چرخ بدهد حرام است ، زيرا لباس شهرت می‏شود و لباس شهرت حرام است .
در اينجا جمود اخباريگری حكم می‏كند كه بگوئيم در متن اين حديث دستور
تحت الحنك انداختن رسيده و ديگر فضولی است كه ما در اطراف آن حرف‏
بزنيم و نظر بدهيم و اجتهاد كنيم . ولی فكر اجتهادی می‏گويد ما دو دستور
داريم : يكی دستور احتراز از اشعار مشركين كه روح مضمون اين حديث است ،
و يكی دستور ترك لباس شهرت . در ايامی كه آن شعار در دنيا موجود بوده‏
و مسلمانها از آن شعار احتراز می‏كرده‏اند ، بر همه واجب بوده كه تحت‏
الحنك بيندازند ، ولی امروز كه آن موضوع از بين رفته و از شعار بودن‏
خارج شده و در عمل هيچكس تحت الحنك نمی‏اندازد ، اگر كسی اين كار را
بكند مصداق لباس شهرت است و حرام است . اين يك نمونه بود كه خواستم‏
عرض كنم . امثال اين زياد است .
از وحيد بهبهانی نقل شده كه فرمود يك وقت هلال ماه شوال به تواتر
ثابت شد . اينقدر افرادی آمدند و گفتند ما ماه را ديديم كه برای من يقين‏
حاصل شد . من حكم كردم كه امروز عيد فطر است . يكی از اخباريين به من‏
اعتراض كرد كه تو خودت نديده‏ای و اشخاص مسلم العدالة هم شهادت‏
نداده‏اند ، چرا حكم كردی ؟ گفتم متواتر است و از تواتر برای من يقين‏
پيدا شد . گفت در كدام حديث وارد شده كه تواتر حجت است ؟ !
ايضا وحيد می‏گويد : جمود اخباريها به اين حد است كه اگر فرضا مريضی‏
رفته باشد پيش يكی از ائمه و آن امام به او فرموده باشد آب سرد بخور ،
اخباريها به همه مريضهای دنيا خواهند گفت هر وقت مريض شديد