وَاللاّئِذُ بِقَبْرِک وَالنّازِلُ بِفِناَّئِک وَالْمُن یخُ رَحْلَهُ فى جِوارِک
یسْئَلُک
و پناهنده به قبرت و فرود آ ینده بدرگاهت و بارانداز در جوارت از تو درخواست مى کند
اَنْ تَشْفَعَ لَهُ اِلَى اللَّهِ فى قَضاَّءِ حاجَتِهِ وَنُجْحِ طَلِبَتِهِ فِى
الدُّنْ یا
که شفاعت کنى برا یش به درگاه خدا در برآمدن حاجتش و
رسیدن به خواسته اش در دن یا
وَالاْخِرَةِ فَاِنَّ لَک عِنْدَ اللَّهِ الْجاهَ الْعَظ یمَ وَالشَّفاعَةَ
الْمَقْبُولَةَ فَاجْعَلْنى
و آخرت که براستى براى تو در پ یش خدا جاه و منزلتى بزرگ و شفاعتى پذ یرفته است پس اى
یا مَوْلاىَ مِنْ هَمِّک وَاَدْخِلْنى فى حِزْبِک وَالسَّلامُ
علیک وَعَلى
مولاى من مرا مورد توجه خود ساز و در زمره حزب خودت داخل گردان و سلام بر تو و بر
ضَج یعَ یک آدَمَ وَنُوحٍ وَالسَّلامُ علیک وَعَلى وَلَدَ یک الْحَسَنِ
دو آرم یده در کنارت آدم و نوح و سلام بر تو و بر دو فرزندت حسن
وَالْحسین وَعَلَى الاَْئِمَّةِ الطّاهِر ینَ مِنْ ذُرِّ یتِک وَرَحْمَةُ
اللَّهِ وَبَرَکاتُهُ
و حسین و بر امامان پاک از نژادت و رحمت خدا و برکاتش
آنگاه شش رکعت نماز زیارت بکن دو رکعت براى حضرت امیر المومنین علیه السلام و دو
رکعت براى جناب آدم علیه السلام و دو رکعت براى جناب نوح علیه السلام و بسیار بخوان
خداى تعالى را که به اجابت خواهد رسید انشاءالله تعالى .
مؤ لّف گو ید که صاحب مزار کب یر گفته که این زیارت را در
هفدهم رب یع الاوّل در نزد طلوع آفتاب با ید به عمل آورد و علامه مجلسى ره
فرموده که این زیارت بهترین زیارت است و به سندهاى معتبر در
کتب معتبره مذکور است و ظاهر بعضى از روا یات آن است که خصوص یت به این روز ندارد و
در هر وقت که این زیارت را به عمل آورند خوب است.
در اتحاد پ یامبر و على علیهما السلام
مولّف گو ید که اگر کسى گو ید که چگونه است در روز مولود پیغمبر صلى الله علیه و آله
یا مبعث آن حضرت زیارت امیر المومنین علیه السلام وارد شده و زیارت حضرت رسول صلى
الله علیه و آله روایت نشده با آنکه شا یسته بود که زیارت مخصوصى براى حضرت رسول صلى
الله علیه و آله در این اوقات وارد شده باشد جواب گوئ یم که این بجهت شدّت اتّصال
این دو بزرگوار و کمال اتحاد این دو نور پاکست با هم که هر که زیارت کند امیر المومنین علیه السلام را زیارت کرده حضرت رسول صلى الله علیه و آله را و شاهد بر این از
قرآن آ یه اَنْفُسَنا است ((وَ هُوَ فى آ یةِ التَّباهُلِ ، نَفْسُ الْمُصْطَفى
لَ یسَ غیرهُ اِ یاها)) و از اخبار بسیارى از روا یاتست از جمله شیخ محمّد بن
المشهدى روایت کرده از حضرت صادق علیه السلام که فرمود مردى اعرابى به خدمت حضرت
رسول صلى الله علیه و آله مشرّف شد و عرض کرد یا رسول اللَّه صلى الله علیه و آله
منزل من دور است از منزل تو و من مشتاق زیارت و دیدن تو مى شوم مى آ یم به زیارت
جناب تو و ملاقات تو برا یم حاصل نمى شود و ملاقات مى کنم علىّ بن اب یطالب علیه
السلام را پس مرا ماءنوس مى کند به حدیث و مواعظ خود و من برمى گردم با حال اندوه و
حسرت بر ندیدن تو فرمود هر که زیارت کند على را مرا زیارت کرده و هر که او را دوست
دارد مرا دوست داشته و کسى که دشمن دارد او را مرا دشمن داشته است برسان این را به
قوم خود از جانب من و هر که برود به زیارت او پس به تحق یق که به نزد من آمده و من
جزا خواهم داد او را روز قیامت و جبرئ یل و صالح المؤ من ین و در حدیث معتبرى از حضرت
صادق علیه السلام مروى است که چون زیارت کنى جانب نجف را زیارت کن عظام آدم علیه
السلام و بدن نوح علیه السلام و جسم علىّ بن اب یطالب علیه السلام را بدرستى که
زیارت کرده خواهى بود پدران گذشته را و محمّد صلى الله علیه و آله خاتم پیغمبران را
و على علیه السلام بهترین اوصیا را و در زیارت ششم گذشت که فرمودند رو به قبر
امیر المومنین علیه السلام بایست و بگو :
اَلسَّلامُ علیک یا رَسُولَ اللّهِ اَلسَّلامُ علیک یا
صَفْوَةَاللّهِ
الى غیر ذلک :
وَلَقَدْ اَجادَ الشیخ جابر فى تَسْم یطِهِ لِلْقَص یدَةِ الاُْزْرِ یةِ
بقُولِهِ
و چه خوب گفته شیخ جابر در تسم یط خود در قص یده ازر یه
مُش یرا الى القُبّة العلو یة
که اشاره به گنبد علوى (ع ) گو ید:
| فَاعْتَمِدْ لِلنَّبِىِّ اَعْظَمَ رَمْسٍ |
ف یهِ لِلطُّهْرِ اَحْمَدٍ اَىَّ نَفْسٍ
|
| پس اعتماد کن بر بزرگتر ین قبرى براى پ یامبر |
که چه جان شریفى از احمد در آن است
|
| اَوْتَرَى الْعَرْشَف یهِاَنْوَرَشَمْسٍ |
فَتَواضَعْ فَثَمَّ دارَةُ قُدْسٍ
|
| یا عرش را ب ینى که نورانى تر ین خورش ید در آنست |
پس فروتنى کن که آنجا خانه مقدسى است
|
| تَتَمَنَّى الاَْفْلاک لَثْمَ ثَراها |
و
افلاک آرزو دارند خاکش را ببوسند
|
وحک یم سنائى گفته :
| مرتضائى که کرد یزدانش |
همره جان مصطفى جانش
|
| هر دو یکقبله و خردشان دو |
هر دو یکروح و
کالبدشان دو
|
| دو رونده چو اختر گردون |
دو برادر چو موسى و
هارون
|
| هر دو یک دُرُّ ز یک صَدف بودند |
هر دو
پ یرا یه شرف بودند
|
| تا نه بگشاد علم ح یدر دَرْ |
ندهد سُنّت پ یمبر
بَرْ
|
زیارت امیر المومنین علیه السلام در شب و روز مبعث
سوّم: از
زیارت مخصوصه زیارت شب مَبْعَث و روز آن است یعنى بیست و هفتم رَجَب و در
آن سه زیارت است:
اوّل زیارت رجب یه ((اَلْحَمْدُلِلّهِ الَّذى اَشْهَدَنا مَشْهَدَ
اَوْلِ یاَّئِهِ)) که در اعمال ماه رجب گذشت و آن زیارتى است که در ماه رجب در هر یک
از مشاهد مشرّفه خوانده مى شود لکن صاحب مَزار قدیم و شیخ محمّد بن المشهدى آن را
از زیارت مخصوصه شب مبعث نیز شمرده اند و چون آن زیارت را خواندى فرموده اند بعد
از آن دو رکعت نماز زیارت بجا آور و آنچه خواهى دعا کن
دو یم زیارت ((اَلسَّلامُ
عَلى اَبىِ الاَئِمَّةِ وَمَعْدِنِ النُّبُوَّةِ)) است که علامه مجلسى ره آن را
زیارت هفتم تحفه قرار داده صاحب مَزار قدیم گفته که آن مختص است به شب بیست و هفتم
رجب چنانکه ما در هد یة الزّائر آن را ذکر کرد یم
س یم زیارتى است که شیخ مف ید و
سید و شهید نقل نموده اند به این طریق که چون خواستى در شب مبعث یا رُوز آن زیارت
کنى حضرت امیر المومنین علیه السلام را بایست بر دَرِ قبّه شریفه مقابل قبر آن حضرت
و بگو:
اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلا
اللَّهُ وَحْدَهُ
گواهى دهم که معبودى نیست
جز خداى یگانه
لا شَر یک لَهُ وَاَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّدا عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ وَاَنَّ عَلِىَّ
بْنَ اَبى
که شر یک ندارد و گواهى دهم که محمد بنده و رسول او است و على بن
طالِبٍ اَم یرَ الْمُؤْمِن ینَ عَبْدُ اللَّهِ وَاَخُو رَسُولِهِ وَاَنَّ
الاَْئِمَّةَ الطّاهِر ینَ
اب یطالب ام یر مؤ منان بنده خدا و برادر رسول او است و امامان طاهر ین
مِنْ وُلْدِهِ حُجَجُ اللَّهِ عَلى خَلْقِهِ
از فرزندانش حجت هاى بر خلق او هستند
پس داخل شو و بایست نزد یک قبر آن حضرت به نحوى که روى خود را به جانب قبر کرده باشى و قبله را در پشت خود قرار دهى آنگاه صدمرتبه
تکبیر بگو و بگو:
اَلسَّلامُ علیک یا وارِثَ آدَمَ خَل یفَةِ اللَّهِ
اَلسَّلامُ
سلام بر تو اى وارث آدم خل یفه خدا سلام
علیک یا وارِثَ نُوحٍ صَفْوَةِ اللَّهِ اَلسَّلامُ
علیک یا وارِثَ
اِبْراه یمَ
بر تو اى وارث نوح برگز یده خدا سلام بر تو اى وارث ابراه یم
خَل یلِ اللَّهِ اَلسَّلامُ علیک یا وارِثَ مُوسى کل یمِ اللَّهِ اَلسَّلامُ
علیک یا
خل یل خدا سلام بر تو اى وارث موسى هم سخن خدا سلام بر تو اى
وارِثَ ع یسى رُوحِ اللَّهِ اَلسَّلامُ علیک یا وارِثَ مُحَمَّدٍ سَ یدِ رُسُلِ
وارث ع یسى روح خدا سلام بر تو اى وارث محمد آقاى رسولان
اللَّهِ اَلسَّلامُ علیک یا اَم یرَ الْمُؤْمِن ینَ اَلسَّلامُ
علیک یا
اِمامَ المُتَّق ینَ
خدا سلام بر تو اى ام یر مؤ منان سلام بر تو اى پیشوای پره یزکاران
اَلسَّلامُ علیک یا سَ یدَ الْوَصِ ی ینَ اَلسَّلامُ
علیک یا وَصِىَّ
رَسُولِ رَبِّ
سلام بر تو اى آقاى اوصیاء سلام بر تو اى وصى رسول پروردگار
الْعالَم ینَ اَلسَّلامُ علیک یا وارِثَ عِلْمِ الاَْوَّل ینَ وَالاْ خِر ینَ
اَلسَّلامُ
جهان یان سلام بر تو اى وارث علم پ یش ین یان و پس ین یان سلام
علیک اَ یهَاالنَّبَاءُالْعَظ یمُاَلسَّلامُ علیک اَ یهَا الصِّراطُ
الْمُسْتَق یمُ اَلسَّلامُ
بر تو اى نباء عظ یم (و خبر بسیار بزرگ ) سلام بر تو اى راه مستق یم سلام
علیک اَ یهَا الْمُهَذَّبُ الْکر یمُ اَلسَّلامُ علیک اَ یهَا الْوَصِىُّ
التَّقِىُّ
بر تو اى بس پاک یزه بزرگوار سلام بر تو اى وصى پره یزکار
اَلسَّلامُ علیک اَ یهَا الرَّضِىُّ الزَّکىُّ اَلسَّلامُ
علیک اَ یهَا
الْبَدْرُ الْمُضىَّءُ
سلام بر تو اى پسندیده پاک یزه سلام بر تو اى ماه تابان
اَلسَّلامُ علیک اَ یهَا الصِّد یقُ الاَْکبَرُ اَلسَّلامُ
علیک اَ یهَا
الْفارُوقُ
سلام بر تو اى صد یق اکبر (بزرگتر ین راستگو) سلام بر تو اى فاروق
الاَعْظَمُ اَلسَّلامُ علیک اَ یهَا السِّراجُ الْمُن یرُ اَلسَّلامُ
علیک
یا اِمامَ
اعظم (بزرگتر ین جدا کننده حق و باطل ) سلام بر تو اى
چراغ تابناک سلام بر تو اى پیشوای
الْهُدى اَلسَّلامُ علیک یا عَلَمَ التُّقى اَلسَّلامُ
علیک یا حُجَّةَ
اللَّهِ
هدایت سلام بر تو اى نشانه پرهیزکارى سلام بر تو اى حجت
الْکبْرى اَلسَّلامُ علیک یا خاصَّةَ اللَّهِ وَ خالِصَتَهُ وَ اَمینَ اللَّهِ
وَصَفْوَتَهُ
کبراى خدا سلام بر تو اى بنده خاص و خالص خدا و امانتدار او و برگز یده اش
وَبابَ اللَّهِ وَ حُجَّتَهُ وَ مَعْدِنَ حُکمِ اللَّهِ وَسِرِّهِ وَ عَیبَةَ عِلْمِ
اللَّهِ وَ خازِنَهُ
و باب اللّه و حجتش و معدن حکم خدا و راز او و گنج ینه علم خدا و خز ینه دارش
وَسَف یرَ اللَّهِ فى خَلْقِهِ اَشْهَدُ اَنَّک اَقَمْتَ الصَّلوةَ وَ آتَیتَ
الزَّکوةَ
و نماینده خدا در میان خلقش گواهى دهم که تو براستى برپا داشتى نماز را و بدادى
زکات را
وَاَمَرْتَ بِالْمَعْروُفِ وَ نَهَیتَ عَنِ الْمُنْکرِ وَ اتَّبَعْتَ الرَّسُولَ
وَ تَلَوْتَ
و امر به معروف و نهى از منکر کردى و پیروی کردى از رسول خدا و تلاوت
الْکتابَ حَقَّ تِلاوَتِهِ وَ بَلَّغْتَ عَنِ اللَّهِ وَ وَفَیتَ بِعَهْدِ اللَّهِ
وَتَمَّتْ بِک
قرآن کردى آنطور که شا یسته تلاوتش بودى و رساندى از جانب خدا و وفا کردى به عهد و
پیمان خدا و کامل شد بوسیله تو
کلِماتُ اللَّهِ وَجاهَدْتَ فِى اللَّهِ حَقَّ جِهادِهِ وَ نَصَحْتَ لِلّهِ
وَلِرَسُولِهِ
کلمات خدا و جهاد کردى در راه خدا آنطور که شا یسته جهاد بود و
خیراندیشى کردى براى
خدا و رسولش
صَلَّى اللَّهُ علیه وَ آلِهِ وَجُدْتَ بِنَفْسِک صابِراً مُحْتَسِباً
مُجاهِداً
صلى اللّه علیه و آله و در این راه جان بر کف نهادى بردبارانه و پاداش جویانه و
دفاع کننده از
عَنْ دین اللّهِ مُوَقِّ یاً لِرَسُولِ اللَّهِ صلى الله علیه و آله طالِباً ما
عِنْدَ اللَّهِ
دین خدا و محافظت کننده از رسول خدا به طلب آن پاداشى که نزد خدا است
راغِباً ف یما وَعَدَ اللَّهُ وَ مَضَیتَ لِلَّذى کنْتَ علیه
شهیداً وَ شاهِداً
و به اشت یاق آنچه خدا وعده فرموده بود و هم چنان بر این روش که بودى از جهان رفتى
در حال شهادت و گواهى
وَمَشْهُوداً فَجَزاک اللَّهُ عَنْ رَسُولِهِ وَ عَنِ الاِسْلامِ وَاَهْلِهِ مِنْ
صِدّ یقٍ
و گواه گرفتنت پس پاداشت دهد خدا از پ یامبرش و از اسلام و اهل اسلام از یک چن ین
صد یقى
اَفْضَلَ الْجَزآءِ اَشْهَدُ اَنَّک کنْتَ اَوَّلَ الْقَوْمِ اِسْلاماً
وَاَخْلَصَهُمْ ایماناً
بهترین پاداش گواهى دهم که براستى توئى نخست ین مردم
در (پذیرترین) اسلام و خالص ترین ایشان در ایمان
وَاَشَدَّهُمْ یقیناً وَاَخْوَفَهُمْ لِلَّهِ وَاَعْظَمَهُمْ عَنآءً
وَاَحْوَطَهُمْ عَلى رَسُولِ
و محکم ترین آنها در یقین و بیمناکتر ینشان از خدا و بزرگتر ین آنها در رنج و مشقت و
با احتیاطترین آنها نسبت به رسول
اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ علیه وَآلِهِ وَاَفْضَلَهُمْ مَناقِبَ وَاَکثَرَهُمْ
سَوابِقَ وَاَرْفَعَهُمْ
خدا صلى اللّه علیه و آله و برترینشان در مناقب و اوصاف و پرسابقه تر ین آنها (در
اسلام ) و برترین آنها
دَرَجَةً وَاَشْرَفَهُمْ مَنِزْلَةً وَاَکرَمَهُمْ علیه فَقَو یتَ ح ینَ
وَهَنُوا وَلَزِمْتَ
در درجه و شریفتر ینشان در منزلت و مقام ، و گرامى تر ینشان در پ یشگاه او، محکم
ا یستادى هنگام سستى آنها و ملازم
مِنْهاجَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ علیه وَآلِهِ وَاَشْهَدُ اَنَّک
کنْتَ خَل یفَتَهُ حَقّاً
گشتى راه رسول خدا صلى اللّه علیه و آله را و گواهى دهم که براستى تو بودى خل یفه او
از روى حق یقت
لَمْ تُنازَعْ بِرَغْمِ الْمُنافِق ینَ وَغَ یظِالْکافِر ینَ وَضِغْنِ الْفاسِق ینَ
وَقُمْتَ
و کسى حق نزاع با تو در این باره نداشت برغم منافقان و خشم کافران و ک ینه فاسقان و
ق یام کردى
بِالاَْمْرِ ح ینَ فَشِلُوا وَنَطَقْتَ ح ینَ تَتَعْتَعُوا وَمَضَ یتَ بِنُورِ
اللَّهِ اِذْ وَقَفُوا
به امر (ترو یج دین ) هنگامى که د یگران کاهلى کردند و گو یا شدى هنگامى که آنان کام
بسته بودند و در پرتو نور خدا
فَمَنِ اتَّبَعَک فَقَدِ اهْتَدى کنْتَ اَوَّلَهُمْ کلاماً وَاَشَدَّهُمْ
خِصاماً
پ یش رفتى هنگامى که آنان توقف کردند پس هرکه پیروی تو راکرد راه یافت تونخست ین
ایشان بودى در سخن و سخت تر ین ایشان دربرابر
وَاَصْوَبَهُمْ مَنْطِقاً وَاَسَدَّهُمْ رَاْ یاً وَاَشْجَعَهُمْ قَلْباً
وَاَکثَرَهُمْ یقیناً
خصم ، و در گفتار از همه راستگوتر و در راى و تدب یر از همه محکمتر و در شجاعت از
همه دلدارتر و یقینت
وَاَحْسَنَهُمْ عَمَلاً وَاَعْرَفَهُمْ بِالاُْمُورِ کنْتَ لِلْمُؤْمِن ینَ اَباً
رَح یماً اِذْ
از همه ب یشتر و کردارت از همه بهتر و به کارها از همه آنها آشناتر بودى ، تو براى
مؤ منان پدرى مهربان بودى چونکه
صاروُا علیک عیالاً فَحَمَلْتَ اَثْقالَ ما عَنْهُ ضَعُفُوا وَحَفِظْتَ ما
تحت سرپرستى تو قرار گرفتند تو نیز بارهاى سنگ ینى را که تاب تحملش را نداشتند بدوش
کش یدى و نگهدارى کردى آنچه را
اَضاعُوا وَرَعَ یتَ ما اَهْمَلُوا وَشَمَّرْتَ اِذْ جَبَنُوا وَعَلَوْتَ اِذْ
هَلِعُوا
ایشان ضایع کردند و مراعات کردى آنچه را اهمال کردند و دامن به کمر زدى وقتى
ترسیدند و برآمدى هنگامى که بیتابى
وَصَبَرْتَ اِذْ جَزِعُوا کنْتَ عَلَى الْکافِر ینَ عَذاباً صَبّاً وَغِلْظَةً
وَغَ یظاً
کردند و بردبارى کردى وقتى جزع کردند تو بر کافران عذابى ر یزان و با خشونت و خشم
بودى
وَلِلْمُؤْمِن ینَ غَ یثاً وَخِصْباً وَعِلْماً لَمْ تُفْلَلْ حُجَّتُک وَلَمْ
یزِغْ قَلْبُک وَلَمْ
و نسبت به مؤ منان بارانى پربرکت و نعمتى فراوان و دانشى بودى ، دل یل و برهانت کند
نبود و دلت منحرف نشد و
تَضْعُفْ بَص یرَتُک وَلَمْ تَجْبُنْ نَفْسُک کنْتَ کالْجَبَلِ لا تُحَرِّکهُ
ب ینائ یت سستى نگرفت و خاطرت را ترس نگرفت ، بودى همانند کوهى که
الْعَواصِفُ وَلا تُز یلُهُ الْقَواصِفُ کنْتَ کما قالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى
اللَّهُ
بادهاى تند تکانش نداد و طوفانهاى شکننده از جا یش نکند چنانچه رسول خدا صلى الله
علیه وَآلِهِ قَوِ یاً فى بَدَنِک مُتَواضِعاً فى نَفْسِک عَظ یماً عِنْدَ
اللَّهِ کب یراً
علیه و آله فرمود، ن یرومند بودى در بدن و فروتن بودى در پ یش خود و با عظمت بودى نزد
خدا و بزرگ بودى
فِى الاَْرْضِ جَل یلاً فِى السَّمآءِ لَمْ یکنْ لاَِحَدٍ ف یک مَهْمَزٌ وَلا
لِقآئِلٍ
در زمین و با شکوه بودى در آسمان احدى را بر تو جاى بدگوئى نبود و براى گو ینده اى
در تو بهانه ع یبجو یى وجود نداشت
ف یک مَغْمَزٌ وَلا لِخَلْقٍ ف یک مَطْمَعٌ وَلا لاَِحَدٍ عِنْدَک هَوادَةٌ
یوجَدُ
و هیچ مخلوقى نتوانست در تو طمع بندد و کسى نبود که از تو توقع نرمش داشته باشد شخص
الضَّع یفُ الذَّل یلُ عِنْدَک قَوِ یاً عَز یزاً حَتّى تَاْخُذَ لَهُ بِحَقِّهِ
وَالْقَوِىُّ الْعَز یزُ
ناتوان و خوار پ یش تو ن یرومند و عز یز بود تا حقش را بگ یرى و شخص ن یرومند
عِنْدَک ضَع یفاً [ذَل یلاً] حَتّى تَاْخُذَ مِنْهُ الْحَقَّ الْقَر یبُ وَالْبَع یدُ
عِنْدَک
عز یز پ یش تو ناتوان و خوار بود تا حق را از او بگ یرى دور و نزد یک (و خودى و ب یگانه
) نزد تو
فى ذلِک سَوآءٌ شَاْنُک الْحَقُّ وَالصِّدْقُ وَالرِّفْقُ وَقَوْلُک حُکمٌ
وَحَتْمٌ
در این باره یکسان بود کار تو حق یقت و راستى و خوشرفتارى بود و گفتارت مسلم و حتمى
وَاَمْرُک حِلْمٌ وَعَزْمٌ وَرَاْ یک عِلْمٌ وَحَزْمٌ اِعْتَدَلَ بِک الدّ ینُ
وَسَهُلَ بِک
و فرمانت حلم بود و تصم یم ، و راءى و اند یشه ات از روى دانش و
احتیاط ، دین (حق )
به تو اعتدال یافت و کار
الْعَس یرُ وَاُطْفِئَتْ بِک النّ یرانُ وَقَوِىَ بِک الاْ یمانُ وَثَبَتَ بِک
الاِْسْلامُ
مشکل بوسیله تو آسان گشت و آتشها بدست تو خاموش شد و
ایمان به تو ن یرو گرفت و اسلام
بوسیله تو پابرجا شد
وَهَدَّتْ مصیبتک الاَْنامَ فَاِنّا لِلَّهِ وَاِنّا اِلَ یهِ راجِعُونَ لَعَنَ
اللَّهُ مَنْ قَتَلَک
و مصیبت تو مردان را به سختى در هم شکست ((انا للّه و انا ال یه راجعون )) (که چه
مصیبت بزرگى بود) خدا لعنت کند هر که تو را کشت
وَلَعَنَ اللَّهُ مَنْ خالَفَک وَلَعَنَ اللَّهُ مَنِ افْتَرى
علیک وَلَعَنَ
اللَّهُ مَنْ ظَلَمَک
و خدا لعنت کند هر که با تو مخالفت کرد و خدا لعنت کند هر که بر تو دروغ بست و خدا
لعنت کند هر که بتو ستم کرد
وَغَصَبَک حَقَّک وَلَعَنَ اللَّهُ مَنْ بَلَغَهُ ذلِک فَرَضِىَ بِهِ اِنّا
اِلَى اللَّهِ مِنْهُمْ
و حق تو را غصب کرد و خدا لعنت کند هر که این جر یان را شن ید و بدان راضى بود ما
بسوى خدا از ایشان
بُرَآءُ لَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً خالَفَتْک وَجَحَدَتْ
وِلا یتَک وَتَظاهَرَتْ علیک
ب یزارى جوئ یم خدا لعنت کند مردمى را که با تو مخالفت کردند و ولا یت تو را انکار
کرده و بر ضد تو به هم کمک دادند
وَقَتَلَتْک وَحادَتْ عَنْک وَخَذَلَتْک اَ لْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذى جَعَلَ
النّارَ مَثْو یهُمْ
و آنکه تو را کشت و از تو رو گرداند و تو را واگذارد ستا یش خدائى را که دوزخ را
جا یگاه آنها قرار داد
وَبِئْسَ الْوِرْدُ الْمَوْرُودُ اَشْهَدُ لَک یا وَلِىَّ اللَّهِ وَوَلِىَّ
رَسُولِهِ صَلَّى اللَّهُ
و چه بد جا یگاهى است براى واردین گواهى دهم براى تو اى ولى خدا و ولى رسول خدا که
درود خدا
علیه وَآلِهِ بِالْبَلاغِ وَالاَْدآءِ وَالْنَّص یحَةِ وَاَشْهَدُ اَنَّک
حَب یبُاللَّهِ وَبابُهُ
بر او و آلش باد که تو رساندى و پرداختى و خیرخواهى کردى و گواهى دهم که براستى
توئى حب یب خدا و باب اللّه و توئى جنب اللّه
وَاَنَّک جَنْبُاللَّهِ وَوَجْهُهُ الَّذى مِنْهُ یؤْتى وَاَنَّک سَب یلُ اللَّهِ
وَاَنَّک عَبْدُ اللَّهِ
(طرف خدا) و آن روئى که از آن به نزدش روند و توئى راه خدا و توئى بنده خدا
وَاَخُو رَسُولِهِ صَلَّى اللَّهُ علیه وَآلِهِ اَتَ یتُک زائِراً لِعَظ یمِ
حالِک وَمَنْزِلَتِک
و برادر رسول خدا صلى اللّه علیه و آله آمده ام به درگاهت براى زیارتت چون مقام و
منزلتت
عِنْدَ اللَّهِ وَعِنْدَ رَسُولِهِ مُتَقَرِّباً اِلَى اللَّهِ بِزیارتک
راغِباً اِلَ یک فِى
در پ یش خدا و پ یش رسولش بس بزرگ است و من بوسیله زیارت تو به خدا تقرب جو یم و بدان
وس یله اشت یاق
الشَّفاعَةِ اَبْتَغى بِشَفاعَتِک خَلاصَ نَفْسى مُتَعَوِّذاً بِک مِنَ النّارِ
هارِباً
به شفاعت تو دارم و از شفاعت تو خواهان رهائى خودم (از عذاب ) هستم و به تو پناهنده
ام از آتش دوزخ و گر یزانم
مِنْ ذُنُوبِىَ الَّتِى احْتَطَبْتُها عَلى ظَهْرى فَزِعاً اِلَ یک رَجآءَ
رَحْمَةِ رَبّى
از گناهانى که بر پشت خود بار کرده ام و به درگاه تو هراسانم و ام ید به رحمت
پروردگارم دارم
اَتَ یتُک اَسْتَشْفِعُ بِک یا مَوْلاىَ اِلَى اللَّهِ وَاَتَقَرَّبُ بِک
اِلَ یهِ لِ یقْضِىَ بِک
آمده ام بدرگاهت تا تو را شف یع گ یرم اى سرور من بدرگاه خدا و تقرب جو یم
بوسیله تو
بدرگاه خدا تا
حَوآئِجى فَاشْفَعْ لى یا اَم یرَ الْمُؤْمِن ینَ اِلىَ اللَّهِ فَاِنّى عَبْدُ
اللَّهِ وَمَوْلاک
حاجاتم را برآورد پس شفاعت مرا بکن اى ام یر مؤ منان بدرگاه خدا که من بنده خدا و
دوست تو
وَزآئِرُک وَلَک عِنْدَ اللَّهِ الْمَقامُ الْمَعْلُومُ وَالْجاهُ الْعَظ یمُ
وَالشَّاْنُ الْکب یرُ
و زائرت هستم و براى تو در پ یش خدا مقامى معلوم و منزلتى بس بزرگ و شاءن کب یر
وَالشَّفاعَةُ الْمَقْبُولَةُ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ
وَصَلِّ عَلى
و شفاعت پذ یرفته است خدا یا درود فرست بر محمد و آل محمد و درود فرست بر
عَبْدِک وَاَم ینِک الاَْوْفى وَعُرْوَتِک الْوُثْقى وَ یدِک الْعُلْ یا
وَکلِمَتِک
بنده ات و با وفاتر ین امانتدارت و ر یسمان محکمت و دست (قدرت ) والا یت و کلمه
الْحُسْنى وَحُجَّتِک عَلَى الْوَرى وَصِدِّ یقِک الاَْکبَرِ سَ یدِ
الاَْوْصِ یآءِ
ن یکو یت و حجت تو بر مردمان و بزرگتر ین راستگو و صدق پ یشه ات آقاى
اوصیاء
وَرُکنِ الاَْوْلِ یآءِ وَعِمادِ الاَْصْفِ یآءِ اَم یرِ الْمُؤْمِن ینَ
وَ یعْسُوبِالْمُتَّق ینَ
و رکن اول یاء و تک یه گاه برگز یدگان ام یرمؤ منان و پادشاه پره یزکاران
وَقُدْوَةِ الصِّدّ یقین وَ اِمامِ الصّالِح ینَ الْمَعْصُومِ مِنَ الزَّلَلِ
وَالْمَفْطُومِ
و مقتداى راستگو یان و پیشوای شا یستگان آنکه از لغزش معصوم و از هر خللى
مِنَ الْخَلَلِ وَالْمُهَذَّبِ مِنَ الْعَ یبِ وَالْمُطَهَّرِ مِنَ الرَّ یبِ اَخى
نَبِ یک
دور و از هر ع یب مبرا و از هر شک و شبهه اى پاک و پاک یزه است ، برادر پ یامبرت
وَوَصِىِّ رَسُولِک وَالْبآئِتِ عَلى فِراشِهِ وَالْمُواسى لَهُ بِنَفْسِهِ
و وصى رسولت و آنکس که در بستر او خواب ید و جانش را در راه او به کف نهاد
وَکاشِفِ الْکرْبِ عَنْ وَجْهِهِ الَّذى جَعَلْتَهُ سَ یفاً لِنُبُوَّتِهِ
وَمُعْجِزاً
و اندوه را از چهره اش زدود آنکه قرارش دادى براى نبوت پ یامبر شمش یرى و براى
لِرِسالَتِهِ وَدِلالَةً واضِحَةً لِحُجَّتِهِ وَحامِلاً لِرا یتِهِ وَوِقا یةً
لِمُهْجَتِهِ
رسالتش معجزى و براى حجت و برهانش دلالتى روشن و حامل پرچمش و سپر جانش
وَهادِ یاً لاُِمَّتِهِ وَ یداً لِبَاْسِهِ وَتاجاً لِرَاْسِهِ وَباباً لِنَصْرِهِ
وَمِفْتاحاً لِظَفَرِهِ
و راهنماى امتش و دست تواناى نبردش و تاج سرش و دَرى براى یار یش و کل یدى براى
پ یروز یش
حَتّى هَزَمَ جُنُودَ الشِّرْک بِاَ یدِک وَاَبادَ عَساکرَ الْکفْرِ بِاَمْرِک
وَبَذَلَ
تا اینکه شکست داد سپاههاى شرک را به کمک تو و نابود کرد لشگرهاى کفر را به فرمانت
و جانش را در راه
نَفْسَهُ فى مَرْضاتِک وَمَرْضاةِ رَسُولِک وَجَعَلَها وَقْفاً عَلى طاعَتِهِ
خوشنودى تو و خشنودى رسول تو بذل فرمود و آن را وقف بر اطاعت او قرار داد
وَمَجِنّاً دوُنَ نَکبَتِهِ حَتّى فاضَتْ نَفْسُهُ صَلَّى اللَّهُ علیه
وَآلِهِ فى کفِّهِ
و سپرى در برابر گرفتار یها یش تا وقتى که برآمد جان آن حضرت صلى الله علیه و آله در
کف او
وَاسْتَلَبَ بَرْدَها وَمَسَحَهُ عَلى وَجْهِهِ وَاَعانَتْهُ مَلائِکتُک على
غُسْلِهِ
و خنکى آن را در ربود آن را بر چهره خود کش ید و فرشتگان تو
نیز در غسل او
وَتَجْه یزِهِ وَصَلّى علیه وَوارى شَخْصَهُ وَقَضى دَ ینَهُ وَاَنْجَزَ
وَعْدَهُ
و سا یر کارهاى کفن و دفنش به او کمک کردند و بر او نماز خوانده جنازه اش را دفن کرد
و بدهى او را پرداخت و به وعده اش عمل کرد
وَلَزِمَ عَهْدَهُ وَاحْتَذى مِثالَهُ وَحَفِظَ وَصِ یتَهُ وَح ینَ وَجَدَ
اَنْصاراً
و ملازم عهد و پیمانش گشت و همانند او رفتار کرد و وص یتش را حفظ کرد و هنگامى که
یاورانى
نَهَضَ مُسْتَقِلاًّ بِاَعْبآءِ الْخِلافَةِ مُضْطَلِعاً بِاَثْقالِ الاِْمامَةِ
فَنَصَبَ را یةَ
براى خود د ید مستقلاً به مسئول یتهاى خلافت ق یام فرمود و بدوش کش ید بارهاى سنگ ین
پ یشوائى و امامت را، و پرچم
الْهُدى فى عِبادِک وَنَشَرَ ثَوْبَ الاَْمْنِ فى بِلادِک وَبَسَطَ الْعَدْلَ فى
هدا یت را در میان بندگان تو به پا کرد و جامه امن یت را در
میان شهرها یت پهن کرد و
داد و عدل را در
بَرِ یتِک وَحَکمَ بِکتابِک فى خَل یقَتِک وَاَقامَ الْحُدوُدَ وَقَمَعَ
الْجُحُودَ
میان خلق تو بسط داد و در میان آفر یدگانت به کتاب تو حکم کرد و حدود را برپاداشت و
کفر و انکار را ر یشه کن ساخت
وَقَوَّمَ الزَّ یغَ وَسَکنَ الْغَمْرَةَ وَاَبادَ الْفَتْرَةَ وَسَدَّ
الْفُرْجَةَ وَقَتَلَ النّاکثَةَ
و کج یها را راست و آشوب و فتنه را آرام نمود و فَترَت و سستى را از
میان برد و شکاف
را پرکرد و پیمان شکنان
وَالْقاسِطَةَ وَالْمارِقَةَ وَلَمْ یزَلْ عَلى مِنْهاجِ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى
اللَّهُ علیه
و ستمکاران و بیرون روندگان از دین را کشت و پیوسته بر
طریقه رسول خدا صلى اللّه
علیه
وَآلِهِ وَوَت یرَتِهِ وَلُطْفِ شاکلَتِهِ وَجَمالِ س یرَتِهِ مُقْتَدِ یاً
بِسُنَّتِهِ مُتَعَلِّقاً
و آله و در راه او و روش ن یکو و س یره ز یبا یش برفت و به سنّت او اقتداء کرد و به
همتش
بِهِمَّتِهِ مُباشِراً لِطریقتِهِ وَاَمْثِلَتُهُ نَصْبُ عَ ینَ یهِ یحْمِلُ
عِبادَک علیها
چسب ید و ملازم طریقه او بود و نمونه کارهاى آن حضرت را برابر د یدگانش قرار داده و
بندگان تو را بدان کارها
وَ یدْعُوهُمْ اِلَ یها اِلى اَنْ خُضِبَتْ شَ یبَتُهُ مِنْ دَمِ رَاْسِهِ
اَللّهُمَّ فَکما لَمْ
وادار نموده و به آنها مى خواند تا آنگاه که محاسن شریفش از خون سرش رنگ ین شد خدا یا
هم چنانکه
یؤْثِرْ فى طاعَتِک شَکاً عَلى یقین وَلَمْ یشْرِک بِک طَرْفَةَ عَ ینٍ
صَلِّ
او در اطاعت تو هیچگاه شک را مقدّم بر یقین نداشت و چشم برهم زدنى به تو مشرک نگشت
درود
علیه صَلوةً زاک یةً نامِ یةً یلْحَقُ بِها دَرَجَةَ النُّبُوَّةِ فى
جَنَّتِک وَبَلِّغْهُ
فرست بر او درودى پاک یزه و فزاینده که برسد بوسیله آن به درجه نبوت در بهشتت و
برسان به او
مِنّا تَحِ یةً وَسَلاماً وَآتِنا مِنْ لَدُنْک فى مُوالاتِهِ فَضْلاً
وَاِحْساناً
از جانب ما درود و سلامى و بده به ما از نزد خود در دوستى او فض یلت و احسان
وَمَغْفِرَةً وَرِضْواناً اِنَّک ذوُ الْفَضْلِ الْجَس یمِ بِرَحْمَتِک یا
اَرْحَمَ
و آمرزش و خوشنودى که براستى تو داراى فضلى بزرگ هستى به رحمتت اى مهربانتر ین
الرّاحِم ینَ
مهربانان
