الامر بالمعروف و النهی عن المنكر و اعلاها و اتقنها و اشدها تأثيرا خصوصا
بالنسبة الی رؤساء الدين هو ان يلبس رداء المعروف واجبه و مندوبه و
ينزع رداء المنكر محرمه و مكروهه ، و يستكمل نفسه بالاخلاق الكريمة ، و
ينزهها عن الاخلاق الذميمة " .
يعنی آری ، از بزرگترين امر به معروف و نهی از منكرها و بالاترين آنها
و پايه دارترين آنها و مؤثرترين آنها خصوصا نسبت به زعماء دينی ( كه
مردم به آنها و عمل آنها مینگرند ) اينست كه عملا جامه كار نيك بپوشد و
در كارهای خير ، چه واجب و چه مستحب عملا پيشقدم باشد ، جامه زشتكاری را
از اندام خود دور كند ، نفس خويش را به اخلاق عالی تكميل كند و اخلاق
زشت را از خود دور نگهدارد . بعد میفرمايد : فان ذلك منه سبب تام لفعل
الناس المعروف و نزعهم المنكر ، خصوصا اذا اكمل ذلك بالمواعظ الحسنة
المرغبة و المرهبه ، فان لكل مقام مقالا ، و لكل داء دواء ، و طب النفوس
و العقول اشد من طب الابدان . يعنی امر به معروف و نهی از منكر از طريق
حسن عمل ، سبب مؤثر و كاملی است و ممكن نيست بیاثر بماند ، خصوصا اگر
به پند و اندرزهای خوب زبانی ضميمه شود كه هر مقامی سخنی را ايجاب
میكند و هر دردی دوائی دارد . بهداشت و معالجه روح مردم مشكلتر و پرپيچ
و خمتر ا ست از معالجه بدن آنها . در آخر ، سخن خود را به اين جمله ختم
میكند : نسال الله التوفيق لهذه المراتب يعنی از خدا مسئلت مینمائيم كه
ما را برای رسيدن به اين درجات موفق بدارد .
علی ( ع ) میفرمايد " « من نصب نفسه للناس اماما فليبدأ بتعليم نفسه
قبل تعليم غيره و ليكن تاديبه بسيرته قبل تأديبه بلسانه ، و معلم نفسه و
مودبها »
|