1101
بين يدي السّاعة فتن كقطع اللّيل.
پيش از رستاخيز فتنه ها پديد آيد چون قطعات شب تاريك.
1102
البادئ بالسّلام بري ء من الكبر.
آنكه سلام آغاز مى كند از تكبر بر كنار است.
1103
البخيل من ذكرت عنده فلم يصلّ عليّ.
بخيل آنست كه مرا پيش او ياد كنند و بر من صلوات نفرستد.
1104
البذاء شؤم و سوء الملكة لؤم.
بدزبانى مايه شئامت است و بد سيرتى سرچشمه لئامت.
1105
البرّ حسن الخلق و الإثم ما حاك في الصّدر و كرهت أن يطّلع عليه النّاس.
نيكى خلق نيك است و گناه آنست كه بر دل ننشيند و دوست ندارى كه مردم از آن مطلع
شوند.
1106
البرّ لا يبلى و الذّنب لا ينسى و الدّيان لا يموت اعمل ما شئت فكما تدين
تدان.
نيكى كهنگى نگيرد و بدى فراموشى نپذيرد و خداى عادل نميرد هر چه ميخواهى بكن كه
هر چه كنى سزايت دهند.
1107
البرّ ما اطمأنّ إليه القلب و اطمأنّت إليه النّفس و الإثم ما حاك في النّفس و
تردّد في الصّدر و إن أفتاك المفتون.
نيكى آنست كه دل بدان آرام گيرد و روح از آن اطمينان يابد و بدى آنست كه بر دل
ننشيند و دوست ندارى مردم از آن خبر دار شوند ديگران هر چه مى خواهند بگويند.
1108
البركة في أكابرنا فمن لم يرحم صغيرنا و يجلّ كبيرنا فليس منّا.
بركت در بزرگان ماست و هر كس بر كوچك ما رحم نكند و بزرگ ما را محترم نشمارد از
ما نيست.
1109
البركة في نواصي الخيل.
بركت در پيشانى اسبانست.
1110
البركة مع أكابركم.
بركت با بزرگان شماست.
1111
البطانة تقسي القلب.
پرخورى دل را سخت ميكند.
1112
البغايا اللّاتي ينكحن أنفسهنّ بغير بيّنة.
زنانى كه بى حضور شاهد شوهر ميكنند زنا كارند.
1113
البكاء من الرّحمة و الصّراخ من الشّيطان.
گريه از رحمت است و فرياد از شيطانست.
1114
البلاء موكّل بالقول ما قال عبد لشي ء: «لا و اللَّه لا أفعله أبدا» إلّا ترك
الشّيطان كلّ عمل و ولع بذلك منه حتّى يؤثمه.
بلا بسخن وابسته است.
وقتى بنده اى گويد بخدا هرگز اين كار را نمى كنم شيطان همه كارها را بگذارد و سخت
دلبستگى كند تا او را بگناه وادارد.
1115
البلاء موكّل بالمنطق فلو أنّ رجلا عيّر رجلا برضاع كلبة لرضعها.
بلا بسخن وابسته است اگر كسى ديگرى را بشير خوردن از سگى سرزنش كند از او شير
خواهد خورد.
1116
البلاد بلاد اللَّه و العباد عباد اللَّه فحيثما أصبت خيرا فأقم.
زمين زمين خداست و بندگان بندگان خدايند، هر جا نيكى بتو رسيد اقامت گير.
1117
البيت الّذي يقرأ فيه القرآن يتراءى لأهل السّماء كما تتراءى النّجوم لأهل
الأرض.
خانه اى كه در آن قرآن خوانده مى شود در نظر اهل آسمان چنان مينمايد كه ستارگان
در نظر اهل زمين.
1118
تأكل النّار ابن آدم إلّا أثر السّجود حرّم اللَّه عزّ و جلّ على النّار أن
تأكل أثر السّجود.
آتش جهنم آدميزاد را مى خورد جز جاى سجده را زيرا خداوند جاى سجده را بر آتش
حرام كرده است.
1119
تبسّمك في وجه أخيك لك صدقة، و أمرك بالمعروف و نهيك عن المنكر صدقة و إرشادك
الرّجل في أرض الضّلال لك صدقة و إماطتك الحجر و الشّوك و العظيم عن الطّريق لك
صدقة.
لبخند تو بر روى برادرت صدقه است امر بمعروف و نهى از منكر كردنت صدقه است و
رهنمائى كسى كه راه را گم كرده صدقه است و دور كردن سنگ و خار و استخوان از راه
صدقه است.
1120
تبنون ما لا تسكنون و تجمعون ما لا تأكلون و تأملون مالا تدركون.
خانه ها ميسازيد كه در آن سكونت نميگيريد و چيزها فراهم ميكنيد كه نمى خوريد و
آرزوها داريد كه بدان نميرسيد.
1121
تجافوا عن ذنب السّخيّ فإنّ اللَّه آخذ بيده كلّما عثر.
گناه سخاوتمند را نديده بگيريد كه هر دم بلغزد خدايش دست بگيرد.
1122
تجافوا عن عقوبة ذوي المروّة ما لم تكن حدّا من حدود اللَّه.
از عقوبت كردن جوانمردان درگذريد مگر آنكه حد بر آنها لازم شده باشد.
1123
تجاوزوا عن ذنب السّخيّ و زلّة العالم و سطوة السّلطان العادل فإنّ اللَّه
تعالى آخذ بيدهم كلّما عثر عاثر منهم.
از گناه سخاوتمند و لغزش دانا و سطوت پادشاه درگذريد كه هر يك از آنها را پاى
بلغزد خدايشان دست بگيرد.
1124
تجاوزوا لذوي المروة عن عثراتهم فو الّذي نفسي بيده إنّ أحدهم ليعثر و إنّ يده
لفي يد اللَّه.
از لغزش جوانمردان بگذريد زيرا بخدائى كه جان من بدست اوست جوانمرد مى لغزد و
دست او در دست خداست.
1125
تجد المؤمن مجتهدا فيما يطيق متلهّفا على ما لا يطيق.
مؤمن چنانست كه در كار خير هر چه تواند كوشد و هر چه را نتواند بآرزو خواهد
1126
تجدون من شرّ النّاس ذا- الوجهين الّذي يأتي هؤلاء بوجه و هؤلاء بوجه.
بدترين مردم شخص دوروست
كه با گروهى روئى و با گروهى ديگر روى ديگر دارد.
1127
تحرّوا الصّدق و إن رأيتم أنّ فيه الهلكة فإنّ فيه النّجاة و اجتنبوا الكذب و
إن رأيتم أنّ فيه النّجاة فإنّ فيه الهلكة.
راستى كنيد اگر چه پنداريد مايه هلاك است كه راستى مايه نجات است و از دروغ
بپرهيزيد اگر چه پنداريد مايه نجات است كه دروغ مايه هلاك است.
1128
تحفة المؤمن الموت.
مرگ ارمغان مؤمن است.
1129
تحفة المؤمن في الدّنيا الفقر.
ارمغان مؤمن در اين جهان فقر است.
1130
تحفّظوا من الأرض فإنّها أمّكم و إنّه ليس من أحد عامل عليها خيرا أو شرّا
إلّا و هي مخبرة به.
حرمت زمين را بداريد كه بمنزله مادر شماست و هر كه روى زمين كار بد يا خوبى
كند، از آن خبر ميدهد.
1131
تخلّلوا فإنّه نظافة و النّظافة تدعوا إلى الإيمان و الإيمان مع صاحبه في
الجنّة.
دندانها را تميز كنيد زيرا مايه نظافت است و نظافت باعث ايمان است و ايمان با
صاحب خود در بهشت است.
1131
تخيّروا لنطفكم فأنكحوا الأكفاء و أنكحوا إليهم.
براى نطفه هاى خود محل مناسب انتخاب كنيد و از اشخاص همشأن خود زن بگيريد و
بآنها زن بدهيد.
1132
تخيّروا لنطفكم فإنّ النّساء يلدن أشباه إخوانهنّ و أخواتهنّ.
براى نطفه هاى خود جاى مناسب انتخاب كنيد زيرا زنان نظير برادران و خواهران خود
فرزند مى آورند.
1133
تخيّروا لنطفكم و اجتنبوا هذا السّواد فإنّه لون مشوّه.
براى نطفه هاى خود جاى مناسب انتخاب كنيد و از سياهان بپرهيزيد كه سياهى رنگ
زشتى است.
1134
تداركوا الهموم و الغموم بالصّدقات يكشف اللَّه تعالى ضرّكم و ينصركم على
عدوّكم.
از رنج و غمها بوسيله صدقه جلوگيرى كنيد تا خدا رنجتان را بر طرف كند و شما را
بر دشمنان فيروزى دهد.
1135
تداووا بألبان البقر فإنّي أرجوا أن يجعل اللَّه فيها شفاء فإنّها تأكل من كلّ
الشّجر.
با شير گاو مداوا كنيد زيرا من اميدوارم كه خدا در آن شفا قرار داده باشد زيرا
از همه درختان ميچرد.
1136
تداووا عباد اللَّه فإنّ اللَّه تعالى لم يضع داء إلّا وضع له دواء غير داء
واحد الهرم.
بندگان خدا امراض خود را
مداوا كنيد زيرا خدا مرضى پديد نياورده جز آنكه دوائى براى آن قرار داده مگر يك درد
كه پيرى است.
1137
تداووا فإنّ الّذي أنزل الدّاء أنزل الدّواء.
مداوا كنيد زيرا آنكه درد را فرستاد دوا را نيز فرستاد.
1138
تدرون ما يقول الأسد في زئيره؟ يقول: اللّهمّ لا تسلّطني على أحد من أهل
المعروف.
مى دانيد شير در غرش خود چه مى گويد؟. گويد خدايا مرا بر هيچ كس از نيكوكاران
مسلط مكن.
1139
ترى المؤمنين في تراحمهم و توادّهم و تعاطفهم كمثل الجسد اذا اشتكى عضوا تداعى
له ساير جسده بالسّهر و الحمّى.
مؤمنان در مهربانى و دوستى يك ديگر چون اعضاى يك پيگرند كه وقتى عضوى بدرد آيد
اعضاى ديگر آرام نگيرند.
1140
ترك الدّنيا أمرّ من الصّبر و أشدّ من حطم السّيوف في سبيل اللَّه عزّ و جلّ.
گذشتن از دنيا از صبر تلختر و از شكستن شمشيرها در راه خدا سخت تر است.
1141
ترك الوصيّة عار في الدّنيا و نار و شنار في الآخرة.
وصيت نكردن مايه ننگ اين جهان و آتش آن جهانست.
1142
تركت فيكم شيئين لن تضلّوا بعدهما: كتاب اللَّه و سنّتي و لن يتفرّقا حتّى
يردا علىّ الحوض.
دو چيز در ميان شما گذاشتم كه با وجود آنها گمراه نخواهيد شد، كتاب خدا و روش
من و از هم جدا نميشوند تا بر سر حوض بمن برسند.
1143
تزوّجوا النّساء فإنّهنّ يأتين بالمال.
زن بگيريد كه زنان توانگرى مى آورند.
1144
تزوّجوا الودود الولود فإنّي مكاثر بكم الأنبياء.
زن مهربان و بچه آور بگيريد زيرا من بكثرت شما بر ساير پيغمبران افتخار مى كنم.
1145
تزوّجوا فإنّي مكاثر بكم الامم و لا تكونوا كرهبانيّة النّصارى.
زن بگيريد كه من بكثرت شما بر ملل ديگر افتخار مى كنم و مانند مسيحيان راه
رهبانيت پيش مگيريد.
1146
تزوّجوا و لا تطلّقوا فإنّ اللَّه لا يحبّ الذّوّاقين و لا- الذّوّاقات.
زن بگيريد و طلاق مدهيد زيرا خداوند مردانى را كه مكرر زن گيرند و زنانى را كه
مكرر شوهر كنند دوست ندارد.
1147
تزوّجوا و لا تطلّقوا فإنّ الطّلاق يهتزّ منه العرش.
زن بگيريد و طلاق مدهيد زيرا عرش از وقوع طلاق مى لرزد.
1148
تساقطوا الضّغائن.
كينه ها را دور بيندازيد.
1149
تسحّروا فإنّ في السّحور بركة.
سحر خيز باشيد زيرا سحر خيزى مايه بركت است.
1150
تصافحوا يذهب الغلّ عن قلوبكم.
با يك ديگر دست بدهيد تا كينه از دلهاى شما برود.
1151
تصدّقوا فإنّ الصّدقة فكاككم من النّار.
صدقه بدهيد زيرا صدقه مايه آزادى شما از آتش جهنم است.
1152
تصدّقوا فسيأتي عليكم زمان يمشى الرّجل بصدقته فيقول الّذي يأتيه بها: لو جئت
بها بالأمس لقبلتها فأمّا الآن فلا حاجة لي فيها فلا يجد من يقبلها.
صدقه بدهيد زيرا زمانى بيايد كه انسان براى صدقه دادن برود و آنكه صدقه را براى
او برده اند گويد اگر ديروز آورده بودى قبول مى كردم اما امروز بدان حاجت ندارم و
كسى را نيابد كه صدقه او را قبول كند.
1153
تصدّقوا و لو بتمرة فإنّها تسدّ من الجائع و تطفى ء الخطيئة كما يطفى ء الماء
النّار.
صدقه بدهيد و گر چه يك خرما باشد زيرا رنج گرسنه اى را تخفيف ميدهد و گناه را
خاموش ميكند چنان كه آب آتش را خاموش ميكند.
1154
تعافوا الحدود فيما بينكم فما بلغني من حدّ فقد وجب.
در ميان خودتان از گناهانى كه موجب مجازات است درگذريد زيرا وقتى گناهى به
اطلاع من رسيد مجازات آن واجب است.
1155
تعافوا يسقط الضّغائن بينكم.
همديگر را ببخشيد تا كينه هايتان از ميان برخيزد.
1156
تعرض الأعمال على اللَّه تعالى يوم الإثنين و الخميس فيغفر اللَّه إلّا ما كان
من متشاحنين أو قاطع رحم.
روز دوشنبه و پنجشنبه اعمال را بر خداوند عرضه مى دارند و خداوند گناه كسان را
ميبخشد مگر گناه ستيزه جويان و كسى كه از خويشاوندان بريده باشد.
1157
تعرض الأعمال يوم الإثنين و الخميس على اللَّه و تعرض على الأنبياء و على
الآباء و الامّهات يوم الجمعة فيفرحون بحسناتهم و تزداد وجوههم بياضا و إشراقا
فاتّقو اللَّه و لا تؤذوا موتاكم.
روز دوشنبه و پنجشنبه اعمال را بر خداوند عرضه ميدارند و روز جمعه از نظر پدران
و مادران مى گذرانند و از كارهاى نيك خوشحال ميشوند و چهره هايشان سفيد و
روشن مى شود پس از خدا بپرهيزيد و مردگان خود را اذيت مكنيد.
1158
تعرّف إلى اللَّه في الرّخاء يعرفك في الشّدّة.
در موقع آسايش خدا را بشناس تا در موقع سختى ترا بشناسد.
1159
تعشّوا و لو بكفّ من حشف فإنّ ترك العشاء مهرمة.
شام بخوريد اگر چه مشتى خرماى پست باشد زيرا شام نخوردن مايه ضعف و پيرى است.
1160
تعلّموا العلم و تعلّموا للعلم السّكينة و الوقار و تواضعوا لمن تعلّمون منه.
دانش بياموزيد و با دانش وقار و آرامش آموزيد و نسبت بآموزگار خويش فروتن
باشيد.
1161
تعلّموا ما شئتم أن تعلموا فلن ينفعكم اللَّه بالعلم حتّى تعملوا بما تعلمون.
هر چه خواهيد بياموزيد زيرا خداوند شما را از علم منتفع نكند مگر آنكه هر چه را
ميدانيد بكار بنديد.
1162
تعوّذوا باللَّه من ثلاث فواقر:
جار سوء إن رأى خيرا كتمه و إن رأى شرّا أذاعه و زوجة سوء إن دخلت عليها لسنتك و إن
غبت عنها خانتك و إمام سوء إن أحسنت لم يقبل و إن أسأت لم يغفر.
از سه چيز بخدا پناه ببريد كه كمر شكن است: همسايه بد كه اگر خيرى ببيند مستور
دارد و اگر بدى ببيند منتشر سازد و همسر بدى كه اگر
پيش وى باشى بد زبانى كند و اگر پيش وى نباشى بتو خيانت كند و پيشواى بدى كه اگر
نيكى كنى نپذيرد و اگر بدى كنى نبخشد.
1164
تعوّذوا باللَّه من جهد البلاء و درك الشّقاء و سوء القضاء و شماتة الأعداء.
از بلا و بدبختى و قضاى بد و سرزنش دشمنان بخدا پناه ببريد.
1165
تفتح أبواب السّماء في كلّ يوم اثنين و خميس فيغفر في ذلك اليوم لكلّ عبد لا
يشرك باللَّه شيئا إلّا من بينه و بين أخيه شحناء.
هر روز دوشنبه و پنجشنبه درهاى آسمان گشوده مى شود و در آن روز گناهان هر كس را
كه براى خدا شريك قائل نباشد ببخشند مگر آن كس كه با برادر خود دشمنى داشته باشد.
1166
تفتح أبواب السّماء نصف اللّيل فينادي مناد: هل من داع فيستجاب له؟ هل من سائل
فيعطى؟ هل من مكروب فيفرّج عنه؟ فلا يبقى مسلم يدعو بدعوة إلّا استجاب اللَّه تعالى
له إلّا زانية تسعى بفرجها أو عشار.
نيم شب درهاى آسمان را بگشايند و يكى ندا كند آيا كسى هست دعا كند تا مستجاب
شود، آيا كسى هست كه چيزى بخواهد تا باو داده شود، آيا غمزده اى
هست كه غمش تخفيف يابد در اين هنگام هر مسلمانى چيزى بخواهد خداوند خواهش او را
مى پذيرد مگر زن زناكارى كه با ناموس خود كسب كند يا عشارى كه مال مردم بستم
ميگيرد.
1168
تفتح أبواب السّماء و يستجاب الدّعاء في أربعة مواطن: عند التقاء الصّفوف في
سبيل اللَّه و عند نزول الغيث و عند إقامة الصّلاة و عند رؤية الكعبة.
چهار موقع درهاى آسمان را بگشايند و دعاها را مستجاب كنند. هنگام تلاقى صف
مبارزان در راه خدا و هنگام نزول باران و هنگام نماز و هنگام ديدار كعبه.
1169
تفرّغوا من هموم الدّنيا ما استطعتم فإنّه من كانت الدّنيا أكبر همّه أفشى
اللَّه ضيعته و جعل فقره بين عينيه و من كانت الآخرة أكبر همّه جمع اللَّه تعالى
أمره و جعل غناه في قلبه.
هر چند توانيد از غم دنيا فارغ مانيد زيرا هر كه غم جهان بيشتر خورد خداوند
مالش را فراوان كند و فقر او را روبرويش نهد و هر كه غم آخرت بيشتر خورد خداوند
كارش را بنظام آرد و بى نيازى او را در دلش قرار دهد.
1170
تفكّروا في آلاء اللَّه و لا تفكّروا في اللَّه.
در نعمتهاى خدا بينديشيد اما در باره ذات خدا مينديشيد.
1171
تفكّروا في الخلق و لا تفكّروا في الخالق فإنّكم لا تقدرون قدره.
در باره خلق بينديشيد و در باره خالق مينديشيد كه بكنه ذات او نتوانيد رسيد.
1172
تفكّروا في خلق اللَّه و لا تفكّروا في اللَّه فتهلكوا.
در باره خلق تفكر كنيد و در باره خدا تفكر مكنيد كه هلاك خواهيد شد.
1173
تفكّروا في كلّ شي ء و لا تفكّروا في ذات اللَّه.
در همه چيز بينديشيد ولى در ذات خدا مينديشيد.
1174
تقبّلوا لي بست أتقبّل لكم بالجنّة إذا حدّث أحدكم فلا يكذب و إذا وعد فلا
يخلف و إذا ائتمن فلا يخن غضّوا أبصاركم و كفّوا أيديكم و احفظوا فروجكم.
شش چيز را براى من تعهد كنيد تا بهشت را براى شما تعهد كنم، وقتى كه يكى از شما
سخن گويد دروغ نگويد و هنگامى كه وعده دهد تخلف نكند و وقتى امانت به او سپارند
خيانت نكند، ديده خود را ببنديد و دست خود را نگه داريد و عورت خود را محفوظ داريد.
1175
تقرّبوا إلى اللَّه ببغض أهل المعاصي و ألقوهم بوجوه مكفهرّة و التمسوا رضا
اللَّه بسخطهم و تقرّبوا إلى اللَّه بالتّباعد منهم.
بوسيله دشمنى گناهكاران به خدا نزديك شويد و با آنها با چهره هاى عبوس ديدار
كنيد و خشنودى خدا را در ناخشنودى آنها بجوئيد و بوسيله دورى از آنها بخدا تقرب
جوئيد.
1176
تمام البرّ أن تعمل في السّرّ عمل العلانية.
كمال نيكى آنست كه در نهان همان كنى كه آشكارا ميكنى.
1177
تمسّحوا بالأرض فإنّها بكم برّة.
زمين را مسح كنيد كه نسبت به شما نيكست.
1178
تناصحوا في العلم و لا يكتم بعضكم بعضا فإنّ الخيانة في العلم أشدّ من الخيانة
في المال.
در كار دانش يار هم ديگر باشيد و دانش خود را از يك ديگر پوشيده مداريد كه
خيانت در علم بدتر از خيانت در مالست.
1179
تناكحوا تكثروا فإنّي أباهي بكم الامم يوم القيامة.
ازدواج كنيد تا عده شما بسيار شود زيرا من در روز رستاخيز بفزونى شما بر امتهاى
ديگر افتخار مى كنم.
1180
تنام عيناى و لا ينام قلبي.
چشمان من بخواب ميرود ولى دلم بخواب نميرود.
1181
تنزّهوا من البول فإنّ عامّة عذاب القبر منه.
از بول بپرهيزيد زيرا بيشتر عذاب قبر از آن است.
1182
تنظّفوا بكلّ ما استطعتم فإنّ اللَّه تعالى بنى الإسلام على النّظافة و لن
يدخل الجنّة إلّا كلّ نظيف.
هر چه مى توانيد پاكيزه باشيد زيرا خداوند اسلام را بر پاكيزگى نهاده و جز مردم
پاكيزه كسى ببهشت نميرود.
1183
تنكح المرأة لأربع، لمالها، و لحسبها و لجمالها و لدينها فاظفر بذات الدّين
تربّت يداك.
زن را براى چهار چيز گيرند، مال و شرف و جمال و دين و تو زن دين دار بجوى.
1184
تواضع للمحسن إليك و إن كان عبدا حبشيّا و انتصف ممّن أساء إليك و إن كان حرّا
قرشيّا.
هر كه با تو نيكى كند با وى متواضع باش و گر چه برده حبشى است و هر كه با تو
بدى كند از او انتقام بگير و گر چه آزاد قرشى است.
1185
تواضعوا لمن تعلّمون منه و تواضعوا لمن تعلّمونه و لا تكونوا جبابرة العلماء.
با استاد و با شاگرد خود تواضع كنيد و دانشمندان سركش مباشيد.
1186
تواضعوا و جالسوا المساكين تكونوا من كبراء اللَّه و تخرجوا من الكبر.
فروتنى كنيد و با فقيران بنشينيد تا در پيش خدا بزرگ باشيد و از تكبر بركنار
مانيد.
1187
توبوا إلى اللَّه تعالى فإنّي أتوب إليه كلّ يوم مائة مرّة.
از خدا بخشش بخواهيد زيرا من هر روز صد بار از او بخشش ميخواهم.
1188
توبوا إلى ربّكم من قبل أن تموتوا و بادروا بالأعمال الزّاكية قبل أن تشغلوا.
پيش از آنكه مرگ فرا رسد توبه كنيد و پيش از آنكه گرفتار شويد كارهاى نيك انجام
دهيد.
1189
تهادوا تحابّوا فإنّ الهديّة تضعّف الحبّ و تذهب بغوائل الصّدر.
هديه به يك ديگر بدهيد تا رشته محبتتان استوار شود زيرا هديه محبت را بيافزايد و
كينه و كدورت را از ميان ببرد.
1190
تهادوا تردادوا حبّا و هاجروا تورثوا أبنائكم مجدا و أقيلوا الكرام عثراتهم.
هديه به يكديگر بدهيد تا محبت تان افزون شود و مهاجرت كنيد تا براى فرزندان خود
بافتخار بجا ارث نهيد و از لغزش بزرگان درگذريد.
1191
تهادوا إنّ الهديّة تذهب و خز الصّدر و لا تحقرنّ جارة لجارتها و لو شقّ فرسن
شاة.
هديه به يكديگر بدهيد زيرا هديه دلگيرى را از ميان ميبرد و هديه را اگر چه يك
قطعه پارچه بز باشد حقير نشماريد.
1192
تهادوا فإنّ الهديّة تذهب بالسّخيمة و لو دعيت إلى كراع لأجبت و لو أهدي إلىّ
كراع لقبلت.
هديه بيكديگر بدهيد كه هديه دلگيرى را از ميان ميبرد اگر مرا به كت گوسفندى
دعوت كنند ميروم و اگر كت گوسفندى بمن هديه دهند مى پذيرم.
1193
تهادوا فإنّ الهديّة تضعّف الحبّ و تذهب بغوائل الصّدر.
هديه بيكديگر بدهيد زيرا هديه محبت را فزون ميكند و دل گيرى ها را از ميان
ميبرد.
1194
التّائب من الذّنب كمن لا ذنب له و إذا أحبّ اللَّه عبدا لم يضرّه ذنب.
كسى كه از گناه توبه كند چنانست كه گناه نكرده باشد و وقتى خدا بنده اى را دوست
داشت گناه او را زيان نميرساند.
1195
التّائب من الذّنب كمن
لا ذنب له و المستغفر من الذّنب و هو مقيم عليه
كالمستهزئ بربّه و من آذى مسلما كان عليه من الذّنوب مثل منابت النّخل.
كسى كه از گناه توبه كند چنانست كه گناه نكرده باشد و كسى كه از گناه آمرزش
طلبد و باز مرتكب آن شود چنانست كه پروردگار خويش را مسخره كند و هر كه مسلمانى را
آزار رساند گناهش باندازه نخلستانهاست.
1196
التّاجر الأمين الصّدوق المسلم مع الشّهداء يوم القيامة.
تاجر درستكار راست گوى مسلمان روز رستاخيز با شهيدان است.
1197
التّاجر الصّدوق الأمين مع النّبيّين و الصّدّيقين و الشّهداء.
تاجر راستگوى درستكار با پيمبران و صديقان و شهيدانست.
1198
التّاجر الصّدوق لا يحجب من أبواب الجنّة.
براى تاجر راستگوى بر درهاى بهشت حجابى نيست.
1199
التّاجر الجبان محروم و التّاجر الجسور مرزوق.
تاجر كم دل حرمان برد و تاجر پر دل روزى خورد.
1200
التّاجر ينتظر الرّزق و المحتكر ينتظر اللّعنة.
تاجر در انتظار روزيست و محتكر در انتظار لعنت.
