|
ش (یزد):
چرا برای سلامتی امام زمان (عج) صلوات می‌فرستیم؟ مگر ایشان معصوم
نیستند و از طرف خدا محافظت نمی‌شوند و مگر غایب نیستند؟
قبل از هر نکته‌ای باید به اصلاح مفهوم و
منظور از «غیبت» در ذهنمان توجه کنیم. تا هم شناخت بیشتر و بهتری پیدا
کنیم و هم بسیاری از سؤالات و شبهاتی که ناشی از ذهنیت نادرست است، قبل
از طرح برایمان مرتفع گردد و هم از هر گونه سوء استفاده و تحریف
جلوگیری نماییم.
الف - معنا و مفهوم «غیبت» و یا «غایب بودن امام زمان – عج» یا القابی
چون «امام غایب»، این نیست که مثلاً ایشان در عالم دیگری هستند، یا به
شکل روح یا ملک هستند و یا ...، بلکه خیر. ایشان نیز هم چون پیامبر
اکرم (ص) و سایر اهل بیت (ع)، بشری هستند مانند دیگران. اما از نظر
جایگاه انسانی، به عنوان انسان کامل، در بالاترین مرتبه قرار دارند،
لذا معصوم و معدن علم و مخزن وحی الهی و امام هستند. در باره‌ی نحوه‌ی
زندگی حضرت امام (ع) در دوران غیبت به صورت خلاصه چنین بیان شده است
که:
«یمشی فی الارض» - روی زمین زندگی می‌کند. یعنی پشت ابرها، در
آسمان‌های دیگر یا قعر چاه‌ها نیست.
«کاحد من الناس» - مانند سایر مردم. یعنی اگر شما بدن دارید و بدن شما
احتیاجاتی مثل خواب، خوراک و استراحت دارد، ایشان نیز همین طور هستند.
اگر شما نیاز به مسکن دارید، اگر تلاش می‌کنید، اگر جهاد می‌کنید، اگر
بیمار می‌شوید، اگر بهبود می‌یابید و ...، ایشان نیز همین‌طور هستند.
چنان چه سایر معصومین (ع) و از جمله پیامبر اکرم (ص) نیز همین‌طور
بودند.
«یرونه» - می‌بینیدش - «ولا یعرفونه» - ولی نمی‌شناسیدش. یعنی چنین
نیست که ایشان در غیبی باشند که هیچ کس او را نبیند، بلکه بسیاری او را
می‌بینند، اما چون نمی‌شناسندش، نمی‌فهمند او امام زمان، حضرت مهدی
(عج) است. چنان چه بسیاری با حضرت پیامبر اکرم (ص)، حضرت امیر (ع) و
سایر ائمه (ع) حتی صحبت می‌کردند، اما نمی‌دانستند که ایشان پیامبر یا
امام هستند. و بسیاری نیز ما را می‌بینند، اما چون نمی‌شناسند، متوجه
نمی‌شوند که چه کسی را دیده‌اند و اگر بپرسید آیا امروز چنین شخصی را
دیده‌اید؟ پاسخ منفی خواهند داد.
پس، غیبت یعنی «غیبت از شناسایی». و عصمت نیز دلیل بر آن نیست که صاحب
عصمت از بشر بودن خارج شود و بیمار نگردد و بهبودی نیابد.
ب – اما در خصوص چرایی صلوات، دقت شود که اولاً «صلوات» یک دعای مستجاب
است. ثانیاً دعا کردن برای معصوم، امام، عزیزان دیگر و ...، معرفت و
محبت خود ما را می‌رساند. لذا قبل از آن که برکاتش شامل طرف مقابل شود،
شامل دعا کننده می‌گردد. و البته دعا شونده نیز از آن برکات الهی
بهره‌مند می گردد. و گرنه خود «صلوات» حتی بر حضرت محمد مصطفی صلی الله
علیه و آله نیز لزومی نداشت. چرا که در این صلوات برای ایشان سلام،
درود و دعا می‌فرستیم.
ج – دعا در هر حال و برای هر کس مفید است و هیچ کس بی‌نیاز از دعا
نیست. حتی اگر هیچ انسانی نیز وجود نداشته باشد، خداوند متعال خود و
ملائکش بر رسول اکرم (ص) و هم چنین بر مؤمنین صلوات می‌فرستد. و البته
منظور از صلوات، فقط لفظ «اللهم صل علی محمد و آل محمد» نیست.
د – از برکات دیگر صلوات برای اهل عصمت و به ویژه امام زمان (عج) این
است که معصوم هیچ گاه از دیگران عقب نمی‌افتد و امام هیچ‌گاه مدیون
دیگران نمی‌ماند، حتی به اندازه‌ی یک سبقت در سلام و یا یک دعا. لذا
وقتی شیعه‌ای برای سلامتی امام زمان (عج) دعا می‌کند و یا ذکر صلواتی
می‌گوید: نشان می‌دهد که نه تنها امامش را می‌شناسد، بلکه همیشه ذهن و
فکر و قلبش متوجه اوست. با خوشی او خوش است و با غم و اندوه و ناراحتی
او نیز مغموم و ناراحت است و چون او را نمی‌بیند و از حالش با خبر
نیست، دعا می‌کند که همیشه سلامت باشد و آفات محیطی بر او اثری نگذارد.
بدیهی است که امام (ع) متقابلاً و حتی پیش از او، چنین شیعه را دعا
می‌نماید. و بدینوسیله یک ارتباط معنوی مستقیم، با معرفت و محبت بین
شیعه و امامش برقرار می‌گیرد، اگر چه ظاهر او را نبیند.
پس، دعا هیچ منافاتی با عصمت، حافظت الهی و غیبت ندارد. چنان چه برای
تعجیل در ظهور ایشان نیز مأمور و مکلف به دعا شده‌ایم.
خداوند متعال برای تحقق هر امری وسایلی گذاشته است و یکی از این وسایل،
دعا است. به همین دلیل حتی ملائک بسیاری فقط مأمور به دعا هستند.
x-shobhhe.com | 
