باب سوّم
ادعیه و عوذات آلام و اسْقام و علل اعضا و تب و غیره
ادعیه آلام و اسقام
سید بن طاوس در مُهَج الدّعوات نقل کرده از سعید بن ابى الفَتح قمّى که در واسط
ساکن بود گفت مرا مرضى عظیم بود که طبیبان از علاج آن عاجز بودند و پدرم مرا به
دارالشّفا برد و طبیبان و ساعور که مقدّم ترسایان باشد در طبّ جمع کرد براى معالجه
من پس ایشان فکر کردند و گفتند که این مرض را غیر از خدا کسى نمى تواند علاج کند از
این سخن شکسته دل و غمناک شدم و کتابى از کتابهاى پدرم برداشتم که چیزى از آن
مطالعه نمایم در پشت آن کتاب دیدم نوشته که از حضرت امام جعفر صادق علیه السلام
مرویست که پیغمبر صلى الله علیه و آله فرمود که هر که را مرضى باشد بعد از نماز صبح
چهل بار بگوید:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ اَلْحَمُدلِلَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ حَسْبُنَا
اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَکیلُ
بنام خداى بخشاینده مهربان ستایش خاص خدا پروردگار جهانیان است بس است ما را خدا و
نیکو وکیلى است
تَبارَک اللَّهُ اَحْسَنُ الْخالِقینَ وَلا حَوْلَ وَلاقُوَّةَ اِلاّ
بِاللَّهِ الْعَلِىِّ الْعَظیمِ
منزه و بزرگ است خدا بهترین آفریدگان و جنبش و نیرویى نیست جز به خداى
والاى بزرگ
و دست بر آنجا که علّت باشد بمالد از آن صحّت یابد و حضرت عزّت او را شفا بخشد پس من صبر
کردم چون صبح شد فریضه را بجاآوردم و چهل نوبت این دعا را خواندم و دست بر آن محل
مى مالیدم پس خداى تعالى آن مرض را از من دفع نمود و من نشسته بودم و مى ترسیدم که
مبادا برگردد تا سه روز بدین حال بودم باز نگردید بعد از آن پدرم را خبر دادم به
این قصّه پس شکر خدا را بجا آورد و براى بعضى از اطبّاء که ذمّى بود آن را نقل کرد
پس آن طبیب نزد من آمد و مرض را دید که برطرف شده در همانحال مسلمان شد و کلمه
شهادت گفت و اسلامش نیکو گردید.شیخ کفعمى در مصباح فرموده که هرگاه در تو علّتى باشد دست بمال به موضع سجده خود و
بمال آن را بر موضع علّت هفت مرتبه در عقب هر نماز فریضه و بگو:
یا مَنْ کبَسَ الاَْرْضَ عَلَى الْمآءِ وَ سَدَّ الْهَوآءَ بِالسَّمآءِ وَاخْتارَ
لِنَفْسِهِ اَحْسَنَ
اى که فرو برد زمین را بر آب و بر بست هوا را به آسمان و انتخاب کرد براى خود
بهترین
الاَْسْمآءِ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَافْعَلْ بى کذا وَ کذا وَ
ارْزُقْنى وَ
نامها را درود فرست بر محمد و آل محمد و درباره من چنین و چنان کن و روزیم ده و
عافِنى مِنْ کذا وَ کذا
سالمم بدار از چنین و چنان
ادعیه عافیت
کفعمى از متهجّد نقل کرده که هر کسى که طلب عافیت بکند از دردى که با اوست پس بگوید در سجده دوّم از دو رکعت اوّل نماز شب
یا
عَلِىُّ یا
اى
والا اى
عَظیمُ یا رَحْمنُ یا رَحیمُ یا سَمیعَ الدَّعَواتِ یا مُعْطِىَ الْخَیراتِ صَلِّ
عَلى
بزرگ اى بخشاینده اى مهربان اى شنواى دعاها اى عطاکننده نیکى ها درود فرست بر
مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَاَعْطِنى مِنْ خَیرِ الدُّنْیا وَالاْخِرَةِ ما اَنْتَ
اَهْلُهُ وَاصْرِفْ عَنّى مِنْ
محمد و آلش و عطا کن به من از خیر دنیا و آخرت آنچه را تو شایسته آنى و برگردان از
من از
شَرِّ الدُّنْیا وَالاْخِرَة ما اَنْتَ اَهْلُهُ وَ اَذْهِبْ عَنّى هذَا
الْوَجَعَ
شر دنیا و آخرت آ نچه را تو شایسته آنى و برطرف کن از من این درد را
و نام برد آن درد رافَاِنَّهُ قَدْ غاظَنى وَ اَحْزَنَنى
زیرا که این درد مرا خشمناک و اندوهگین ساخته
و الحاح کند در دعا که عافیت به تعجیل به او مى رسد انشاءاللَّه تعالى .
و از عدة الدّاعى از حضرت صادق علیه السلام نقل کرده که بگو در نزد علّت در حالى که
خود را ظاهر کنى در زیر آسمان و دستها را بلند کنى
اَللّهُمَّ اِنَّک عَیرْتَ اَقْواماً
فى کتابِک
خدایا تو سرزنش کردى مردمى را در کتاب
خود
فَقُلْتَ قُلِ ادْعُوا الَّذینَ زَعَمْتُمْ مِنْ دُونِهِ فَلا یمْلِکونَ کشْفَ
الضُّرِّ عَنْکمْ وَلا
و فرمودى ((بگو بخوانید آن کسانى را که به جزخدا پنداشتید که نتوانند بردارند زیان
و محنت را از شما و نه
تَحْویلاً فَیا مَنْ لا یمْلِک کشْفَ ضُرّى وَ لا تَحْویلَهُ عَنّى اَحَدٌ
غَیرُهُ صَلِّ عَلى
آنرا بگردانند)) پس اى خدایى که جز تو نتواند بردارد محنتم را و نه بگرداندش آنرا
از من هیچکس درود فرست بر
مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَاکشِفْ ضُرّى وَحَوِّلْهُ اِلى مَنْ یدْعُو مَعَک اِلهاً
آخَرَ فَاِنّى اَشْهَدُ
محمد و آلش و برطرف کن محنتم را و بگردانش به نزد کسى که بخواند با تو معبود دیگرى
را چون من گواهى دهم که
اَنْ لا اِلهَ غَیرُک
معبودى جز تو نیست
و روایت شده که هر مؤ منى که هر بیمارى و علّتى پیدا کند دست بمالد به
موضع درد و بگوید با خلوص نیت :
وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفآءٌ
وَ رَحْمَةٌ
و نازل کنیم از این قرآن چیزى را که شفا
و رحمت است
لِلْمُؤْمِنینَ وَلا یزیدُ الظّالِمینَ اِلاّ خَساراً
براى مؤ منان و نیفزاید ستمکاران را جز خسران و زیان
عافیت یابد از آن هر نحو علّتى باشد و مصداق این در خود آیه است که فرموده شِفآءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنینَ
.
ایضاً براى دفع مرض یک صاع گندم بخرد و قفا بخوابد و آن گندمها را بر روى سینه خود
بریزد و بگوید:
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُک بِاسْمِک الَّذى اِذا سَئَلَک بِهِ الْمُضْطَرُّ
کشَفْتَ مابِهِ مِنْ ضُرٍّ وَ
خدایا از تو خواهم بدان نامت که چون بخواندت بدان نام درمانده اى برطرف کردى
درماندگیش را
مَکنْتَ لَهُ فِى الاَْرْضِ وَ جَعَلْتَهُ خَلیفَتَک عَلى خَلْقِک اَنْ
تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ
و نیرو و تمکنش دادى در زمین و گردانیدى او را خلیفه خود بر خلقت که درود فرستى بر
محمد و
عَلى اَهْلِ بَیتِهِ وَ اَنْ تُعافِینى مِنْ عِلَّتى
بر خاندانش و مرا از این درد تندرستى بخشى
پس برخیزد و بنشید
وگندمها را از اطراف خود جمع کند و این دعا را بخواند پس آن را قسمت کند به چهار قسمت و هر چارک آن را که یک
مدّ باشد به مسکینى دهد و این دعا را بخواند که انشاءالله تعالى از مرض بهبودى حاصل
کند .
و ایضاً از امیرالمؤمنین علیه السلام منقول است که دست بگذار بر موضع درد و بگو سه
مرتبه :
اَللَّهُ اَللَّهُ اَللَّهُ رَبّى حَقّاً لا اُشْرِک بِهِ شَیئاً اَللّهُمَّ
اَنْتَ لَها وَ لِکلِّ عَظیمَةٍ فَفَرِّجْها عَنّى
خدا... پروردگار من است به حقیقت که شریک نسازم با او چیزى را خدایا تویى برطرف
کننده این درد و هر درد بزرگى پس برطرف کن آن را از من
و از حضرت صادق علیه السلام منقول است که دست بر موضع درد گذار و بگو:
بِسْمِ
اللَّهِ
بنام خدا
پس دست بکش بر آن و بگو هفت مرتبه :
اَعُوذُ بِعِزَّةِ اللَّهِ وَ اَعُوذُ
بِقُدْرَةِاللَّهِ وَ اَعُوذُ
پناه برم به عزت خدا و پناه برم به قدرت
خدا و پناه برم
بِجَلالِ اللَّهِ وَ اَعُوذُ بِعَظَمَةِ اللَّهِ وَ اَعُوذُ بِجَمْعِ اللَّهِ وَ
اَعُوذُ بِرَسُولِ اللَّهِ صَلّىَ اللَّهُ
به جلالت خدا و پناه برم به بزرگى خدا و پناه برم به جمع خدا و پناه برم به رسول
خدا صلى الله
عَلَیهِ وَ آلِهِ وَ اَعُوذُ بِاَسْمآءِ اللَّهِ مِنْ شَرِّ ما اَحْذَرُ وَ مِنْ
شَرِّ ما اَخافُ عَلى
علیه و آله و پناه برم به نامهاى خدا از شر آنچه بیم دارم و از شر آنچه مى ترسم بر
نَفْسى
خودم
دعاى مادر براى مرض فرزند خود
و روایت شده که هرگاه فرزند مریض شد مادرش بالاى بام رود و مقنعه از سر برگیرد که موى او در زیر آسمان ظاهر شود پس به سجده رود و بگوید:
اَللّهُمَّ رَبِّ
اَنْتَ
خدایا تو او را
اَعْطَیتَنیهِ وَ اَنْتَ وَهَبْتَهُ لى اَللّهُمَّ فَاجْعَلْ هِبَتَک الْیوْمَ
جَدیدَةً اِنَّک قادِرٌ
به من دادى و تواءش به من بخشیدى خدایا بخششت را امروز تازه گردان که براستى تویى
تواناى
مُقْتَدِرٌ
نیرومند
پس سر بلند نکند تا آنکه خوب شود فرزند او
ادعیه عافیت
شیخ شهید(ره) نقل کرده که هر که درد شدیدى دارد بخواند بر قَدَحِ آبى چهل مرتبه سوره حمد پس آن آب را بریزد
بر خود و بگذارد مریض نزد خود زنبیلى که در آن گندم باشد پس بدست خود از آن گندم به
سائل دهد و امر کند او را که دعا کند براى او تا شفاء یابد انشاءاللَّه تعالى .
و به
اسانید معتبره وارد شده که دوا کنید بیماران خود را به تصدّق و نیز شیخ شهید نقل کرده براى رفع مرض آنکه دست بگذارد بر بازوى راست مریض و بخواند
حمد هفت مرتبه و بخواند این دعا را:
اَللّهُمَّ اَزِلْ عَنْهُ الْعِلَلَ وَالدّآءَ وَ اَعِدْهُ اِلَى الصِّحَّةِ
وَالشِّفآءِ وَ اَمِدَّهُ بِحُسْنِ
خدایا دور کن از او بیماریها و درد را و بازش گردان به تندرستى و بهبودى و کمکش کن
به خوب
الْوِقایةِ وَ رُدَّهُ اِلى حُسْنِ الْعافِیةِ وَاجْعَلْ ما نالَهُ فى مَرَضِهِ
هذا
نگهدارى و بازش گردان با تندرستى خوب و قرار ده آنچه را در این بیمارى به او رسیده
مادَّةً لِحَیوتِهِ وَ کفّارَةً لِسَیئِاتِهِ اَللّهُمَّ وَ صَلِّ عَلى
مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
مایه اى براى زندگانیش و کفاره اى از گناهانش خدایا و درود فرست بر محمّد و
آل محمّد
پس اگر اثر نکرد در خوب شدن او مکرّر کند حمد را هفتاد مرتبه که اثر خواهد کرد انشاءاللَّه
تعالى .از حضرت باقر علیه السلام روایت است که هرکس را که سوره حمد و قُلْ هُوَ اللَّهَ
اَحَد خوب نکند چیز دیگر او را خوب نکند و هر علّتى را این دو سوره نیکو مى کند و از حضرت صادق علیه السلام منقول است که هر مؤ منى که علّتى داشته باشد از روى
اخلاص بگوید:
وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفآءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنینَ
و نازل گردانیم از قرآن آنچه را شفاء و رحمت است براى مؤ منان
و مسح کند موضع علّت را حق تعالى او را شفا دهد
و از حضرت امام رضاعلیه السلام مروى است که براى رفع تمامى امراض بخوان برآنها:
یا مُنْزِلَ الشِّفآءِ وَ مُذْهِبَ الدّآءِ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ
اَنْزِلْ عَلى
اى فرو فرستنده شفاء و دور کننده درد درود فرست بر محمّد و آلش و فرو فرست براى
وَجَعى الشِّفآءَ
دردم شفاء
سید بن طاوس در مهج از ابن عبّاس روایت کرده که گفت من در نزد حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام نشسته بودم پس شخصى در آمد رنگ او رفته و گفت یا
امیرالمؤمنین من همیشه بیمارم و دردهاى بسیار دارم پس مرا دعائى بیاموز که به آن
استعانت بجویم بر امراضم حضرت فرمود که مى آموزم تو را دعائى که جبرئیل آن را به
حضرت پیغمبر صلى الله علیه و آله آموخت در وقتى که حسن و حسین بیمار بودند و آن دعا
این است :
اِلهى کلَّما اَنْعَمْتَ عَلَىَّ نِعْمَةً قَلَّ لَک عِنْدَها شُکرى وَ کلَّمَا
ابْتَلَیتَنى بِبَلِیةٍ قَلَّ
خدایا هراندازه نعمت به من دهى شکر من در برابرش اندک است و هرگاه مبتلایم گردانى
به بلایى اندک است
لَک عِنْدَها صَبْرى فیامَنْ قَلَّ شُکرى عِنْدَ نِعَمِهِ فَلَمْ یحْرِمْنى وَ
یا مَنْ قَلَّ
در برابر آن شکیبایى من پس اى کسى که اندک است شکرم در برابر نعمتهایش ولى او
محرومم نگرداند و اى که کم است
صَبْرى عِنْدَ بَلاَّئِهِ فَلَمْ یخْذُلنى وَ یا مَنْ رَانى عَلَى الْمَعاصى
فَلَمْ یفْضَحْنى وَ
شکیباییم در برابر بلایش ولى او مرا وامگذارد و اى که دید مرا بر حال گناهان ولى
رسوایم نکرد و
یا مَنْ رَانى عَلَى الْخَطایا فَلَمْ یعاقِبْنى عَلَیها صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ
وَ آلِ مُحَمَّدٍ
اى که دید مرا بر حال خطاکاریها ولى مؤ اخذه ام نکرد بر آنها درود فرست بر محمد و
آل محمد
وَاغْفِرْ لى ذَنْبى وَ اشْفِنى مِنْ مَرَضى اِنَّک عَلى کلِّ شَیئٍ
قَدیرٌ
و بیامرز گناهم را و شفایم ده از بیماریم که تو بر هر چیز توانایى
ابن عبّاس گفت پس دیدم آن مرد را بعد از یک سال در حالى که رنگش نیکو و قرمز شده بود و گفت در
هیچ دردى نخواندم این دعا را مگرآنکه شفایافتم و داخل نشدم بر سلطانى که از او مى
ترسیدم مگر آنکه خداوند عزّوجلّ ردّ کرد شرّ او را از من .
منقول است که به نجاشى از پدرانش کلاهى به ارث رسیده بود از چهارصد سال که بر هر
دردى که نهاده مى شد ساکن مى گشت پس آن کلاه را شکافتند که به بینند چه در آنست
دیدند که در آن این دعا است :
بِسْمِ
اللَّهِ
بنام خدا
الْمَلِک الْحَقِّ الْمُبینِ شَهِدَاللَّهُ اَنَّهُ لا اِلهَ اِلاّ هُوَ
الْمَلاَّئِکةُ وَ اوُلُوا الْعِلْمِ قآئِماً
پادشاه برحق و آشکار، گواهى دهد خدا که معبودى جز او نیست و فرشتگان و دانشمندان
نیز گواهى داده اند انصاف بدو
بِالْقِسْطِ لا اِلهَ اِلاّ هُوَ الْعَزیزُ الْحَکیمُ اِنَّ الدّینَ عِنْدَاللَّهِ
الاِْسْلامُ لِلَّهِ نُورٌ
پایدار است معبودى جز او نیست که عزیز و فرزانه است همانا دین نزد خدا اسلام است
براى خدا نور است
وَحِکمَةٌ وَ حَوْلٌ وَ قُوَّةٌ وَ قُدْرَةٌ وَ سُلْطانٌ وَ بُرْهانٌ لا اِلهَ
اِلا اللَّهُ آدَمُ صَفِىُّ
و حکمت و هر جنبش و توانایى و نیرو و سلطنت و برهان ، معبودى جز خدا نیست ، آدم
برگزیده
اللَّهِ لا اِلهَ اِلا اللَّهُ اِبْرهیمُ خَلیلُ اللَّهِ لا اِلهَ اِلا اللَّهُ
مُوسى کلیمُ اللَّهِ لا اِلهَ اِلا اللَّهُ
خداست معبودى نیست جز خدا، ابراهیم خلیل خدا است ، معبودى نیست جز خدا، موسى هم سخن
خدا است ، معبودى نیست جز خدا،
مُحَمَّدٌ الْعَرَبِىُّ رَسُولُ اللَّهِ وَ حَبیبُهُ وَ خِیرَتُهُ مِنْ خَلْقِهِ
اُسْکنْ یا جَمیعَ
محمد عربى رسول خدا و حبیب او است و برگزیده او است از خلقش آرام گیرید اى همه
الاَْوْجاعِ وَ الاَْسْقامِ وَ الاَْمْراضِ وَ جَمیعَ الْعِلَلِ وَ جمیعَ
الْحُمَّیاتِ سَکنْتُک
دردها و بیماریها و امراض و همه علتها و همه تبها، آرام کردم تو را بدان خدایى
بِالَّذى سَکنَ لَهُ ما فِى اللَّیلِ وَالنَّهارِ وَ هُوَ السَّمیعُ الْعَلیمُ وَ
صَلَّى اللَّهُ عَلى
که آرام شوند برایش شب و روز و او است شنواى دانا و درود خدا بر
خَیرِ خَلْقِهِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ اَجْمَعینَ
بهترین خلقش محمد و آل او همگى
در مکارم الا خلاق است که نجاشى ملک صُداعى داشت مرض خود را براى حضرت رسول صلى الله علیه و آله نوشت حضرت این حرز را براى او
فرستاد او در کلاه خود گذاشت دردش ساکن شد و آن حرز این است :
بِسْم اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ لا اِلهَ اِلا اللَّهُ الْمَلِک
الْحَقُّ الْمُبینُ شَهِدَاللَّهُ
بنام خداى بخشاینده مهربان معبودى نیست جز خدا فرمانرواى برحق و آشکار
گواهى دهد خدا
تا آخر
آیه لِلَّهِ نُورٌ وَ حِکمَةٌ وَ عِزُّ وَ قُوَّةٌ وَ بُرْهانٌ وَ قُدْرَةٌ وَ
سُلْطانٌ وَ رَحْمَةٌ یا مَنْ لا
براى خدا است نور و حکمت و عزت و توانایى و برهان و نیرو و سلطنت و رحمت اى که
هرگز
ینامُ لا اِلهَ اِلاّ اللَّهُ اَبْرهیمُ خَلیلُ اللَّهِ لا اِلهَ اِلا اللَّهُ
مُوسى کلیمُ اللَّهِ لا اِلهَ اِلا اللَّهُ
نخوابد معبودى نیست جز خدا، ابراهیم خلیل خدا است معبودى نیست جز خدا، موسى هم صحبت
خدا است معبودى نیست جز خدا
عیسى رُوحُ اللَّهِ وَ کلِمَتُهُ لا اِلهَ اِلا اللَّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ
وَ صَفِیهُ وَ صِفْوَتُهُ
عیسى روح خدا و کلمه او است معبودى نیست جز خدا محمد رسول خدا است و برگزیده و خاص
درگاهش
صَلَّى اللَّهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ اُسْکنْ سَکنْتُک بِمَنْ یسْکنُ
لَهُ ما فِى السَّمواتِ
درود خدا و سلامش بر او و آلش باد آرام باش که آرامت کردم بدانکه آرام شود براى او
آنچه در آسمانها
وَالاَْرْضِ وَ بِمَنْ سَکنَ لَهُ ما فِى الَّیلِ وَالنَّهارِ وَ هُوَ السَّمیعُ
الْعَلیمُ فَسَخَّرْنا لَهُ
و زمین است و به آنکه آرام شود براى او آنچه در شب و روز است و او است شنواى دانا
پس به فرمانش درآوردیم باد را
الرّیحَ تَجْرى بِاَمْرِهِ رَخآءً حَیثُ اَصابَ وَ الشَّیاطینَ کلَّ بَنّآءٍ وَ
غَوّاصٍ اَلا
که مى رفت به دستورش به نرمى هرکجا که مى خواست و شیاطین را از هر بنّاء و غواصى
بدانکه
اِلَى اللَّهِ تَصیرُ اءلاُمُورُ
بسوى خدا بازگردد هرکارى
تعویذ بجهت درد سر و درد گوش
از حضرت باقرالعلوم علیه السلام مروى است که بجهت تسکین درد سر، سر را مسح کند و هفت مرتبه بگوید:
اَعُوذُ
بِاللَّهِ
پناه برم به
خدایى
الَّذى سَکنَ لَهُ ما فِى الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَ ما فِى السَّمواتِ وَالاَْرْضِ
وَ هُوَ السَّمیعُ
که آرام شود برایش آنچه در خشکى و دریا است و آنچه در آسمانها و زمین است و او شنوا
الْعَلیمُ
و دانا است
و این دعا از براى درد گوش نیز از حضرت صادق علیه السلام هفت مرتبه نقل شده
.
و نیز از آن حضرت وارد شده که پنیر بسیار کهنه را قدرى بگیر و نرم بکوب و با شیر
ممزوج کن و بر روى آتش گرم و نرم کن و چند قطره در گوش که درد مى کند بریز
ایضاً براى درد سر
بخواند بر قدح آبى :
اَوَلَمْ یرَ الَّذینَ کفَرُوا اَنَّ السَّمواتِ وَالاَْرْضَ
کانَتا رَتْقاً
آیا ندانند کسانى که کافر شدند که آسمانها و زمین به هم پیوسته
بودند
فَفَتَقْناهُما وَ جَعَلْنا مِنَ الْمآءِ کلَّ شَیئٍ حَی اَفَلا
یؤْمِنُونَ
پس از هم بازشان کردیم و آفریدیم از آب هر چیز زنده اى را آیا ایمان نمى
آورند
پس بیاشامد آن را و روایت شده که هرگاه کسالت یا صُداع عارض حضرت رسول صلى الله علیه و آله مى گشت
دستها را مى گشود و فاتحه و معوذتین مى خواند و بصورت مى کشید پس برطرف مى شد از آن
حضرت درد
و نیز از براى رفع صُداع دست بکشد بر سَرِ او و بگوید:
اِنَّ اللَّهَ یمْسِک
السَّمواتِ وَ
براستى خدا نگهدارد
آسمانها و
الاَْرْضَ اَنْ تَزُولا وَ لَئِنْ زالَتا اِنْ اَمْسَکهُما مِنْ اَحَدٍ مِنْ
بَعْدِهِ اِنَّهُ کانَ حَلیماً
زمین را از اینکه بیفتند و اگر بیفتند نگاهشان ندارد هیچکس جز او که براستى او
بردبار
غَفُوراً
و آمرزنده است
و از ربیع الا برار نقل است که ماءمون را در طرطوس صداعى عارض شد و به هیچ وجه علاج
آن نشد قیصر روم کلاهى براى او فرستاد و نوشت براى او شنیدم خبر صُداع تو را این
کلاه را فرستادم که بر سر گذارى تا درد ساکن شود ماءمون ترسید که در آن زهرى تعبیه
کرده باشد امر کرد که بر سر حاملش نهادند دید ضررى به او نرسانید پس امر کرد بر سر
کسى دیگر که صداع داشت نهادند دردش ساکن شد آن وقت ماءمون آن کلاه را بر سر خود
گذاشت دردش ساکن گشت تعجّب نمود او را شکافت دید که در آن نوشته است :
بِسْمِ اللَّهِ
الرَّحْمنِ
بنام خداى
بخشاینده
الرَّحیمِ کمْ مِنْ نِعْمَةٍ لِلَّهِ فى عِرْقٍ ساکنٍ حَّم عَّسَّقَّ لا
یصَدَّعُونَ عَنْها وَلا
مهربان چه بسیار نعمتى از خدا که در رگى ساکن است به آیه ((حم عسق )) درد سر نکشند
از آن و بیهوش
ینْزِفُونَ مِنْ کلامِ الرَّحْمنِ خَمَدَتِ النیرانُ وَ لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ
اِلاّ بِاللَّهِ وَ جالَ
نگردند از سخن خداى رحمان خاموش گشت آتش و جنبش و نیرویى نیست جز به خدا و روان شد
نَفْعُ الدَّوآءِ فیک کما یجُولُ مآءُ الرَّبیعِ فِى الْغُصْنِ
منفعت این دواء در تو چنانچه روان شد آب بهار در شاخه درخت
تعویذ بجهت درد شَقیقِه
بگذارد دست بر محلّ درد و سه دفعه بگوید:
یا ظاهِراً مَوْجُوداً وَ یا باطِناً
غَیرَ مَفْقُودٍ
اى آشکار موجود و اى نهانى که گم نگشته
اُرْدُدْ عَلى عَبْدِک الضَّعیفِ اَیادِیک الْجَمیلَةَ عِنْدَهُ وَ اَذْهِبْ
عَنْهُ ما بِهِ مِنْ اَذىً
بازگردان بر بنده ناتوانت الطاف نیکت را که پیش او بود و دور ساز از او آزارى را که
دارد
اِنَّک رَحیمٌ قَدیرٌ
که تو مهربان و توانایى
بجهت کرى گوش
از حضرت باقر العلوم علیه السلام وارد شده که بگذار دست بر آن و بخوان :
لَوْ اَنْزَلْنا هذَا الْقُرْآنَ عَلى جَبَلٍ
اگر فرود آوریم این قرآن را بر کوهى
تا آخر سوره
بجهت درد دهان
از حضرت صادق علیه السلام مروى است که بگذار دست بر آن و بگو:
بِسْمِ اللَّهِ
الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
بنام خداى بخشاینده مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الَّذى لایضُرُّ مَعَ اسْمِهِ دآءٌ اَعُوذُ بِکلِماتِ اللَّهِ
الَّتى لایضُرُّ مَعَها شَیئٌ
بنام خدایى که زیان نرساند با ذکر نام او دردى پناه برم به کلمات خدا که زیان
نرساند به آنها چیزى
قُدُّوسٌ قُدُّوسٌ قُدُّوسٌ اَسْئَلُک یا رَبِّ بِاسْمِک الطّاهِرِ الْمُقَدَّسِ
الْمبارَک
منزه است و بى عیب است ... از تو خواهم پروردگارا بدان نام پاک و پاکیزه و مبارکت
الَّذى مَنْ سَئَلَک بِهِ اَعْطَیتَهُ وَ مَنْ دَعاک بِهِ اَجَبْتَهُ اَسْئَلُک
یا اللَّهُ یا اللَّهُ یا اللَّهُ اَنْ
که هر که تو را بدان بخواند خواسته اش را بدهى و هر که بدان بخواندت اجابتش کنى از
تو خواهم اى خدا اى خدا... که
تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ النَّبِىِ وَ اَهْلِ بَیتِهِ وَ اَنْ تُعافِینى مِمّا
اَجِدُ فى فَمى وَ فى
درود فرستى بر محمد پیمبرت و خاندانش و اینکه مرا عافیت بخشى از آنچه در دهانم و در
رَاْسى وَفى سَمْعى وَ فى بَصَرى وَ فى بَطْنى وَ فى ظَهْرى وَ فى یدى وَ فى
سرم و در گوشم و در چشمم و در شکمم و در پشتم و در دستم و در
رِجْلى وَ فى جَوارِحى کلِّها
پایم و در همه اعضاى من است
که شفا مى یابى انشاءاللّه تعالى
بجهت درد دندان
حضرت صادق علیه السلام مروى است که بخواند بر آن بعد از گذاشتن دست بر آن حمد و
توحید و قدر و این آیه مبارکه
وَ تَرىَ الْجِبالَ تَحْسَبُها جامِدَةً وَ هِىَ تَمُرُّ مَرَّ
السَّحابِ صُنْعَ اللَّهِ
و بینى کوهها را و پندارى که بى حرکتند و با اینکه مانند رفتن ابرها
هم مى روند کار خدایى است
الَّذى اَتْقَنَ کلَّ شَیئٍ اِنَّهُ خَبیرٌ بِما تَفْعَلُونَ
که هرچیز را محکم ساخت و براستى او آگاه است بدانچه شما مى کنید
ایضاً از امیرالمؤمنین علیه السلام
که دست بکش به موضع سجده خود پس مسح کن دندان دردکن را و بگو:
بِسْمِ اللَّهِ
وَالشّافى
بنام خدا و شفا
دهنده
اَللَّهُ وَ لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّ بِاللَّهِ الْعَلِىِّ الْعَظیمِ
خدا است و جنبش و نیرویى نیست جز به خداى والاى بزرگ
عوذه مجربّه براى درد دندان
مى خوانى حمد و دو قُلْ اَعُوذُ و قُلْ هُوَ اللَّهُ اَحَد را و مى خوانى با هر
سوره بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ و بعد از قُلْ هُوَاللَّهُ اَحَد مى گوئى
:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ
الرَّحیمِ وَ لَهُ ما سَکنَ فِى
بنام خداى بخشاینده مهربان و از اوست آنچه
در
اللَّیلِ وَالنَّهارِ وَ هُوَ السَّمیعُ الْعَلیمُ قُلْنا یا نارُ کونى بَرْدَاً
وَ سَلاماً عَلى اِبْرهیمَ
شب و روز آرام گیرد و او است شنواى دانا گفتیم اى آتش باش سرد و سلامت بر ابراهیم
وَ اَرادُوا بِهِ کیداً فَجَعَلْناهُمْ الاَْخْسَرینَ نُودِىَ اَنْ بُورِک مَنْ
فِى النّارِ وَ مَنْ
و اندیشیدند درباره اش کیدى پس گرداندیمشان زیانکاران ندا شد که مبارک است هر که در
آتش است و هر که
حَوْلَها وَ سُبْحانَ اللَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ
در اطراف آنست و منزه است خدا پروردگار جهانیان
پس مى گوئى :
اَللّهُمَّ یا کافِیاً مِنْ کلِّ شَیئٍ وَ
اى کفایت کننده از هر چیز
که چیزى
