و اين استراحتكننده (على) همگى در پيشگاه خدا در يك منزله و مكان خواهيم بود.
1ـ عوالم، ج 11، ص 25 و 26 چاپ المهدى.
2ـ فرائد السمطين، ج 2 ص 28، ش 367- بحار، ج 43، ص 283 با مختصر تفاوتى.