اسلام هرگونه هواپرستی ، جاه پرستی ، مقام پرستی ، پول پرستی ، شخص‏
پرستی را شرك می‏شمارد . قرآن كريم در داستان برخورد موسی و فرعون ،
جابرانه فرمان راندن فرعون بر بنی اسرائيل را " تعبيد " ( بنده گرفتن )
می‏خواند . از زبان موسی در جواب فرعون می‏گويد : " « و تلك نعمة تمنها
علی ان عبدت بنی اسرائيل »" ( 1 ) .
يعنی تو بنی اسرائيل را بنده خود ساخته‏ای و آنگاه بر من منت می‏گذاری‏
كه هنگامی كه در خانه تو بودم چنين و چنان شد ؟ بديهی است كه بنی‏
اسرائيل نه فرعون را پرستش می‏كردند و نه بردگان فرعون بودند ، بلكه صرفا
تحت سيطره طاغوتی و ظالمانه فرعون قرار داشتند كه در جای ديگر از زبان‏
فرعون اين غلبه و سيطره ظالمانه را نقل می‏كند كه : "« انا فوقهم قاهرون‏
" ( 2 ) آنان زيردست ما و ما فوق آنها هستيم و قاهر بر آنها . و هم‏
در جای ديگر از زبان فرعون نقل می‏كند : " « و قومهما لنا عابدون » يعنی‏
خويشاوندان موسی و هارون ( بنی‏اسرائيل ) بندگان ما هستند . در اين آيه‏
كريمه كلمه " لنا " ( از برای ما ) بهترين قرينه است بر اينكه مقصود
پرستش نيست ، زيرا فرضا بنی اسرائيل مجبور به پرستش بودند ، فرعون را
پرستش می‏كردند نه همه فرعونيان . را آن چيزی كه از ناحيه فرعون و همه‏
فرعونيان ( به اصطلاح قرآن " ملا " فرعون ) بر بنی اسرائيل تحميل شده بود
اطاعت اجباری بود .
علی ( عليه السلام ) در خطبه " قاصعه " آنگاه كه محكوميت بنی اسرائيل‏
در چنگال فرعون و تسلط ظالمانه فرعون را شرح می‏دهد با

پاورقی :
. 1 شعراء / . 22
. 2 اعراف / . 127
. 3 مؤمنون / . 47