نمی‏كند كه در مثل " « اتقو الله »" معنای مجازی قصد شده ، و چنانكه‏
گفتيم دليلی نيست كه تأييد كند در مثل آن جمله‏ها مجازی به كار رفته است‏
.
چيزی كه نسبة عجيب به نظر می‏رسد ترجمه فارسی اين كلمه به " پرهيزگاری‏
" است . ديده نشده تاكنون احدی از اهل لغت مدعی شده باشد كه اين كلمه‏
به اين معنا هم استعمال شده ، چنانكه ديديم " راغب " از استعمال اين‏
كلمه به معنای خوف اسم برد ولی از استعمال اين كلمه به معنای پرهيز نام‏
نبرد . معلوم نيست از كجا و چه وقت و به چه جهت در ترجمه‏های فارسی ،
اين كلمه به معنای پرهيزكاری ترجمه شده است ؟ ! گمان می‏كنم كه تنها
فارسی زبانان هستند كه از اين كلمه مفهوم پرهيز و اجتناب درك می‏كنند .
هيچ عربی زبانی در قديم يا جديد اين مفهوم را از اين كلمه درك نمی‏كند .
شك نيست كه در عمل لازمه تقوا و صيانت نفس نسبت به چيزی ، ترك و
اجتناب از آن چيز است اما نه اين است كه معنای تقوا همان ترك و پرهيز
و اجتناب باشد .

ترس از خدا

ضمنا به مناسبت اينكه از خوف خدا ذكری به ميان آمد اين نكته را
يادآوری كنم : ممكن است اين سؤال برای بعضی مطرح شود كه ترس از خدا
يعنی چه ؟ مگر خداوند يك چيز موحش و ترس‏آوری است ؟ خداوند كمال مطلق‏
و شايسته‏ترين موضوعی است كه انسان به او محبت بورزد و او را دوست‏
داشته باشد . پس چرا انسان از خدا بترسد ؟
در جواب اين سؤال می‏گوئيم مطلب همينطور است . ذات خداوند موجب‏
ترس و وحشت نيست ، اما اينكه می‏گويند از خدا بايد ترسيد يعنی‏