نشانهها و يادگارهای آن چيز را نيز دوست میدارد " از آن جهت دوست
میدارند كه آثار و مخلوقات الهی و آيات و نشانهها و يادگارها و
يادآورهای خدا میباشند . برخی پا را از اين هم فراتر میگذارند و جز او و
جلوههای او چيزی نمیبينند ، يعنی او را در همه چيز میبينند ، همه چيز در
حكم آيينه و همه جهان يك آيينه خانه میشود كه به هر سو بنگرند او را و
جلوه او را میبينند ، زبان حالشان اين میشود كه :
به صحرا بنگرم صحرا تو بينم
|
به دريا بنگرم دريا تو بينم
|
به هر جا بنگرم كوه و در و دشت
|
نشان از روی زيبای تو بينم
|
علی ( عليه السلام ) فرمود : " هيچ چيزی را نديدم مگر آنكه قبل از او و
با او خدا را ديدم " .
يك نفر عبادتگر آنچه را در حال عبادت با خدای خويش در ميان میگذارد
، در متن زندگی آن را پياده میكند و به مرحله " صدق " درمیآورد .
عبادت برای يك عبادتگر واقعی " پيمان " است و صحنه زندگی وفای
پيمان است . اين پيمان مشتمل بر دو شرط اصلی است : يكی رهايی و آزادی
از حكومت و اطاعت غير خدا - اعم از هوای نفس و مطامع نفسانی و از
موجودات و اشياء و اشخاص - و ديگر تسليم محض در مقابل آنچه خدا به آن
امر میكند و به آن راضی است و آن را دوست میدارد .
عبادت واقعی برای عبادتگر عامل بزرگ و اساسی تربيت و پرورش روحی
اوست . عبادت ، برای عبادتگر درس است ، درس وارستگی ، آزادمنشی ،
فداكاری ، محبت خدا ، محبت خلق خدا ، محبت امر خدا ، همبستگی و دوستی
اهل حق ، احسان و خدمت به