وقتی كه انسان كلمات و خطابات اباعبدالله ( ع ) را به خاندان محترمش‏
می‏بيند كه با چه ايمان و اطمينانی به آنها اطمينان می‏دهد غرق در حيرت‏
می‏شود : يارب ! اين چه روحيه و چه ايمان و چه اطمينان است و اين تضمين‏
را از كجا گرفته بود ؟ ! در كتب نوشته‏اند « ثم ودع ثانيا اهل بيته »
برای بار دوم با اهل بيت خود وداع كرد ، به آنها گفت : « استعدوا للبلاء
و اعلموا ان الله حافظكم و حاميكم » مهيا و آماده تحمل سختيها باشيد و
بدانيد خداوند شما را حفظ و حمايت می‏كند « و سينجيكم من شر الاعداء و
يجعل عاقبة امركم الی خير » شما را نجات خواهد داد و سرانجام كار شما را
نيك خواهد كرد « و يعذب اعاديكم بانواع البلاء ، و يعوضكم الله عن هذه‏
البلية بانواع النعم و الكرامة » دشمنان شما را به اقسام عذابها گرفتار
خواهد كرد و به شما به عوض اين شدائد و بلايا انواعی از نعمتها و كرامتها
خواهد داد « فلا تشكوا و لا تقولوا بالسنتكم ما ينقص من قدركم » (1) مبادا
شكايت كنيد و مبادا جمله‏ای برزبان بياوريد كه از قدر و قيمت شما بكاهد.
اطمينانی كه حسين ( ع ) به پيروزی نهائی داشت و به خاندانش تلقين‏
می‏كرد ، از همان آيه قرآن سرچشمه می‏گيرد كه می‏فرمايد : « و من يتق الله‏
يجعل له مخرجا ». اين تضمين را از قرآن گرفته بود . از نوع اطمينان و
ايمانی است كه يوسف صديق داشت كه هنگامی كه به نتيجه تقوای خود رسيد
با خوشحالی و رضايت می‏گفت : « انه من يتق و يصبر فان الله لا يضيع اجر
المحسنين »ولی امام حسين ( ع ) قبل از آنكه داستان به آخر برسد و به‏
نتيجه برسد نتيجه را می‏ديد .

پاورقی :
1 - نفس المهموم ، ص 355 و . 445