روح عبادت و پرستش

آنچه انسان در عبادت قولی و عملی خود ابراز می‏دارد چند چيز است :
. 1 ثنا و ستايش خدا به صفات و اوصافی كه مخصوص خداست ، يعنی‏
اوصافی كه مفهومش كمال مطلق است ، مثلا علم مطلق ، قدرت مطلقه ، اراده‏
مطلقه . معنی كمال مطلق و علم مطلق و قدرت و اراده مطلقه اين است كه‏
محدود و مشروط به چيزی نيست و مستلزم بی‏نيازی خداوند است .
. 2 تسبيح و تنزيه خدا از هرگونه نقص و كاستی از قبيل فنا ، محدوديت‏
، نادانی ، ناتوانی ، بخل ، ستم و امثال اينها .
. 3 سپاس و شكر خدا به عنوان منشا اصلی خيرها و نعمتها و اينكه‏
نعمتهای ما همه و همه از اوست و غير او وسيله هايی است كه او قرار داده‏
است .
. 4 ابراز تسليم محض و اطاعت محض در برابر او و اقرار به اينكه او
بلاشرط مطاع است و استحقاق اطاعت و تسليم دارد . او از آن جهت كه‏
خداست شايسته فرمان دادن است و ما از آن جهت كه بنده هستيم شايسته‏
اطاعت و تسليم در برابر او .
. 5 او در هيچ يك از مسائل بالا شريك ندارد . جز او كامل مطلق نيست ،
جز او هيچ ذاتی منزه از نقص نيست ، جز او كسی منعم اصلی و منشا اصلی‏
نعمتها كه همه سپاسها به او برگردد نيست ، جز او هيچ موجودی استحقاق‏
مطاع محض بودن و تسليم محض در برابر او شدن را ندارد . هر اطاعتی مانند
اطاعت پيامبر و امام و حاكم شرعی