در وقتى كه چنين كردى مثل كسى مانى كه زيارت كرده خدا را در عرش .
زيارت امام حسين عليه السلام در روز عرفه
ششم زيارت امام حسين عليه السلام در روز عرفه است بدانكه آنچه از اهل بيت عصمت و
طهارت عليهم السلام در باب زيارت عرفه رسيده از كثرت اخبار و بسيارى فضيلت و ثواب
زياده از آنست كه احصا شود و ما بجهت تشويق زائرين به ذكر چند حديث اكتفا مى نماييم
بسند معتبر از بشير دَهّان منقول است كه گفت عرض كردم به خدمت حضرت صادق عليه
السلام كه گاه هست حجّ از من فوت مى شود و روز عرفه را نزد قبر امام حسين عليه
السلام مى گذرانم فرمود كه نيك مى كنى اى بشير هر مؤ منى كه به زيارت قبر امام حسين
عليه السلام برود با شناسايى حق آن حضرت در غير روز عيد نوشته شود براى او ثواب
بيست حجّ و بيست عمره مبروره مقبوله و بيست جهاد با پيغمبر مرسل يا امام عادل و
هركه زيارت كند آن حضرت را در روز عيد بنويسد حق تعالى براى او ثواب صد حجّ و صد
عمره و صد جهاد با پيغمبر مرسل يا امام عادل و هركه زيارت كند آن حضرت را در روز
عرفه با معرفت حقّ آن حضرت نوشته شود براى او ثواب هزار حجّ و هزار عمره پسنديده
مقبوله و هزار جهاد با پيغمبر مرسل يا امام عادل گفتم كجا حاصل مى شود براى من ثواب
موقف عرفات پس آن حضرت نظر كرد بسوى من مانند كسى كه خشمناك باشد و فرمود كه اى
بشير هرگاه مؤ منى برود به زيارت قبر امام حسين عليه السلام در روز عرفه و غسل كند
در نهر فرات پس متوجّه شود بسوى قبر آن حضرت بنويسد حق تعالى از براى او بهر گامى
كه برمى دارد حجّى كه با همه مناسك به عمل آورده باشد و چنين گمان دارم كه فرمود
وعمره [غزوه ] و در احاديث كثيره بسيار معتبره وارد شده كه حق تعالى در روز عرفه
اوّل نظر رحمت بسوى زائران قبرحسين عليه السلام مى افكند پيش از آنكه نظر به اهل
موقف عرفات كند و در حديث معتبر از رفاعه منقول است كه حضرت صادق عليه السلام به من
فرمود كه امسال حجّ كردى گفتم فدايت شوم زرى نداشتم كه به حج روم ولكن عرفه را نزد
قبر امام حسين عليه السلام گذرانيدم فرمود كه اى رفاعه هيچ كوتاهى نكردى از آنچه
اهل منى در آن بودند اگر نه اين بود كه كراهت دارم كه مردم ترك حجّ كنند هرآينه حديثى براى تو مى گفتم كه هرگز ترك
زيارت قبر آن حضرت نكنى پس ساعتى ساكت شد و بعد از آن فرمود كه خبر داد مرا پدرم كه
هركه بيرون رود بسوى قبر امام حسين عليه السلام و عارف به حقّ آن حضرت باشد و با
تكبّر نرود همراه او مى شوند هزار ملك از جانب راست و هزار ملك از جانب چپ و نوشته
شود براى او ثواب هزار حجّ و هزار عمره كه با پيغمبر يا وصىّ پيغمبر كرده باشد و
اما كيفيّت زيارت آن حضرت پس چنان است كه علماء اَجلّه و رؤ ساء مذهب و ملّت فرموده
اند چون خواستى آن حضرت را در اين روز زيارت كنى پس اگر ممكن شد تو را كه از فرات
غسل كنى چنان كن و اگرنه از هر آبى كه تو را ممكن باشد و پاكيزه ترين جامه هاى خود
را بپوش و قصد زيارت آن حضرت كن در حالتى كه به آرامى و وقار و تَاَنّى باشى پس
چون به دَرِ حاير برسى بگو:
با شما بودم و با شما به رستگارى نائل مى شدم در بهشت با شهيدان و مردمان شايسته و
چه نيكو
اُولئِكَ رَفيقاً وَالسَّلامُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ اللَّهِ وَبَرَكاتُهُ پس برگرد
به جانب سَرِ
رفيقانى هستندو سلام بر شما و رحمت خدا و بركاتش * * * * * * * * * * *
امام حسين عليه السلام و بسيار دعا كن از براى خود و از براى اهل و عيال و برادران
مؤ من خود و سيّد بن طاوس وشهيد فرموده اند پس برو به مشهد جناب عبّاس رضى الله عنه
همين كه رسيدى به
آنجا بايست نزدقبر آنجناب وبگو: اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اَبَا الْفَضْلِ الْعِبّاسَ
بْنَ اَميرِ
* * * * * * * * * * * * * * سلام بر تو اى اباالفضل العباس فرزند امير
خواسته باشى و چون خواستى وداع كنى آن حضرت را بگو آنچه را كه از پيش ذكر كرديم در
وداع آن حضرت . زيارت امام حسين عليه السلام در روز عاشورا
هفتم زيارت عاشورا است بدانكه زيارات منقوله در روز عاشوراء چند زيارت است و ما در
اينجا به ملاحظه اختصار به ذكر دو زيارت اكتفا مى كنيم و در باب دوّم در اعمال روز
عاشوراء نيز زيارتى نقل كرديم با مطالبى كه مناسب است با اين مقام و امّا آن دو
زيارت اوّل زيارت عاشوراء معروفه است كه خوانده مى شود از نزديك و دور و شرح آن
چنانكه شيخ ابوجعفر طوسى در مصباح ذكر فرموده چنين است روايت كرده محمّد بن اسمعيل
بن بزيع از صالح بن عقبه از پدرش از حضرت امام محمد باقر عليه السلام كه فرمود هر
كه زيارت كند حسين بن على عليهماالسلام را در روز دهم محرّم تا آنكه نزد قبر آن
حضرت گريان شود ملاقات كند خدا را در روز قيامت با ثواب دو هزار حجّ و دو هزار عمره
و دو هزار جهاد كه ثواب آنها مثل ثواب كسى باشد كه حجّ و عمره و جهاد كند در خدمت
رسول خدا صلى الله عليه و آله و ائمه طاهرين عليهم السلام راوى گفت : گفتم فدايت
شوم چه ثواب است از براى كسى كه بوده باشد در شهرهاى دور از كربلا و ممكن نباشد او
را رفتن بسوى قبر آن حضرت در مثل اين روز فرمود هرگاه چنين باشد بيرون رود بسوى
صحرا يا بالا رود بر بام بلندى در خانه خود و اشاره كند بسوى آن حضرت بسلام و جهد
كند در نفرين كردن بر قاتلين آن حضرت و بعد از آن دو ركعت نماز كند و بكند اين كار
را در اوايل روز پيش از زوال آفتاب پس ندبه كند بر حسين عليه السلام و بگريد بر او
و امر كند كسانى را كه در خانه اش هستند هرگاه از ايشان تقيّه نمى كند به گريستن بر
آن حضرت و برپا دارد در خانه خود مصيبتى به اظهار كردن جزع بر آن حضرت و تعزيت
بگويند يكديگر را به مصيبت ايشان به حسين عليه السلام و من ضامنم براى ايشان بر خدا
هرگاه بياورند اين عمل را جميع آن ثوابها را گفتم فداى تو شوم ضامن مى شوى اين
ثوابها را براى ايشان و كفيل مى شوى اين ثوابها را فرمود كه بلى من ضامنم و كفيلم
از براى كسى كه اين عمل را بجا آورد گفتم كه چگونه يكديگر را تعزيت بگويند فرمود كه
مى گويند ((اَعْظَمَ اللَّهُ اُجُورَنا بِمُصابِنا بِالْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلام
وَجَعَلَنا وَاِيّاكُمْ مِنَ الطّالِبينَ بِثارِهِ مَعَ وَلِيِّهِ الاِْمامِ الْمَهْدِىِّ مِنْ آلِ
مُحَمَّدٍ عَلَيْهِمُ السَّلامُ)) يعنى بزرگ فرمايد خداوند اجرهاى ما را به مصيبت
ما به حسين عليه السلام و قرار دهد ما و شما را از خواهندگان خون او با ولىّ او
امام مهدى از آل محمد عليهم السلام و اگر بتوانى كه بيرون نروى آن روز را در پى
حاجتى چنان كن زيرا كه آن روز نحسى است كه برآورده نمى شود در آن حاجت مؤ من و اگر
برآورده شود مبارك نخواهد بود از براى او و نخواهد ديد در آن خيرى و رشدى و ذخيره
نكند البتّه هيچيك از شما براى منزلش در آن روز چيزى را پس هركه ذخيره كند در آن
روز چيزى را بركت نخواهد ديد در آن چيزى كه ذخيره نموده و مبارك نخواهد بود از براى
او در اهلش كه ذخيره براى آنها نهاده پس هرگاه بجا آورند اين عمل را بنويسد حق
تعالى براى ايشان ثواب هزار حجّ و هزار عمره و هزار جهاد كه همه را با رسول خدا صلى
الله عليه و آله كرده باشد و از براى اوست مزد و ثواب مصيبت هر پيغمبرى و رسولى و
وصىّ و صدّيق و شهيدى كه مرده باشد يا كشته شده باشد از زمانى كه خلق فرموده حق
تعالى دنيا را تا زمانى كه به پاى شود قيامت صالح بن عُقْبَه و سيف بن عميره گفته
اند كه گفت علقمه بن محمّد حضرمى كه گفتم به حضرت باقر عليه السلام كه تعليم بفرما
مرا دعايى كه بخوانم آن را در اين روز هرگاه زيارت كنم آن جناب را از نزديك و دعايى
كه بخوانم آنرا هرگاه زيارت نكنم او را از نزديك و بخواهم اشاره كنم به سلام بسوى
او از شهرهاى دور و از خانه ام فرمود به من اى علقمه هرگاه تو بجا آوردى آن دو ركعت
نماز را بعد از آنكه اشاره كنى بسوى آن حضرت بسلام پس بگو در وقت اشاره به آن حضرت
بعد از گفتن تكبير اين قول را (يعنى زيارت آتيه را) پس به درستى كه تو هرگاه گفتى
اين قول را به تحقيق كه دعا كرده اى به آن چيزى كه دعا مى كند به آن زائران آن حضرت
از ملائكه وبنويسد خداوند ازبراى تو صدهزار هزار درجه وبوده باشى مثل كسى كه شهيد
شده باشد با امام حسين عليه السلام تامشاركت كنى ايشان را در درجات ايشان وشناخته
نشوى مگر در جمله شهيدانى كه شهيدشده اند باآن حضرت ونوشته شود براى تو ثواب زيارت
هر پيغمبرى و رسولى و ثواب هر كه زيارت كرده حسين عليه السلام را از روزى كه شهيد
شده است سلام خدا بر آن حضرت