آیت الله محمد علی کنی

ناصرالدین شاه در پی سخن چینی درباریان و آشفته شدن ذهنش نسبت به علما، آیه الله حاج میرزا محمود طباطبایی را از بروجرد – به تهران احضار کرد تا از ایشان بازجویی به عمل آورد.
آیه الله کنی به محض اطلاع از ماجرا، بی درنگ دست به کار شد.
حاجی هر چند که در برخی از مسائل با آیة الله سیدمحمد سنگلجی طباطبائی (مجتهد معروف تهران) اختلاف نظر داشت، لیکن برای خنثی ساختن فعالیت شاه، صبحگاهان، پس از اداء نماز بتنهایی به منزل سید رفت و به ایشان چنین فرمود:
شاه، میرزا محمود بروجردی را به مرکز طلبیده، ایشان را نیز تا کهریزک آورده است، اکنون من برای استقبال و دیدار او به حضرت عبدالعظیم می روم، شما خود دانید.

آیه الله سنگلجی طباطبایی هم بی درنگ به سوی ری حرکت کرد. خبر حرکت دو مجتهد بنام و با نفوذ پایتخت، در تهران شایع شد و مردم به سوی شهر ری به راه افتادند.
سیل عظیم جمعیت و خروش آنان، کاخ گلستان – محل استقرار ناصرالدین شاه – را پر کرد .
شاه با تعجب آمیخته با ترس، انگیزه سر و صدای مردم را از صدر اعظم جویا شد و او نیز احضار میرزا محمود بروجردی و رفتن آیة الله کنی و آیة الله سنگلجی برای استقبال از او را یادآور شد.

ناصرالدین شاه پس از شنیدن این خبر، بسیار مضطرب شد و به صدراعظم گفت: به اتفاق همه وزرا به حضرت عبدالعظیم علیه السلام رفته، سلام مرا به میرزا محمود بروجردی برسان و خواسته های ایشان را گوش ده و در انجام آن نهایت کوشش و سعی را بنما و سپس ایشان را با احترام به بروجرد بازگردان.