زيارت پيامبر صلّى الله عليه و آله

2 / 1تشويق به زيارت آن حضرت
1 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : هركس حج به جا آورد و پس از مرگ من، مرا زيارت كند، همچون كسى است كه در حال حيات من، مرا زيارت كرده است.
2 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : هركس حج گزارد و مرا زيارت نكند، بر من جفا كرده است.
3 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : هر كه مرا پس از مرگم زيارت كند، گويا در حال حياتم مرا ديدار كرده است و هر كس پس از مرگم با من همسايه شود، گويا در حال حياتم با من همسايه بوده است.
4 ـ امام على عليه السّلام : هرگاه به زيارت خانه خدا رفتيد، حجّ خود را با زيارت پيغمبر صلّى الله عليه و آله تمام كنيد، كه ترك آن جفاست. به اين دستور داده شده ايد (و تمام كنيد) با زيارت قبرهايى كه خداوند، حق و زيارت آن ها را بر شما لازم كرده و نزد اين قبرها از خداوند روزى بخواهيد.
5 ـ يحيى بن يسار: حج انجام داديم و بر امام صادق گذر كرديم. فرمود: اى زائران خانه خدا و قبر پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله و پيروان آل محمّد! گوارايتان باد!
6 ـ عبدالسلام بن صالح هروى: به امام رضا عليه السّلام عرض كردم: اى پسر پيامبر خدا! درباره حديثى كه اهل حديث روايت مى كنند كه «مؤمنان در بهشت، از خانه هاى خودشان پروردگارشان را ديدار مى كنند» چه مى گوييد؟ فرمود: اى اباصلت! خداى متعال، پيامبرش محمّد صلّى الله عليه و آله را بر همه آفريدگانش از پيامبران و فرشتگان برترى داد و طاعت او را طاعت خود، پيروى از او را پيروى از خود و زيارت او را در دنيا و آخرت، زيارت خود قرار داد. خداوند فرموده است: «هركس پيامبر را اطاعت كند، خدا را اطاعت كرده است». و فرمود: «آنان كه با تو بيعت مى كنند، با خدا بيعت مى كنند، دست خدا بالاى دستِ آنان است» و پيامبر صلّى الله عليه و آله فرمود: هركس مرا در حال حياتم يا پس از وفاتم زيارت كند، خدا را زيارت كرده است. رتبه پيامبر در بهشت بالاترين رتبه هاست. هر كس او را در رتبه اش در بهشت از خانه خود ديدار كند خداى متعال را زيارت كرده است.
2 / 2 سلام دادن بر او از نزديك و دور
7 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : هركس پس از مرگم قبر مرا زيارت كند، همچون كسى است كه در حيات من به سوى من هجرت كرده است. پس اگر نتوانستيد، به من سلام برسانيد، كه به من مى رسد.
8 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : خداوند متعال، برايم دو فرشته آفريده است كه هر كس از شهرهاى شرق و غرب به من سلام دهد، سلام را به من مى رسانند؛ مگر كسى در خانه خودم بر من سلام دهدكه خودم جواب سلام او را مى دهم.
9 ـ امام صادق عليه السّلام : بر مدينه بگذريد و از نزديك به رسول خدا صلّى الله عليه و آله سلام دهيد، هرچند كه صلوات، از دور هم به او مى رسد.
10 ـ امام صادق عليه السّلام : كنار قبر پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله صلوات بفرستيد، هر چند كه صلوات و درود مؤمنان هر جا كه باشند به آن حضرت مى رسد.
11 ـ امام صادق عليه السّلام : عامر بن عبدالله: به امام صادق عليه السّلام عرض كردم: به شتربانم دو يا سه دينار بيشتر دادم تا مرا از مدينه گذر دهد. فرمود: خوب كردى، چه كار آسانى! كنار قبر پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله مى روى و بر او سلام مى دهى. آگاه باش كه از نزديك، سلام تو را مى شنود و سلام تو از دور هم به او مى رسد.
2 / 3 شفاعت پيامبر صلّى الله عليه و آله براى زائرانش
12 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : هركس به زيارت من آيد، روز قيامت شفيع او خواهم بود.
13 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : هركس به زيارت من آيد و هيچ كارى جز زيارت من نداشته باشد، بر من حق است كه روز قيامت شفيع او باشم.
14 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : هركه قبر مرا ديدار كند، شفاعت او بر من رواست و هركس مرا پس از مرگ زيارت كند، گويا مرا در حال حيات زيارت كرده است.
15 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : هركس براى حجّ به مكّه آيد و مرا در مدينه زيارت نكند، من هم در روز قيامت بر او جفا مى كنم و هر كه به زيارت من آيد، شفاعت او بر من واجب است و شفاعت هر كه بر من واجب شود، بهشت براى او واجب است.
16 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : هركس به خاطر خدا در مدينه مرا زيارت كند، روز قيامت گواه و شفيع او خواهم بود.
17 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : هر كه پس از مرگم مرا زيارت كند، چون كسى است كه در حال حياتم مرا زيارت كرده است و روز قيامت، گواه و شفيع او خواهم بود.
2 / 4 پاداش زيارت پيامبر صلّى الله عليه و آله
18 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : هركس براى حجّ به مكه رود، سپس در مسجد من به ديدار من آيد، براى او دو حجّ پذيرفته شده نوشته مى شود.
19 ـ امام باقر عليه السّلام : زيارت قبر پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله برابر است با يك حجّ مقبول همراه پيامبر.
20 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : هركس در حال حيات و پس از وفاتم مرا زيارت كند، روز قيامت در همسايگى (و پناه) من خواهد بود.
21 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : كسى كه به خاطر خدا براى زيارت من به مدينه آيد، روز قيامت در همسايگى (و پناه) من خواهد بود.
22 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : يا على! هر كس مرا در حال حيات يا پس از مرگم زيارت كند، يا تو را در حال حياتت يا پس از وفاتت زيارت كند، يا دو پسرت را در حال حياتشان يا پس از وفاتشان زيارت كند، ضمانت مى كنم كه روز قيامت او را از هول و هراسها و سختى هاى قيامت برهانم و در رتبه خودم و با خودم قرارش دهم.
23 ـ ابو شهاب: امام حسين عليه السّلام به پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله عرض كرد: پدر! پاداش كسى كه تو را زيارت كند چيست؟ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله فرمود: پسرم! هر كس مرا زنده يا مرده زيارت كند، يا پدرت، يا برادرت يا خودت را زيارت كند، بر من حق است كه روز قيامت او را زيارت كنم و از گناهانش برهانم.
24 ـ امام صادق عليه السّلام : روزى حسين عليه السّلام در دامان پيامبر صلّى الله عليه و آله نشسته بود كه سر را بلند كرد و عرضه داشت: پدر! فرمود: بله فرزند! گفت: هركس پس از وفات تو به زيارتت آيد و جز زيارت تو هدف ديگرى نداشته باشد، پاداش او چيست؟ فرمود: پسرم! هر كس پس از وفاتم به زيارتم آيد و جز زيارت من هدف ديگرى نداشته باشد، براى او بهشت است.
25 ـ ابن ابى نجران: به امام باقر عليه السّلام عرض كردم: فدايت شوم! كسى كه با قصد و اراده به\ زيارت رسول خدا صلّى الله عليه و آله رود، چه پاداشى دارد؟ فرمود: پاداش او بهشت است.
2 / 5 ادب زيارت پيامبر صلّى الله عليه و آله
26 ـ امام باقر عليه السّلام : پدرم امام سجّاد عليه السّلام كنار قبر پيامبر صلّى الله عليه و آله مى ايستاد و بر او سلام مى داد و به ابلاغ رسالت، شهادت مى داد و هر چه در نظر داشت دعا مى خواند. سپس پشت خود را به سنگ سبز كم عرضى كه كنار قبر است تكيه مى داد و خود را به قبر مى چسباند و پشت خود را به قبر تكيه مى داد و رو به قبله چنين مى خواند:
«خدايا! پشتم را به سوى تو پناه دادم و پشت خود را به قبر محمّد، بنده و فرستاده تو تكيه دادم و رو به قبله اى ايستادم كه براى محمد صلّى الله عليه و آله پسنديدى. خدايا! من چنين هستم كه خيرى را كه آرزو دارم براى خود در اختيار ندارم و شرّى را كه از آن گريزانم نمى توانم دفع كنم. همه كارها در دست توست، هيچ فقيرى نيازمندتر از من نيست. من به خيرى كه بر من نازل كنى، نيازمندم. خدايا! از سوى خودت براى من خير بازگردان، فضل تو را ردّ كننده اى نيست. خدايا! به تو پناه مى برم از اينكه نامم را دگرگون كنى، جسمم را دگرگون سازى يا نعمتت را از من زايل گردانى. خدايا! مرا با تقوا بزرگ بدار و با نعمت ها بياراى و با عافيت، عُمرم بخش و سپاس عافيت را روزى ام كن».
27 ـ امام صادق عليه السّلام : آنگاه كه وارد مدينه شدى، پيش از ورود يا هنگام ورود به آن غسل كن. سپس نزد قبر پيامبر صلّى الله عليه و آله مى آيى، مى ايستى و بر پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله سلام مى دهى. سپس كنار ستون جلو كه سمت راست قبر است، بالاى سر قبر كنار گوشه قبر رو به قبله مى ايستى در حالى كه شانه چپ تو طرف قبر و شانه راست تو به سمت منبر باشد، كه آن جا محلّ سر پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله است، و مى گويى:
«گواهى مى دهم كه جز خداوند، معبودى نيست، يكتا و بى شريك است و گواهى مى دهم كه محمّد بنده و فرستاده اوست. شهادت مى دهم كه تو رسول خدايى، گواهى مى دهم كه تويى محمد بن عبدالله، گواهى مى دهم كه رسالت هاى پروردگارت را رساندى و براى امّت خويش، خيرخواهى كردى و در راه خدا جهاد كردى و خدا را خالصانه تا لحظه فرا رسيدن يقين پرستيدى. با حكمت و موعظه نيكو، [خيرخواه امت بودى]، حقى را كه بر عهده داشتى ادا كردى، به مؤمنان رأفت كردى و بر كافران خشونت داشتى، خداوند هم تو را به برترين شرافت جايگاه گراميان رساند. خداوندى را سپاس كه ما را بوسيله تو از شرك و گمراهى نجات داد.
خداوندا ! درودهايت را و درودهاى فرشتگان مقرّب و بندگان شايسته و پيامبران فرستاده ات و آسمانيان و زمينيان و هر كه تو را تسبيح گويد، از اولين و آخرين، اى پروردگار جهانيان، بر محمّد، بنده و فرستاده و پيامبر و امين و همسخن و محبوب و برگزيده و ويژه و منتخب از بندگانت بفرست. خداوندا ! او را رتبه و وسيله از بهشت عطا كن و به مقامى پسنديده برانگيز، كه مورد غبطه اولين و آخرين باشد. خداوندا! فرموده اى: «اگر آنان وقتى بر خويش ستم كردند، نزد تو مى آمدند و از خدا آمرزش مى خواستند و پيامبر نيز براى آنان آمرزش مى طلبيد، خدا را توبه پذير و مهربان مى يافتند». و من با حالت استغفار و توبه از گناهانم نزد پيامبرت آمده ام و به وسيله تو [اى پيامبر] روى به درگاه پروردگارم و پروردگارت آورده ام تا گناهان مرا ببخشايد».
و اگر حاجتى داشتى، قبر پيامبر را پشت دو شانه ات قرار ده، رو به قبله بايست، دستهايت را برآور و حاجتت را بخواه، كه سزاوارترى كه اگر خدا بخواهد، حاجتت برآورده شود.
28 ـ محمد بن مسعود: امام صادق عليه السّلام را ديدم كه به قبر پيامبر رسيد، دست بر آن نهاد و گفت:
«از خدايى كه تو را برگزيد و هدايت كرد و تو را وسيله هدايت قرار داد، مى خواهم كه بر تو درود فرستد». سپس خواند: «خداوند و فرشتگانش بر پيامبر درود مى فرستند. اى مؤمنان، شما هم بر او صلوات و سلام بسيار بفرستيد».
29 ـ اسحاق بن عمّار: به امام صادق عليه السّلام گفتم: سلامى كوتاه و سبك بر پيامبر، به من بياموز. فرمود: بگو:
«از خدايى كه تو را برگزيد و هدايت كرد و وسيله هدايت قرار داد، مى خواهم كه درودى فراوان و پاك بر تو فرستد».
30 ـ امام كاظم عليه السّلام : هرگاه به زيارت قبر پيامبر صلّى الله عليه و آله رفتى و آنچه را بر تو بود انجام دادى، دو ركعت نماز بخوان، سپس نزد سر مطهّر پيامبر صلّى الله عليه و آله بايست و بگو:
«سلام بر تو اى پيامبر خدا، از سوى پدر و مادرم و همسر و فرزندانم و همه خويشاوندان و همشهريانم، آزادشان و برده شان، سفيدشان و سياهشان»، كه اگر خواستى به كسى بگويى: من سلام تو را به پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله رساندم، راست گفته باشى.
31 ـ احمد بن محمد بن ابى نصر: به امام رضا عليه السّلام عرض كردم: كنار قبر پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله سلام بر او چگونه باشد؟ فرمود: بگو:
«سلام بر پيامبر خدا، سلام بر تو اى محبوب خدا، سلام بر تو اى برگزيده خدا، سلام بر تو اى امين خدا. گواهى مى دهم كه تو براى امت خويش خيرخواهى كردى، در راه خدا جهاد كردى و تا لحظه فرا رسيدن يقين (مرگ) او را پرستيدى. خداوند، بهترين پاداشى را كه به پيامبرى از سوى امّتش عطا مى كند، تو را عطا كند. خدايا بر محمد و خاندان محمّد درود فرست. برترين درودى را كه بر ابراهيم و آل ابراهيم فرستادى، همانا تو ستوده و شكوهمندى».
32 ـ ابراهيم بن ابى البلاد: امام رضا عليه السّلام به من فرمود: هنگام سلام دادن بر پيامبر صلّى الله عليه و آله چه مى گويى؟ گفتم: آنچه را كه مى شناسيم و براى ما روايت شده است. فرمود: آيا چيزى بهتر از آن به تو نياموزم؟ گفتم: چرا، فدايت شوم. آنگاه در حالى كه من كنارش نشسته بودم، با خط خويش چنين نوشت و بر من خواند:
«هرگاه كنار قبر آن حضرت ايستادى، بگو: «گواهى مى دهم كه جز خدا معبودى نيست، يكتا و بى شريك است و گواهى مى دهم كه تو محمد بن عبدالله و فرستاده خدايى و شهادت مى دهم كه تو آخرينِ پيامبرانى. شهادت مى دهم كه تو رسالت پروردگارت را رساندى و براى امّت خويش خيرخواهى كردى و در راه پروردگارت جهاد نمودى و تا رسيدن يقين، او را پرستيدى و حقّى را كه بر تو بود، ادا كردى. خدايا بر محمّد، بنده و فرستاده و همراه و امين و برگزيده از خلقت، درود فرست؛ بهترين درودى را كه بر هر يك از پيامبران و فرستادگانت فرستاده اى. پروردگارا! بر محمد و خاندان او سلام فرست. آن گونه كه بر نوح در جهانيان سلام فرستادى و بر محمد و خاندان او منت گذار، آن سان كه بر موسى و هارون منّت نهادى و بر محمد و خاندان محمد بركت فرست، آنچنان كه بر ابراهيم و خاندان ابراهيم خجستگى بخشيدى، همانا تو ستوده و شكوهمندى. خدايا بر محمد و دودمانش صلوات فرست و بر محمد و خاندان محمد رحمت آور. خدايا! اى پروردگار كعبه و مسجد الحرام و پروردگار ركن و مقام و پروردگار شهر حرام و پروردگار حِلّ و حرم و پروردگار مشعر الحرام، از سوى من به روح پيامبرت، محمّد، سلام برسان».
33 ـ سيد بن طاووس ـ در شرح زيارت پيامبر صلّى الله عليه و آله براى كسى كه به تربت با شرافت آن حضرت برسد و اعمال مسجد والامرتبه او را انجام دهد ـ : پس چون وارد مدينه شدى، مستحب است كه براى ورود به آن و ورود به مسجد پيامبر و زيارت آن حضرت، غسل كرده باشى. سپس وارد مى شوى و به سمت در مسجد كه مى روى، مى گويى:
«خدايا! بر آستانه يكى از درهاى پيامبرت ايستاده ام ـ كه بر او و پيامبران درود باد ـ تو مردم را از اين كه بى اجازه پيامبر وارد خانه هاى پيامبر شوند، بازداشته اى و فرموده اى: «اى كسانى كه ايمان آورده ايد، وارد خانه هاى پيامبر نشويد، مگر آن كه به شما اجازه دهند». خدايا من به احترام پيامبرت در زمان غيبتش ، مثل زمان حضورش اعتقاد دارم و مى دانم كه فرستادگان و جانشينانت زنده اند و نزد تو روزى دارند. جايگاه مرا دراين وقت و زمان مى بينند و سخن مرا در اين زمان و مكان مى شنوند و سلامم را پاسخ مى دهند و تو گوش مرا از سخن آنان پوشانده اى و دريچه فهم مرا به روى مناجات لذت بخش با آنان گشوده اى. پروردگارا، اوّل از تو و سپس از فرستاده ات ـ كه درود تو بر او باد ـ اذن مى طلبم و از جانشين تو كه اطاعتش بر من لازم است، براى ورود به خانه اش در اين لحظه اجازه مى خواهم و از فرشتگانت كه بر اين حرم مبارك گماشته شده اند و مطيع و شنواى خدايند، اذن مى خواهم.
سلام و رحمت خدا و بركاتش بر شما، اى فرشتگان گماشته بر اين جايگاه مبارك. به اذن خدا و رسول خدا و اذن جانشينانش و اذن شما ـ كه درود خدا به همه شما باد ـ وارد اين خانه مى شوم و جوياى تقرّب به خدا و فرستاده اش محمد و دودمان پاك اويم. پس اى فرشتگان خدا، پشتيبان و ياور من باشيد، تا وارد اين خانه شوم و خدا را به گونه هاى مختلف، بخوانم و در پيشگاه خدا به بندگى و در آستان پيامبر به اطاعت، اقرار كنم».
سپس در حالى كه پاى راست را جلو مى گذارى وارد شده، مى گويى:
«به نام خدا و به يارى خدا و در راه خدا و بر آيين پيامبر خدا . خدايا مرا به درون شدى راست وارد كن و با برون شدى راست، بيرون آور و از پيش خودت برايم نيرويى ياور قرار بده».
و صد بار تكبير مى گويى و چون وارد شدى، دو ركعت نماز تحيّت مسجد مى خوانى. آنگاه به سوى بقعه مى روى، چون به آن رسيدى، دست مى كشى و مى بوسى و مى گويى:
«سلام بر تو اى فرستاده خدا، سلام بر تو اى پيامبر خدا، سلام بر تو اى محمد بن عبدالله، سلام بر تو اى آخرين پيامبران. گواهى مى دهم، كه تو رسالت را رساندى، نماز را بر پا داشتى، زكات را ادا كردى، به نيكى فرمان دادى و از بدى بازداشتى و خدا را تا رسيدن يقين (و مرگ) پرستيدى. پس صلوات و رحمت خدا بر تو و خاندان پاك تو باد».
سپس كنار ستون جلويى كه در گوشه ضريح و سمت راست قبر است، رو به قبله بايست، در حالى كه شانه چپ به طرف قبر و شانه راست به سمت منبر باشد، كه اين مكان جايگاه سر مطهر رسول خدا صلّى الله عليه و آله است و بگو:
«شهادت مى دهم، كه معبودى جز خدا نيست، يكتا و بى شريك است و گواهى مى دهم، كه محمّد صلّى الله عليه و آله بنده و فرستاده اوست. گواهى مى دهم، كه تو فرستاده خدا و محمد بن عبدالله هستى. شهادت مى دهم، كه رسالت هاى پروردگارت را رساندى و براى امّت خويش خيرخواهى كردى و در راه خدا جهادى شايسته نمودى، در حالى كه به طاعت او فرا مى خواندى و از نافرمانى اش باز مى داشتى و اينكه نسبت به مؤمنان پيوسته مهربان و بر كافران سخت گير بودى، تا آن كه يقين (مرگ) تو را آمد و خداوند تو را به والاترينِ جايگاهِ گرامى داشتگان رساند. خدا را سپاس كه به وسيله تو ما را از شرك و گمراهى نجات بخشيد. خدايا! درودهاى خود و درودهاى فرشتگان مقرّب و بندگان شايسته و پيامبرانِ فرستاده و آسمانيان و زمينيان را از همه تسبيح گويانت از اولين و آخرين، بر بنده و فرستاده و پيامبرت محمد قرار بده، آن كه امين و نجيب و محبوب و ويژه و برگزيده تو و انتخاب شده از ميان آفريدگان توست. خدايا او را به جايگاهى ستوده برانگيز كه اولين و آخرين بر آن رشك برند. خدايا به او برترين رتبه را ببخش و به بالاترين مرتبه و منزلت بالا ببر و به او وسيله و رتبه بالا و والا عطا كن، آن گونه كه خيرخواهانه پيام رساند و در راه تو جهاد كرد و در راه تو بر سختى، شكيب ورزيد و دين تو را روشن بيان كرد و حجّت هاى تو را بر پا داشت و به طاعت تو راه نمود و به رضاى تو راهنمايى كرد.
خدايا بر او و بر امامان نيك از نسل او و بر نيكان از خاندان او درود فرست، و به همه آنان سلامى فراوان برسان. خدايا، من جز آنان راهى به سوى تو نمى يابم و جز آنان، شفيعى كه شفاعتش پذيرفته باشد، نمى بينم. به وسيله آنان به رحمت تو تقرّب مى جويم و به ولايت آنان اميد بهشت تو را دارم و با بيزارى از دشمنانشان، آرزومند رهايى از عذاب توام. خدايا در دنيا و آخرت، مرا به خاطر آنان آبرومند و از مقرّبان قرار بده».
سپس به طرف قبر روى گردانده، مى گويى:
«از خدايى كه تو را برگزيد و هدايت كرد و سبب هدايت قرار داد، مى خواهم كه بر تو و بر دودمان پاك تو درود فرستد».
آنگاه دستت را به ديوار ضريح چسبانده، مى گويى:
«اى پيامبر خدا! پيش تو آمدم و نزد تو هجرت كردم، تا ادا كننده حقى باشم كه خدا بر من واجب ساخت كه نزد تو آيم. اگر در حال حيات، تو را درنيافتم، پس از وفاتت نزد تو آمده ام، كه مى دانم احترام تو همچون احترامت در حال حيات است. پس بدين خاطر، نزد خدا گواه من باش».
سپس دست خود را بر چهره ات بكش و بگو:
«خدايا! اين را بيعتى پسنديده نزد خويش و عهدى استوار نزد خود قرار بده، تا مرا زنده داشته اى بر آن زنده بدار و بر وفادارى به شرايط و حدود و حقوق و احكام و لوازم آن. و چون مرا ميراندى، بر همين پيمان بميران و چون برانگيختى، بر همين برانگيز».
آنگاه رو به چهره پيامبر مى ايستى. در حالى كه قبله را پشت سر و قبر را رو به روى خود قرار داده اى و مى گويى:
«سلام بر تو اى پيامبر و فرستاده خدا. سلام بر تو اى برگزيده خدا و انتخاب شده از ميان آفريده هاى او. سلام بر تو اى امانت دار و حجّت او. سلام بر تو اى واپسينِ پيامبران و سرور فرستادگان. سلام بر تو اى بشارت و بيم دهنده. سلام بر تو اى دعوتگر خدا به اذن او و اى چراغ فروزان. سلام بر تو و خاندانت؛ آنان كه خداوند، پليدى را از آنان زدود و پاكشان ساخت. اى پيامبر خدا ! شهادت مى دهم، كه تو حق آوردى و راست گفتى. خدا را سپاس كه مرا بر ايمان و پذيرش توفيق داد و با اطاعت تو و پيروى از راهت، بر من منّت نهاد و مرا از امّت تو و پذيرندگان دعوتت قرار داد و به شناخت تو و معرفت امامان از نسل تو رهنمون شد. به وسيله آنچه تو را خرسند سازد، به خدا تقرّب مى جويم و از آنچه خشم تو را برانگيزد بيزارى مى جويم. با دوستانت دوستى و با دشمنانت، دشمنى مى كنم.
اى پيامبر خدا! براى زيارت تو آمده و با علاقه آهنگ تو كرده ام، تو را وسيله در آستان خدا قرار مى دهم، كه تو صاحب وسيله و منزلت والا و شفاعت پذيرفته و دعوت مستجاب هستى. پس نزد خدا برايم شفيع باش، تا مرا ببخشايد و رحمت آورد و توفيق و مصونيت (از گناه) دهد. گناهان و عيبها فراگير شده، كمر احساس سنگينى مى كند و بار سنگين افزون شده است. به ما خبر داده اى و خبر تو راست است كه خداى متعال ـ كه سخنش حق است ـ فرمود: «و اگر آنان، وقتى كه برخويش ستم كردند، نزد تو مى آمدند و از خداوند آمرزش مى خواستند و پيامبر نيز براى آنان استغفار مى كرد، خدا را توبه پذير و مهربان خواهند مى يافتند». و اينك اى پيامبر: من آمده ام، از گناهانم آمرزش مى خواهم، از نافرمانيها و بديهايم توبه مى كنم و به وسيله تو روى به پروردگارم و پروردگارت آورده ام تا گناهانم را ببخشايد. پس اى شفيع امّت، شفيع من باش و اى پيامبر رحمت، پناهم ده. درود خدا بر تو و خاندان پاك تو».
و در حاجت خواستن زياد مى كوشى وسپس در همان جا كه هستى، رو به قبله مى كنى و قبر را در پشت خود مى گيرى و مى گويى:
«خدايا! كارم را در پناه تو نهادم و تكيه گاهم را قبر پيامبر و فرستاده تو قرار دادم و به سوى قبله اى كه پسنديده اى روى كردم. خدايا، خيرى را كه اميد دارم براى خودم مالك نيستم و آن بدى را كه گريزانم، نمى توانم از نفسم دور كنم. كارها همه به دست توست، تو را به حق محمّد و خاندانش و قبر پاك و خجسته و حرمش مى خوانم، كه بر پيامبر و خاندانش درود فرستى و گناهان گذشته ام را ببخشايى و در باقى مانده عمرم از نافرمانيها مصونم دارى و دلم را بر ايمان استوار بدارى، روزى مرا بيفزايى، نعمتها را بر من فراوان كنى، بيشترين بهره را از عافيت، نصيبم گردانى، خانواده و ثروت و فرزندانم را برايم نگهدارى و از گزند دشمنان نگهبانم باشى و عافيت در دنيا و فرجام نيك در آخرت برايم نيكو بدارى. خدايا! مرا بيامرز و پدر و مادرم و همه مردان و زنان مؤمن، زندگان و مردگانشان را بيامرز، همانا تو بر هر چيز توانايى».
و سوره «انا انزلناه» را يازده بار مى خوانى.
سپس به سمت جايگاه پيامبر صلّى الله عليه و آله ـ كه بين قبر و منبر است ـ رفته، كنار ستونِ مُخلَّقه كه نزديك منبر است مى ايستى و آن را روبروى خود قرار مى دهى. آن گاه چهار ركعت نماز بخوان و اگر نتوانستى دو ركعت نماز زيارت بخوان و پس از سلام و تسبيحات ، بگو:
«خدايا! اينجا جايگاه پيامبرت و برگزيده ات از ميان آفريدگانت است. آن را بوستانى از بوستان هاى بهشت قرار داده اى و به وسيله پيامبرت، بر هر بقعه ديگر از زمين، شرافت و فضيلت بخشيده اى و حرمتش را بزرگ داشته، شكوهش را آشكار ساخته و بر بندگانت واجب كرده اى كه با نماز و دعا در آن، تبرّك جويند و بى آن كه من از خودم نيرو و توانايى داشته باشم با رحمت خود مرا در آن قرار داده اى. خدايا! همچنانكه دوست تو (ابراهيم) در فضيلت بر محبوب تو (محمّد) پيشى نمى گيرد، پس دعاى مرا در جايگاه محبوبت مستجاب كن. خدايا! در اين جايگاه پاك، از تو مى خواهم كه بر محمد و خاندان محمّد، درود فرستى و مرا از دوزخ پناه دهى و با بهشت بر من منّت نهى و بر موقعيت من رحمت آورى، لغزش مرا ببخشايى، عمل مرا پاك سازى، رزقم را بيفزايى، تندرستى و رشد مرا استمرار بخشى، نعمت را بر من فراوان كنى و خانواده و مال و فرزندانم را برايم نگهدارى و مرا از گزند هر تجاوز كار و ستمگر نسبت به من حفظ كنى و عمرم را در طاعت خويش، دراز كنى و به آنچه مايه رضاى تو از من است، توفيقم دهى و از آنچه موجب خشم تو بر من است، مصونم دارى.
خدايا، من به وسيله پيامبرت و خاندانش كه حجت هاى تو بر بندگانت و امينان تو در زمينت مى باشند، به سوى تو توسّل مى جويم و مى خواهم كه دعايم را اجابت كنى و در دين و دنيا مرا به آرزو و اميدم برسانى. اى سرور و مولايم! از تو خواستم، نا اميدم مكن. به فضل تو اميد بستم، محرومم مكن، من به رحمتت نيازمندم و جز نيكى و فضل تو چيزى ندارم. از تو مى خواهم كه مو و پوستم را بر آتش حرام كنى و از خير، آنچه مى دانم ونمى دانم به من بدهى و از من و پدر و مادرم و برادران و خواهرانم هر شرّى را كه مى دانم ونمى دانم برگردانى. خدايا! مرا، پدر و مادرم را و همه مردان و زنان با ايمان را بيامرز. تو بر هر چيز توانا و به هر چيز دانايى».
34 ـ يونس بن يعقوب: از امام صادق عليه السّلام درباره وداع قبر پيامبر صلّى الله عليه و آله 
پرسيدم. فرمود: مى گويى:
«درود خدا بر تو، سلام بر تو. خداوند، اين را آخرين سلام من بر تو قرار ندهد».
35 ـ امام صادق عليه السّلام : هرگاه خواستى از مدينه بيرون آيى، غسل كن، سپس كنار قبر پيامبر صلّى الله عليه و آله برو، پس از آن كه از همه حاجتهايت فارغ شدى، آن چه كه هنگام ورود مى كردى انجام بده و بگو:
«خدايا! اين را آخرين ديدار و زيارت من از قبر پيامبرت قرار مده. اگر پيش از آن كه به زيارت آيم مرا ميراندى، من در حال مرگ به همان چيزى كه در حال حيات شهادت مى دادم، گواهى مى دهم، اينكه: جز تو معبودى نيست و اينكه محمّد، بنده و فرستاده توست».