پاورقی : 1 - نهجالبلاغه ، خطبهء . 231
كه برای اميرالمؤمنين در دوره خلافت پيش آمد برای اباعبدالله پيش نيامد
. فرصتی كه برای ابا عبدالله پيش آمد همان سفر كوتاه بود از مكه تا كربلا
و در آن مدت هشت روزی كه در كربلا بود ، جوهر حسين بن علی در اين مدت
كوتاه نمايان شد . خطابههائی هم كه از آن حضرت باقی ماند بيشتر در همين
مدت انشاء شده است . خطابههای حسين بن علی نمونهای است از خطابههای
پدرش علی . همان روح و همان معانی در اينها موج میزند .
خود علی فرمود : زبان ، آلت و ابزاری است برای روح . اگر معانی به
طرف زبان سرازير نشود از زبان چه كاری برمیآيد و اگر هم معنی در روح موج
بزند زبان نمیتواند جلويش را بگيرد . فرمود : « و انا لامراء الكلام ، و
فينا تنشبت عروقه ، و علينا تهدلت عصونه » ( 1 ) . امير سخن مائيم ،
ريشههای سخن يعنی معانی و مطالب در زمين وجود ما دويده است و شاخههای
سخن بر سر ما سايه افكنده است .
اولين خطابه حسين بن علی كه در كمال فصاحت و بلاغت ايراد شد ، و
رشادت و شجاعت و بلند نظری و ايمان به غيب در آن موج میزند خطابهای
است كه در مكه هنگام عزيمت به كربلا ايراد كرد . تصميم قاطع خود را به
موجب اين خطابه اعلام كرد و ضمنا اطلاع داد هر كس با ما همفكر و هم عقيده
و همگام است عازم بوده باشد . فرمود « خط الموت علی ولد آدم مخط القلاده
علی جيد الفتاه ، و ما اولهنی الی اسلافی »
پاورقی : 1 - نهجالبلاغه ، خطبهء . 231 |