كاروان عشق

پـــــريشان‏حالــــــى و درماندگىّ ما نمــى‏دانى        خطا كارى ما را فاش بى پروا نمى‏دانى

به مستى، كـــاروان عاشقان رفتند از اين منزل          برون رفتند از "لا "جانب "الّا"، نمى‏دانى

تهـــى‏دستى و ظالــــم پيشگــىّ ما نمى‏بينى          سبكبارى عاشق پيشه والا، نمى‏دانى

بــــــرون رفتند از خــــود تــــا كه دريابند دلبر را            تو در كنج قفس منزلگه عنقا نمى‏دانى

زجــا برخيز و بشكن اين قفس، بگشاى غلها را           تو منزلگـــــاه آدم را ورأ "لا" نمــــى‏دانى

نبــــردى حاصلــى از عمر، جز دعواى بى‏حاصل           تو گويى آدميّت را جز اين دعوا نمى‏دانى