سوره المعارج

به نام خداوند بخشنده بخشايشگر

تقاضاكننده‏اى تقاضاى عذابى كرد كه واقع شد! (1)

اين عذاب مخصوص كافران است، و هيچ كس نمى‏تواند آن را دفع كند، (2)

از سوى خداوند ذى المعارج ( خداوندى كه فرشتگانش بر آسمانها صعود و عروج مى‏كنند)! (3)

فرشتگان و روح ( فرشته مقرب خداوند) بسوى او عروج مى‏كنند در آن روزى كه مقدارش پنجاه هزار سال است! (4)

پس صبر جميل پيشه كن، (5)

زيرا آنها آن روز را دور مى‏بينند، (6)

و ما آن را نزديك مى‏بينيم! (7)

همان روز كه آسمان همچون فلز گداخته مى‏شود، (8)

و كوه‏ها مانند پشم رنگين متلاشى خواهد بود، (9)

و هيچ دوست صميمى سراغ دوستش را نمى‏گيرد! (10)

آنها را نشانشان مى‏دهند (ولى هر كس گرفتار كار خويشتن است)، چنان است كه گنهكار دوست مى‏دارد فرزندان خود را در برابر عذاب آن روز فدا كند، (11)

و همسر و برادرش را، (12)

و قبيله‏اش را كه هميشه از او حمايت مى‏كرد، (13)

و همه مردم روى زمين را تا مايه نجاتش گردند؛ (14)

اما هرگز چنين نيست (كه با اينها بتوان نجات يافت، آرى) شعله‏هاى سوزان آتش است، (15)

دست و پاو پوست سر را مى‏كند و مى‏برد! (16)

و كسانى را كه به فرمان خدا پشت كردند صدا مى‏زند، (17)

و (همچنين آنها كه) اموال را جمع و ذخيره كردند! (18)

به يقين انسان حريص و كم‏طاقت آفريده شده است، (19)

هنگامى كه بدى به او رسد بيتابى مى‏كند، (20)

و هنگامى كه خوبى به او رسد مانع ديگران مى‏شود (و بخل مى‏ورزد)، (21)

مگر نمازگزاران، (22)

آنها كه نمازها را پيوسته بجا مى‏آورند، (23)

و آنها كه در اموالشان حق معلومى است... (24)

براى تقاضاكننده و محروم، (25)

و آنها كه به روز جزا ايمان دارند، (26)

و آنها كه از عذاب پروردگارشان بيمناكند، (27)

چرا كه هيچ كس از عذاب پروردگارش در امان نيست، (28)

و آنها كه دامان خويش را (از بى‏عفتى) حفظ مى‏كنند، (29)

جز با همسران و كنيزان (كه در حكم همسرند آميزش ندارند)، چرا كه در بهره‏گيرى از اينها مورد سرزنش نخواهند بود! (30)

و هر كس جز اينها را طلب كند، متجاوز است! (31)

و آنها كه امانتها و عهد خود را رعايت مى‏كنند، (32)

و آنها كه با اداى شهادتشان قيام مى‏نمايند، (33)

و آنها كه بر نماز مواظبت دارند، (34)

آنان در باغهاى بهشتى (پذيرايى و) گرامى داشته مى‏شوند. (35)

اين كافران را چه مى‏شود كه با سرعت نزد تو مى‏آيند... (36)

از راست و چپ، گروه گروه (و آرزوى بهشت دارند)! (37)

آيا هر يك از آنها (با اين اعمال زشتش) طمع دارد كه او را در بهشت پر نعمت الهى وارد كنند؟! (38)

هرگز چنين نيست؛ ما آنها را از آنچه خودشان مى‏دانند آفريده‏ايم! (39)

سوگند به پروردگار مشرقها و مغربها كه ما قادريم... (40)

كه جاى آنان را به كسانى بدهيم كه از آنها بهترند؛ و ما هرگز مغلوب نخواهيم شد! (41)

آنان را به حال خود واگذار تا در باطل خود فروروند و بازى كنند تا زمانى كه روز موعود خود را ملاقات نمايند! (42)

همان روز كه از قبرها بسرعت خارج مى‏شوند، گويى به سوى بتها مى‏دوند... (43)

در حالى كه چشمهايشان از شرم و وحشت به زير افتاده، و پرده‏اى از ذلت و خوارى آنها را پوشانده است! اين همان روزى است كه به آنها وعده داده مى‏شد! (44)