الْحَنَقِ وَالْغَيْظِ عَلى آلِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِمُ السَّلامُ فَاِنّى اَعُوذُ بِكِ مِنْ

كينه و خشم بر آل محمد عليهم السلام زيرا كه من پناه به تو مى برم از

ذلِكَ فَاَعِذْنى وَاَسْتَجيرُ بِكَ فَاَجِرْنى اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ

اين جريان و تو پناهم ده و از تو پناه مى خواهم و تو در پناهم گير خدايا درود فرست بر محمد و آل

مُحَمَّدٍ وَاجْعَلْنى بِهِمْ فائِزاً عِنْدَكَ فِى الدُّنْيا وَالاَّْخِرَةِ وَمِنَ الْمُقَرَّبينَ

محمد و مرا بوسيله ايشان از نزد خود رستگارم كن در دنيا و آخرت و از مقربان درگاهت قرارم ده

آمينَ رَبَّ الْعالَمينَ

آمين اى پروردگار جهانيان * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

در آداب زيارت به نيابت
هشتم در آداب زيارت به نيابت است بدانكه ثواب زيارت
هر يك از رسول خدا و ائمّه هدى عليهم السلام را هديّه روح مقدّس هريك از ايشان مى توان كرد و همچنين بروح هريك از مؤ منان هديّه مى توان كرد و زيارت به نيابت ايشان مى توان كرد چنانكه به سَند معتبر منقولست كه داود صرمى به حضرت امام علىّ نقى عليه السلام عرض كرد كه من پدر تو را زيارت كردم و ثوابش را از براى تو قرار دادم فرمود كه تو را از جانب خدا اجر و ثواب عظيم هست و از جانب ما حمد و ثنا و در حديث ديگر منقولست كه امام على نقى عليه السلام شخصى را فرستاد بحاير امام حسين عليه السلام كه از براى آن حضرت زيارت و دعا كند و به سند معتبر از حضرت امام موسى بن جعفرعليه السلام منقولست كه چون به زيارت مرقد منوّر رسول خدا صلى الله عليه و آله بروى و از اعمال زيارت فارغ شوى دو ركعت نماز بكن و بايست نزد سر رسول خدا صلى الله عليه و آله و بگو:

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا نَبِىَّ اللَّهِ مِنْ اَبى وَاُمّى وَزَوْجَتى وَوَلَدى وَحامَّتى

سلام بر تو اى پيامبر خدا از طرف پدر و مادر و همسر و فرزندان و نزديكانم

وَمِنْ جَميعِ اَهْلِبَلَدى حُرِّهِمْ وَعَبْدِهِمْ وَاَبْيَضِهِمْ وَاَسْوَدِهِمْ

و از طرف همه همشهريهايم آزادشان و بنده شان ، سفيدشان و سياهشان

پس به هر كس از اهل بلد خود بگويى كه من به نيابت تو به پيغمبر صلى الله عليه و آله سلام دادم صادق خواهى بود و در بعضى از روايات وارد است كه از بعضى از ائمّه طاهرين صلوات الله عليهم اجمعين سؤ ال نمودند از مردى كه دو ركعت نماز مى كند يا يك روز روزه مى دارد يا حجّ يا عمره بجا مى آورد يا زيارت مى كند رسول خدا صلى الله عليه و آله يا يكى از ائمّه طاهرين عليهم السلام را و ثواب آنرا از براى پدر و مادر خود يا برادر مؤ من خود هديّه مى كند آيا او را ثوابى هست فرمود كه ثواب آن عمل به آن شخص مى رسد بى آنكه از ثواب او چيزى كم شود و شيخ طوسى ره در تهذيب فرموده است كسى كه به نيابت برادر مؤ من به زيارت رود به اجرت چون فارغ شود از غسل زيارت وموافق بعضى از نسخ از عمل زيارت بگويد:

اللّهُمَّ ما اَصابَنى مِنْ تَعَبٍ اَوْ نَصَبٍ اَوْ شَعَثٍ اَوْ لُغُوبٍ فَاْجُرْ فُلانَ

خدايا آنچه به من رسيده از تعب يا رنجى يا گرد و غبار يا خستگى پس مزدش را به فلانى

بْنَ فُلانٍ فيهِ وَاْجُرْنى فى قَضآئى عَنْهُ پس چون زيارت كند در آخر زيارت

پسر فلان بده و مرا هم در انجام دادن بجاى او مزد ده * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

بگويد: اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا مَوْلاىَ عَنْ فُلانِ بْنِ فُلانٍ اَتَيْتُكَ زائِراً عَنْهُ

* * * سلام بر تو اى مولاى من از طرف فلانى پسر فلان ، من از طرف او به زيارتت آمده ام

فَاشْفَعْ لَهُ عِنْدَ رَبِّكَ پس هر دعا كه خواهد از براى او بكند و نيز فرموده است كه چون

پس شفاعت او را در نزد پروردگارت بفرما * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

كسى خواهد كه به نيابت ديگرى زيارت كند بگويد: اللّهُمَّ اِنَّ فُلانَ بْنَ فُلانٍ

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * خدايا همانا فلانى پسر فلان

اَوْفَدَنى اِلى مَواليهِ وَمَوالِىَّ لاَِزُورَ عَنْهُ رَجآءً لِجَزيلِ الثَّوابِ

مرا روانه كرده بدرگاه سروران خودش و سروران من تا از طرف او زيارت كنم به اميد پاداش شايان

وَفِراراً مِنْ سُوَّءِ الْحِسابِ اَللّهُمَّ اِنَّهُ يَتَوَجَّهُ اِلَيْكَ بِاَوْلِيآئِهِ الدّآلّينَ

و فرار از بدى حساب (روز قيامت ) خدايا براستى او رو كند بدرگاهت بوسيله سرورانش كه

عَلَيْكَ فى غُفْرانِكَ ذُنُوبَهُ وَحَطِّ سَيِّئاتِهِ وَيَتَوَسَّلُ اِلَيْكَ بِهِمْ عِنْدَ

بر تو راهنمائى كنند در مورد آمرزش گناهانش و ريختن كارهاى بدش و توسل جويد به آستانت بوسيله ايشان

مَشْهَدِ اِمامِهِ صَلَواتُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ اَللّهُمَّ فَتَقَبَّلْ مِنْهُ وَاقْبَلْ شَفاعَةَ

در نزد زيارتگاه امام خود كه درودهاى تو بر ايشان باد خدايا پس بپذير از او و بپذير شفاعت

اَوْلِيآئِهِ صَلَواتُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ فيهِ اللّهُمَّ جازِهِ عَلى حُسْنِ نِيَّتِهِ

سرورانش را كه درودهاى تو بر ايشان باد درباره اش خدايا پاداشش ده بر اين خوش نيتى

وَصَحيحِ عَقيدَتِهِ وَصِحَّةِ مُوالاتِهِ اَحْسَنَ ما جازَيْتَ اَحَداً مِنْ

و عقيده صحيح و دوستى درستش بهترين پاداشى كه عطا كنى به يكى از

عَبيدِكَ الْمُؤْمِنينَ وَاَدِمْ لَهُ ما خَوَّلْتَهُ وَاسْتَعْمِلْهُ صالِحاً فيما آتَيْتَهُ

بندگان با ايمانت و ادامه بده براى او هر نعمتى را كه به او ارزانى داشته اى و به شايستگى وادارش در آنچه به او داده اى

وَلا تَجْعَلْنى آخِرَ وافِدٍ لَهُ يُوفِدُهُ اَللّهُمَّ اَعْتِقْ رَقَبَتَهُ مِنَ النّارِ

و مرا آخرين نماينده اى كه مى فرستد قرارم مده خدايا آزاد كن او را از آتش دوزخ

وَاَوْسِعْ عَلَيْهِ مِنْ رِزْقِكَ الْحَلالِ الطَّيِّبِ وَاجْعَلْهُ مِنْ رُفَقآءِ مُحَمَّدٍ

و فراخ گردان بر او در روزى حلال پاكيزه ات و او را از رفقاى محمد

وَآلِ مُحَمَّدٍ وَبارِكْ لَهُ فى وُلْدِهِ وَمالِهِ وَ اَهْلِهِ وَ ما مَلَكَتْ يَمينُهُ

و آلش قرار ده و بركت ده به او در فرزندان و دارائى و خانواده اش و آنچه را مالك آن است

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَحُلْ بَيْنَهُ وَبَيْنَ

خدايا درود فرست بر محمد و آل محمّد و حائل شو ميان او و ميان

مَعاصيكَ حَتّى لا يَعْصِيَكَ وَاَعِنْهُ عَلى طاعَتِكَ وَطاعَةِ اَوْلِيآئِكَ

نافرمانيهايت تا اينكه نافرمانى تو را نكند و كمكش ده بر فرمانبردارى خودت و فرمانبردارى اوليائت

حَتّى لا تَفْقِدَهُ حَيْثُ اَمَرْتَهُ وَلا تَراهُ حَيْثُ نَهَيْتَهُ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى

تا بدانجا كه او را حاضر بينى در هر جا كه دستور دادى و نبينى او را در هر جا كه نهى فرموده اى خدايا درود فرست بر

مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاغْفِرْ لَهُ وَارْحَمْهُ وَاعْفُ عَنْهُ وَعَنْ جَميعِ

محمد و آل محمد و بيامرز او را و مورد رحمت قرارش ده و درگذر از او و از همه

الْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاَعِذْهُ

مردان و زنان با ايمان خدايا درود فرست بر محمد و آل محمد و پناهش ده

مِنْ هَوْلِ الْمُطَّلَعِ وَمِنْ فَزَعِ يَوْمِ الْقِيمَةِ وَسُوَّءِ الْمُنْقَلَبِ وَمِنْ ظُلْمَةِ

از هراس روز جزا (كه بر احوال خود آگاه شود) و از بيم و ترس روز قيامت و از بدى جاى بازگشت و از تاريكى

الْقَبْرِ وَوَحْشَتِهِ وَمِنْ مَواقِفِ الْخِزْىِ فِى الدُّنْيا وَالاَّْخِرَةِ اللّهُمَّ صَلِّ

قبر و وحشت آن و توفقگاههائى كه موجب خوارى است در دنيا و آخرت خدايا درود فرست

عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاجْعَلْ جآئِزَتَهُ فى مَوْقِفى هذا غُفْرانَكَ

بر محمد و آل محمد و جايزه او را در اين جائى كه ايستاده ام براى او آمرزشت قرار ده

وَتُحْفَتَهُ فى مَقامى هذا عِنْدَ اِمامى صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ اَنْ تُقيلَ عَثْرَتَهُ

و تحفه اش در اين مقامى كه هستم در نزد امامم كه درود تو بر او باد اين باشد كه تو از لغزشش چشم پوشى كنى

وَتَقْبَلَ مَعْذِرَتَهُ وَتَتَجاوَزَ عَنْ خَطَّيئَتِهِ وَتَجْعَلَ التَّقْوى زادَهُ وَما

و عذرش را بپذيرى و از خطايش درگذرى و تقوى و پرهيزكارى را توشه اش قرار دهى و آنچه

عِنْدَكَ خَيْراً لَهُ فى مَعادِهِ وَتَحْشُرَهُ فى زُمْرَةِ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ

در پيش تو است در روز معاد برايش خير و خوبى گردانى و محشورش كنى در گروه محمد و آل محمد

صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَتَغْفِرَ لَهُ وَلِوالِدَيْهِ فَاِنَّكَ خَيْرُ مَرْغُوبٍ اِلَيْهِ

صلى اللّه عليه و آله و بيامرزى او را و پدر و مادرش را كه تو بهترين كسى هستى كه بسويت ميل كنند

وَاَكْرَمُ مَسْئُولٍ اعْتَمَدَ الْعِبادُ عَلَيْهِ اَللّهُمَّ وَلِكُلِّ مُوْفِدٍ جآئِزَةٌ وَلِكُلِّ

و بزرگوارترين درخواست شده اى هستى كه بندگان بر تو اعتماد كنند خدايا و براى هر شخصى كه كسى را به نمايندگى به جايى فرستد

زآئِرٍ كَرامَةٌ فَاجْعَلْ جآئِزَتَهُ فى مَوْقِفى هذا غُفْرانَكَ وَالْجَنَّةَ لَهُ

جايزه اى مقرر است و هر زائرى را كرامتى است پس جايزه او را در اينجا كه ايستاده ام آمرزش و بهشتت براى او

وَلِجَميعِ الْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ اَللّهُمَّ وَاَ نَا عَبْدُكَ الْخاطِئُ الْمُذْنِبُ

مقرر فرما و هم چنين براى همه مردان و زنان با ايمان خدايا ضمناً من هم بنده خطاكار گنهكار

الْمُقِرُّ بِذُنُوبِهِ فَاَسْئَلُكَ يا اَللَّهُ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ اَنْ لا تَحْرِمَنى

معترف به گناهانم هستم (كه بدرگاهت آمده ام ) از تو خواهم خدايا به حق محمد و آل محمد كه پس از مزد

بَعْدَ ذلِكَ الاَْجْرَ وَالثَّوابَ مِنْ فَضْلِ عَطآئِكَ وَكَرَمِ تَفَضُّلِكَ # پس برود

و پاداش او مرا هم از فزونى عطا و بزرگوارى نعمت بخشيت محروم نكنى * * * *

به نزد ضريح مقدّس و دستها را بسوى آسمان بلند كند رو به قبله وبگويد: يا مَوْلاىَ

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * اى مولاى من

يا اِمامى عَبْدُكَ فُلانُ بْنُ فُلانٍ اَوْفَدَنى زائِراً لِمَشْهَدِكَ يَتَقَرَّبُ اِلَى

اى امام و پيشوايم بنده ات فلانى پسر فلان مرا به زيارت قبرت فرستاده و بدينوسيله بدرگاه

اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ بِذلِكَ وَاِلى رَسُولِهِ وَاِلَيْكَ يَرْجُو بِذلِكَ فَكاكَ رَقَبَتِهِ

خداى عزوجل و به پيشگاه رسول خدا و به آستان تو تقرب جسته و از اين راه اميد دارد كه خود را

مِنَ النّارِ مِنْ الْعُقُوبَةِ فَاغْفِرْ لَهُ وَلِجَميعِ الْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ يا اَللَّهُ

از آتش دوزخ و از كيفر آزاد كند پس اى خدا بيامرز او را و همه مردان و زنان با ايمان را اى خدا

يا اَللَّهُ يا اَللَّهُ يا اَللَّهُ يا اَللَّهُ يا اَللَّهُ يا اَللَّهُ لا اِلهَ اِلا اللَّهُ الْحَليمُ الْكَريمُ لا

اى خدا ... ... ... ... ... معبودى نيست جز خداى بردبار بزرگوار

اِلهَ اِلا اللَّهُ الْعَلِىُّ الْعَظيمُ اَسْئَلُكَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ

معبودى نيست جز خداى والاى بزرگ از تو خواهم كه درود فرستى بر محمد و آل محمد

وَتَسْتَجيبَ لى فيهِ وَفى جَميعِ اِخْوانى وَاَخَواتى وَوَلَدى وَاَهْلى

و اجابت كنى دعايم را درباره او و درباره همه برادرانم و خواهرانم و فرزندان و خاندانم

بِجُودِكَ وَكَرَمِكَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ
به جود و كرم خودت اى مهربانترين مهربانان
ملحقات دوّم مفاتيح الجنان
بقيه ادعيه گذشته
دعاء بعد از زيارت امام حسين عليه السلام
مخفى نماند كه اين نسخه شريفه از جهت خط و چاپ و صحّت از ساير چاپها امتياز دارد بعلاوه آنكه مصنّف در مفاتيح چند دعا را بواسطه طول آن اوّل آن را ذكر كرده و بقيّه اش را نقل ننموده و ما در اينجا آن بقيّه را ذكر مى نماييم تا اشخاصى كه اين كتاب را دارند محتاج به كتاب ديگر نشوند و چون در مفاتيح براى امام زاده ها زيارتى نقل نشده در اينجا يك زيارتى براى امامزاده ها نقل مى كنيم اميد كه منظور نظر اهل معرفت و دعا واقع شود و قدر آن را دانسته احترام و شكر مؤ لّف و كاتب و بانى طبع آنرا بجا آورده باشند والله الموفّق امّا دعاها اول دعاى نماز حضرت امام حسين عليه السلام كه در مفاتيح اوّل آن ذكر شده و تمامش اين است :

اَللّهُمَّ اَنْتَ الَّذِى اسْتَجَبْتَ لاِدَمَ وَحَوّا اِذْ قالا رَبَّنا ظَلَمْنا اَنْفُسَنا

خدايا توئى كه دعاى آدم و حواء را به اجابت رساندى آنگاه كه گفتند پروردگارا ما به خود ستم كرديم

وَاِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنا وَتَرْحَمْنا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخاسِرينَ وَناداكَ نُوحٌ

و اگر ما را نيامرزى و به ما رحم نكنى حتماً از زيانكاران خواهيم بود، و نوح تو را ندا كرد

فَاسْتَجَبْتَ لَهُ وَنَجَّيْتَهُ وَاَهْلَهُ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظيمِ وَاَطْفَاْتَ نارَ نُمْرُودَ

و تو اجابتش كردى و او و كسانش را از گرفتارى بزرگ نجات دادى و خاموش كردى آتش نمرود را

عَنْ خَليلِكَ اِبْرهيمَ فَجَعَلْتَها بَرْداً وَسَلاماً وَاَنْتَ الَّذِى اسْتَجَبْتَ

از خليلت ابراهيم و آن را سرد و سلامت كردى و توئى كه دعاى ايوب را به اجابت رساندى

لاَِيُّوبَ اِذْ نادى مَسَّنِىَ الضُرُّ وَاَنْتَ اَرْحَمُ الرّاحِمينَ فَكَشَفْتَ ما بِهِ

آنگاه كه ندا كرد (پروردگارا) من به محنت دچارم و تو مهربانترين مهربانانى و تو محنتش را برطرف كردى

مِنْ ضُرٍّ وَآتَيْتَهُ اَهْلَهُ وَمِثْلَهُمْ مَعَهُمْ رَحْمَةً مِنْ عِنْدِكَ وَذِكْرى لاُِولِى

و كسانش را به او دادى و مانندشان را همراه آنها (اضافه ) به او دادى از روى مرحمتى از خودت و اندرزى

الاَْلْبابِ وَاَنْتَ الَّذِى اسْتَجَبْتَ لِذِى النُّونِ حينَ ناداكَ فِى الظُّلُماتِ

براى خردمندان و توئى كه به اجابت رساندى دعاى ذوالنون (حضرت يونس ) را هنگامى كه ندا كرد تو را در تاريكيها

اَنْ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ سُبْحانَكَ اِنّى كُنْتُ مِنَ الظّالِمينَ فَنَجَّيْتَهُ مِنَ الْغَمِّ

كه معبودى جز تو نيست منزهى تو و من از ستمكارانم و از اندوه نجاتش دادى

وَاَنْتَ الَّذِى اسْتَجَبْتَ لِمُوسى وَهرُونَ دَعَوَتَهُما حينَ قُلْتَ قَدْ

و توئى كه دعاى موسى و هارون را اجابت كردى هنگامى كه فرمودى

اُجيبَتْ دَعْوَتُكُما فَاسْتَقيما وَاَغْرَقْتَ فِرْعَوْنَ وَقَوْمَهُ وَغَفَرْتَ لِداوُدَ

دعايتان به اجابت رسيد پس استقامت ورزيد و غرق كردى فرعون و قومش را و آمرزيدى براى داود

ذَنْبَهُ وَتُبْتَ عَلَيْهِ رَحْمَةً مِنْكَ وَذِكْرى وَفَدَيْتَ اِسْماعيلَ بِذِبْحٍ

گناهش را و توبه اش را از روى مرحمتى كه داشتى و اندرز (ديگران ) پذيرفتى و فدا كردى براى اسماعيل قربانى

عَظيمٍ بَعْدَما اَسْلَمَ وَتَلَّهُ لِلْجَبينِ فَنادَيْتَهُ بِالْفَرَجِ وَالرَّوْحِ وَاَنْتَ

بزرگى پس از آنكه تسليم شد و (پدرش ) پيشانى او را بر خاك نهاد و تو او را به گشايش و رحمت ندا كردى

الَّذى ناداكَ زَكَرِيّا نِدآءً خَفِيّاً فَقالَ رَبِّ اِنّى وَهَنَ الْعَظْمُ مِنّى

و توئى آن خدائى كه زكريا در پنهانى تو را ندا كرده گفت : پروردگارا من استخوانم سست شده

وَاشْتَعَلَ الرّاْسُ شَيْباً وَلَمْ اَكُنْ بِدُعآئِكَ رَبِّ شَقِيّاً وَقُلْتَ يَدْعُونَنا

و موى سرم سپيد گشته و نبوده ام پروردگارا در زمينه دعاى تو (در گذشته ) محروم و تو فرمودى ((مى خوانند ما را

رَغَباً وَرَهَباً وَكانُوا لَنا خاشِعينَ وَاَنْتَ الَّذِى اسْتَجَبْتَ لِلَّذينَ آمَنُوا

از روى شوق و ترس و براى ما خاشع بودند)) و توئى خدائى كه اجابت كردى براى آنانكه ايمان آورده

وَعَمِلُوا الصّالِحاتِ لِتَزيدَهُمْ مِنْ فَضْلِكَ فَلا تَجْعَلْنى مِنْ اَهْوَنِ

و كارهاى شايسته انجام دادند تا بيفزائى بر آنها از فضل خود پس قرارم مده از خوارترين

الدّاعينَ لَكَ وَالرّاغِبينَ اِلَيْكَ وَاسْتَجِبْ لى كَمَا اسْتَجَبْتَ لَهُمْ بِحَقِّهِمْ

و پست ترين دعا كنندگانت و مشتاقان درگاهت و دعايم را به اجابت رسان چنانچه دعاى آنان را به اجابت رساندى و به حق

عَلَيْكَ فَطَهِّرْنى بِتَطْهيرِكَ وَتَقَبَّلْ صَلوتى وَدُعآئى بِقَبُولٍ حَسَنٍ

ايشان بر تو كه مرا پاك گردان به پاك كردن خودت و بپذير نماز و دعايم را بپذيرش خوبى ، و خوش

وَطَيِّبْ بَقِيَّةَ حَيوتى وَطَيِّبْ وَفاتى وَاخْلُفْنى فيمَنْ اَخْلُفُ وَاحْفَظْنى

و خرم كن باقيمانده زندگيم را و خوش گردان وفاتم را و جانشين من باش در ميان آنانكه بجاى گذارم

يا رَبِّ بِدُعآئى وَاجْعَلْ ذُرِّيَّتى ذُرِّيَّةً طَيِّبَةً تَحُوطُها بِحِياطَتِكَ بِكُلِّ

و با دعايم پروردگارا مرا نگهدارى كن و فرزندانم را فرزندانى پاكيزه قرار ده و در برگير آنها را به در برگرفتن خودت به همه

ما حُطْتَ بِهِ ذُرِّيَّةَ اَحَدٍ مِنْ اَوْلِيآئِكَ وَاَهْلِ طاعَتِكَ بِرَحْمَتِكَ يا

آنچه دربرگيرى بدانها فرزندان يكى از دوستان خود و فرمانبردارانت را به رحمتت اى

اَرْحَمَ الرّاحِمينَ يا مَنْ هُوَ عَلى كُلِّشَي ءٍ رَقيبٌ وَلِكُلِّ داعٍ مِنْ خَلْقِكَ

مهربانترين مهربانان اى كه بر هر چيز نگهبانى و بر هر كه از آفريدگانت كه تو را بخواند

مُجيبٌ وَمِنْ كُلِّ سآئِلٍ قَريبٌ اَسْئَلُكَ يا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْحَىُّ الْقَيُّومُ

اجابت كنى و به هر خواستارى نزديكى از تو خواهم اى كه معبودى جز تو نيست زنده پاينده

الاَْحَدُ الصَّمَدُ الَّذى لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً اَحَدٌ وَبِكُلِّ

يكتاى بى خللى كه نزايد و نه زائيده شده و نيست برايش همتائى هيچكس ، و

اسْمٍ رَفَعْتَ بِهِ سَمآئَكَ وَفَرَشْتَ بِهِ اَرْضَكَ وَاَرْسَيْتَ بِهِ الْجِبالَ

به حق هر نامى كه بلند كردى بدان آسمانت را و فرش كردى بدان زمينت را و محكم و پابرجا كردى بدان كوهها را

وَاَجْرَيْتَ بِهِ الْمآءَ وَسَخَّرْتَ بِهِ السَّحابَ وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ

و روان كردى بدان آب را و تسخير كردى بدان ابرها و خورشيد و ماه

وَالنُّجُومَ وَاللَّيْلَ وَالنَّهارَ وَخَلَقْتَ الْخَلاَّئِقَ كُلَّه ا اَسْئَلُكَ بِعَظَمَةِ

و ستاره ها و شب و روز را و آفريدى همه آفريدگان را از تو خواهم به بزرگى

وَجْهِكَ الْعَظيمِ الَّذى اَشْرَقَتْ لَهُ السَّمواتُ وَالاَْرْضُ فَاَضائَتْ بِهِ

ذات بزرگت كه تابناك شد برايش آسمانها و زمين و روشنى گرفت بدان

الظُّلُماتُ اِلاّ صَلَّيْتَ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَكَفَيْتَنى اَمْرَ مَعاشى

تاريكيها كه (اولاً) درود فرستى بر محمد و آل محمد و (پس از آن ) كفايت كنى كار معاش

وَمَعادى وَاَصْلَحْتَ لى شَاْنى كُلَّهُ وَلَمْ تَكِلْنى اِلى نَفْسى طَرْفَةَ

و معاد مرا و اصلاح كنى همه كارهايم را و مرا بخودم وامگذارى چشم برهم زدنى

عَيْنٍ وَاَصْلَحْتَ اَمْرى وَاَمْرَ عِيالى وَكَفَيْتَنى هَمَّهُمْ وَاَغْنَيْتَنى

و اصلاح كنى كار من و كار خانواده ام را و كفايت كنى از من اندوه ايشان را و بى نياز كنى

وَاِيّاهُمْ مِنْ كَنْزِكَ وَخَزآئِنِكَ وَسَعَةِ فَضْلِكَ الَّذى لا يَنْفَدُ اَبَداً وَاَثْبِتْ

من و ايشان را از گنج خود و خزينه هايت و فراخى فضلت كه هرگز پايان نپذيرد و پابرجا كن

فى قَلْبى يَنابيعَ الْحِكْمَةِ الَّتى تَنْفَعُنى بِها وَتَنْفَعُ بِها مَنِ ارْتَضَيْتَ

در دلم چشمه هاى حكمتى را كه سود دهى مرا بدان و سود دهى بدان هر كه را كه پسنديده اى

مِنْ عِبادِكَ وَاجْعَلْ لى مِنَ الْمُتَّقينَ فى آخِرِ الزِّمانِ اِماماً كَما جَعَلْتَ

از بندگانت و قرار ده برايم از مردمان با تقوى در آخرالزمان امامى چنانچه

اِبْراهيمَ الْخَليلَ اِماماً فَاِنَّ بِتَوْفيقِكَ يَفُوزُ الْفآئِزُونَ وَيَتُوبُ التّآئِبُونَ

ابراهيم خليل را امام گردانيدى زيرا مردمان رستگار به توفيق تو رستگار شوند و توبه كنندگان نيز به توفيق تو توبه كنند

وَيَعْبُدُكَ الْعابِدُونَ وَبِتَسْديدِكَ يَصْلُحُ الصّالِحُونَ الْمُحْسِنُونَ

و عبادت كنندگان نيز به توفيق تو عبادتت كنند و به تاءييد و يارى تو شايسته گردند مردمان شايسته نيكوكار

الْمُخْبِتُونَ الْعابِدُونَ لَكَ الْخائِفُونَ مِنْكَ وَبِاِرْشادِكَ نَجَا النّاجُونَ

و فروتن و آنانكه تو را عبادت كنند و از تو ترسانند، و با ارشاد و راهنمائى تو نجات يابند نجات يافتگان

مِنْ نارِكَ وَاَشْفَقَ مِنْهَا الْمُشْفِقُونَ مِنْ خَلْقِكَ وَبِخِذْلانِكَ خَسِرَ

از آتش دوزخت و بهراسند از آن هراسناكان از آفريدگانت و بوسيله خوار كردن تو زيانكار شوند

الْمُبْطِلُونَ وَهَلَكَ الظّالِمُونَ وَغَفَلَ الْغافِلُونَ اَللّهُمَّ آتِ نَفْسى

اهل باطل و هلاك شدند ستمكاران و غافل شدند بيخبران خدايا بده به نفس من

تَقْويها فَاَنْتَ وَلِيُّها وَمَوْليها وَاَنْتَ خَيْرُ مَنْ زَكّيها اللّهُمَّ بَيِّنْ لَها

پرهيزكاريش را كه توئى اختيار دار و سرپرستش و توئى بهترين كسى كه پاكيزه اش كردى خدايا راهنمائيش را برايش

هُداها وَاَلْهِمْها تَقْويها وَبَشِّرْها بِرَحْمَتِكَ حينَ تَتَوَفّاها وَنَزِّلْها مِنَ

آشكار كن و پرهيزكاريش را به او الهام كن و به رحمت خود نويدش ده آنگاه كه او را از اين جهان ببرى و در بلندترين

الْجِنانِ عُلْياها وَطَيِّبْ وَفاتَها وَمَحْياها وَاَكْرِمْ مُنْقَلَبَها وَمَثْويها

جاهاى بهشت منزلش ده و گوارا كن وفات و زندگيش را و گرامى كن جاى بازگشت و منزلگاه

وَمُسْتَقَرَّها وَمَاْويها فَاَنْتَ وَلِيُّها وَمَوْليها
و قرارگاه و ماءوايش را كه براستى توئى اختياردار و سرپرستش
دعاى بعد از نماز زيارت حضرت جواد عليه السلام
دوّم دعائى است كه بعد از نماز زيارت حضرت جوادعليه السلام بايد خوانده شود و دعا اين است :

اللّهُمَّ اَنْتَ الرَّبُّ وَاَ نَا الْمَرْبُوبُ وَاَنْتَ الْخالِقُ وَاَ نَا الْمَخْلُوقُ وَاَنْتَ

خدايا توئى پروردگار و منم پروريده و توئى آفريدگار و منم آفريده و توئى

الْمالِكُ وَاَ نَا الْمَمْلُوكُ وَاَنْتَ الْمُعْطى وَاَ نَا السّآئِلُ وَاَنْتَ الرّازِقُ وَاَ نَا

مالك و منم مملوك و توئى عطابخش و منم درخواست كننده و توئى روزى ده و منم

الْمَرْزُوقُ وَاَنْتَ الْقادِرُ وَاَ نَا الْعاجِزُ وَاَنْتَ الْقَوِىُّ وَاَ نَا الضَّعيفُ

روزى خور و توئى توانا و منم خسته درمانده و توئى نيرومند و منم ناتوان

وَاَنْتَ الْمُغيثُ وَاَ نَا الْمُسْتَغيثُ وَاَنْتَ الدّآئِمُ وَاَ نَا الزّآئِلُ وَاَنْتَ

و توئى فريادرس و منم فريادخواه و توئى پاينده و منم زوال پذير و توئى

الْكَبيرُ وَاَ نَا الْحَقيرُ وَاَنْتَ الْعَظيمُ وَاَ نَا الصَّغيرُ وَاَنْتَ الْمَوْلى وَاَ نَا

بزرگ و منم حقير بى مقدار و توئى عظيم و منم كوچك و توئى سرپرست و منم

الْعَبْدُ وَاَنْتَ الْعَزيزُ وَاَ نَا الذَّليلُ وَاَنْتَ الرَّفيعُ وَاَ نَا الْوَضيعُ وَاَنْتَ

بنده و توئى عزيز و منم خوار و ذليل و توئى والا رتبه و منم پست و توئى

الْمُدَبِّرُ وَاَ نَا الْمُدَبَّرُ وَاَنْتَ الْباقى وَاَ نَا الْفانى وَاَنْتَ الدَيّانُ وَاَ نَا

تدبير كننده و منم كه در تحت تدبير تواءم و توئى باقى و منم فانى و توئى پاداش دهنده و منم

الْمُدانُ وَاَنْتَ الْباعِثُ وَاَ نَا الْمَبْعُوثُ وَاَنْتَ الْغَنِىُّ وَاَ نَا الْفَقيرُ وَاَنْتَ

پاداش گيرنده و توئى برانگيزنده و منم برانگيخته و توئى بى نياز و منم فقير نيازمند و توئى

الْحَىُّ وَاَ نَا الْمَيِّتُ تَجِدُ مَنْ تُعَذِّبُ يا رَبِّ غَيْرى وَلا اَجِدُ مَنْ

زنده و منم مرده تو براى عذاب كردن پروردگارا غير مرا هم دارى ولى من غير تو كسى را ندارم كه

يَرْحَمُنى غَيْرَكَ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَقَرِّبْ فَرَجَهُمْ

به من رحم كند خدايا درود فرست بر محمد و آل محمد و ظهور و فرجشان را نزديك كن

وَارْحَمْ ذُلّى بَيْنَ يَدَيْكَ وَتَضَرُّعى اِلَيْكَ وَوَحْشَتى مِنَ النّاسِ

و رحم كن بخواريم در برابرت و زاريم بدرگاهت و وحشتم از مردم

وَاُنْسى بِكَ يا كَريمُ تَصَدَّقْ عَلَىَّ فى هذِهِ السّاعَةِ بِرَحْمَةٍ مِنْ عِنْدِكَ

و انسم به تو اى بزرگوار تصدق كن (و كرم فرما) بر من در اين ساعت به دادن رحمتى از نزد خودت

تَهْدى بِها قَلْبى وَتَجْمَعُ بِها اَمْرى وَتَلُمُّ بِها شَعَثى وَتُبَيِّضُ بِها

كه راهنمائى كنى بدان دلم را و فراهم كنى بدان (پراكندگى ) كارم را و گردآورى بدان پريشانيم را و سفيد گردانى بدان

وَجْهى وَتُكْرِمُ بِها مَقامى وَتَحُطُّ بِها عَنّى وِزْرى وَتَغْفِرُ بِها ما

رويم را و گرامى دارى بدان مقامم را و بريزى بدان بار گناهم را و بيامرزى بدان

مَضى مِنْ ذُنُوبى وَتَعْصِمُنى فيما بَقِىَ مِنْ عُمْرى وَتَسْتَعْمِلُنى فى

گناهان گذشته ام را و نگاهم دارى در باقيمانده از عمرم و در همه موارد بگمارى مرا

ذلِكَ كُلِّهِ بِطاعَتِكَ وَما يُرْضيكَ عَنّى وَتَخْتِمُ عَمَلى بِاَحْسَنِهِ

به كار فرمانبردارى و طاعتت و بدانچه تو را از من خشنود سازد و پايان دهى كردارم را به بهترين

وَتَجْعَلُ لى ثَوابَهُ الْجَنَّةَ وَتَسْلُكُ بى سَبيلَ الصّالِحينَ وَتُعينُنى عَلى

آنها و پاداش آن را بهشت برايم مقرر فرمائى و مرا به راه مردمان شايسته وادارى و كمكم دهى

صالِحِ ما اَعْطَيْتَنى كَما اَعَنْتَ الصّالِحينَ على صالِحِ ما اَعْطَيْتَهُمْ

تا آنچه به من عطا كرده اى در راه شايسته اى بكار برم چنانچه شايستگان را كمك دادى به انجام عمل صالح در آنچه به آنها عطا

وَلا تَنْزِعْ مِنّى صالِحاً اَبَداً وَلا تَرُدَّنى فى سُوَّءٍ اسْتَنْقَذْتَنى مِنْهُ اَبَداً

فرمودى و هيچگاه توفيق كار شايسته انجام دادن را از من مگير و هيچگاه برمگردان در آن بدى كه مرا از آن نجات داده اى

وَلا تُشْمِتْ بى عَدُوّاً وَلا حاسِداً اَبَداً وَلا تَكِلْنى اِلى نَفْسى طَرْفَةَ

و هيچگاه مرا گرفتار شماتت دشمن و حسودى مكن و هيچگاه مرا چشم برهمزدنى به خودم

عَيْنٍ اَبَداً وَلا اَقَلَّ مِنْ ذلِكَ وَلا اَكْثَرَ يا رَبَّ الْعالَمينَ اَللّهُمَّ صَلِّ

وامگذار و نه كمتر از اين مقدار و نه بيشتر از آن اى پروردگار جهانيان خدايا درود فرست

عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاَرِنِى الْحَقَّ حَقّاً فَاَتَّبِعَهُ وَالْباطِلَ باطِلاً

بر محمد و آل محمد و حق را (همانطور كه هست ) حق به من نشان ده تا پيرويش كنم و باطل را نيز باطل بنمايان

فَاَجْتَنِبَهُ وَلا تَجْعَلْهُ عَلَىَّ مُتَشابِهاً فَاَتَّبِعَ هَواىَ بِغَيْرِ هُدىً مِنْكَ

تا از آن دورى گزينم و آن را بر من مشتبه مكن تا در نتيجه بدون بصيرت و راهنمائى تو

وَاجْعَلْ هَواىَ تَبَعاً لِطاعَتِكَ وَخُذْ رِضا نَفْسِكَ مِنْ نَفْسى وَاهْدِنى

پيروى از هواى نفسم كنم و ميل مرا پيرو طاعت خودت قرار ده و آنچه رضايت تو است از نفس من برگير و راهنمائيم كن

لِمَا اخْتُلِفَ فيهِ مِنَ الْحَقِّ بِاِذْنِكَ اِنَّكَ تَهْدى مَنْ تَشآءُ اِلى صِراطٍ

به اذن خودت بدان حقى كه در آن اختلاف شده كه براستى تو راهنمائى كنى هر كه را خواهى بسوى راه