معلوم خواهد شد كه اين دستور چه دستور بزرگی است و چقدر بايد از حادثه
عاشورا و از دستوری كه درباره آن رسيده استفاده كرد .
اما اينكه امام حسين چرا قيام كرد ؟ اين را سه جور میتوان تفسير كرد .
يكی اينكه بگوئيم قيام امام حسين يك قيام عادی و معمولی بود و العياذ
بالله برای هدف شخصی و منفعت شخصی بود . اين تفسير است كه نه يك نفر
مسلمان به آن راضی میشود و نه واقعيات تاريخ و مسلمات تاريخ آن را
تصديق میكند .
تفسير دوم همان است كه در ذهن بسياری از عوام الناس وارد شده كه امام
حسين كشته شد و شهيد شد برای اينكه گناه امت بخشيده شود . شهادت آن
حضرت به عنوان كفاره گناهان امت واقع شد ، نظير همان عقيدهای كه
مسيحيان درباره حضرت مسيح پيدا كردند كه عيسی به دار رفت برای اينكه
فدای گناهان امت بشود . يعنی گناهان اثر دارد و در آخرت دامنگير انسان
میشود ، امام حسين شهيد شد كه اثر گناهان را در قيامت خنثی كند و به
مردم از اين جهت آزادی بدهد . در حقيقت مطابق اين عقيده بايد گفت امام
حسين عليه السلام ديد كه يزيدها و ابن زيادها و شمر و سنانها هستند اما
عدهشان كم است ، خواست كاری بكند كه بر عده اينها افزوده شود ، خواست
مكتبی بسازد كه از اينها بعدا زيادتر پيدا شوند ، مكتب يزيد سازی و ابن
زياد سازی بگرد كرد . اين طرز فكر و اين طرز تفسير بسيار خطرناك است .
برای بیاثر كردن قيام امام حسين و برای مبارزه با هدف امام حسين و برای
بیاثر كردن و از بين بردن حكمت دستورهائی كه برای عزاداری امام حسين
رسيده هيچ چيزی به اندازه اين طرز فكر و اين طرز تفسير مؤثر نيست . باور
كنيد كه يكی از علل ( گفتم
|